"By order of the you know who ."
❣️
// Peaky Blinders // Thomas Shelby //
⚠️Küfür , argo ve yer yer +18 içerir. Rahatsız olacaklar okumasın . Sorumluluk kabul etmiyorum.
"Rahatsındır umarım." "Daha önce de söylemiştim , rahat yatak."
Carla evine geldiğinde odasına çıkıp üzerini çıkarttı. Lambayı açmamıştı. Karanlıkta ceketini çıkarıp saçlarını açtıktan sonra lambayı açınca yatakta yarı çıplak uzanan Tommy'i gördü.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Anlaşılan bana her kızdığında önce ortalıktan kaybolacak sonra da buraya gelip yalnız kalmak isteyeceksin. Nasıl , çözmüş müyüm ?"
Carla başını sallayarak gülümser gibi yaptı , sonra da alkışladı.
"Çok zekisin , tabii ki çözmüşsün. Yatağın hali ne ? Niye dağıttın bu kadar ?" "Birkaç saattir bekliyorum , sıkıldım. Dağıtmış olabilirim biraz." "Biraz mı ? O sigarayı at elinden bari ! Yatağı yakacaksın." "Yenisini alırız. Gelsene yanıma." "Sebep?"
Tommy sigarayı üfleyip ayağa kalktı. Carla'nın yanına yürüdü.
"Ateş etmezsin değil mi ? Yanına ona göre geleceğim." "Silahtan mı korkuyorsun sanki ? Bence kelimelerin silahtan daha çok yaraladığını bilmelisin."
Carla , makyaj masasının sandalyesine oturup takılarını çıkarmaya başladı.
"Bazen böyle oluyorum Carla... Aslında genelde böyleyim. Biliyorum seni üzdüm." "Evet , üzdün."
Tommy eğilip ona sarıldı. Aynadan yansımasına baktı.
"Birbirimize yakışıyoruz. " "Olabilir. Belki..."
Carla kıpırdanarak ayağa kalktı , Tommy de geri çekilmek zorunda kalmıştı. Sonra Carla'ya gülümseyerek yaklaştı. Carla gözlerini ondan ayırmadan hareketlerini izledi. Carla'nın dibine gelip ona sarıldı. Başını omzuna yasladı. Belinden sıkıca sardı.
"Özür dilerim , biliyorum aptalcaydı ve seni çok kırdım. Günlerdir benden uzaksın , seni doğru düzgün göremiyorum. Bana zaman ayırmadığını düşününce öfkelendim. "
Tommy boynundan öpüp ondan uzaklaştı. Carla'nın başı öne eğikti. Tommy onun yutkunduğunu görünce başını yukarı kaldırdı. Carla'nın ince gözyaşları süzülüyordu.
"Carla..."
Tommy yanaklarındaki gözyaşını sildi.
"Yapma , lütfen. Bana kız , bağır çağır ama lütfen sessiz kalma. Uzun yıllar sesini duyamamak bana yetti. Her an benimle konuşmanı istiyorum. Ağlamanı değil , güldüğünü görmek istiyorum." "Bunun için sebep olmaman gerekiyor öyleyse Thomas. Hata yapmışım gibi bana tavırlı davranıp , kalbimi kırıyorsun sonra da gül diyorsun. Gülmem için sebebim olmazsa gülemem. " "Haklısın. " "Haklıyım."
Tommy karşısında yatağın kenarına oturdu.
"Babam bizi terkettikten sonra neler yaşadığımızı biliyorsun. Aileyi hep birarada tutmak için çabaladım Carla. Bana hep umut verdin , elimi tuttun. Hep yanımda oldun. Ne zaman vazgeçecek olsam , ayağa kalk dedin. Sayende dayandım. Yoksa çoktan kafama sıkmıştım.-" "Tommy ! Ne diyorsun ? Kes şunu !"
