MAHKÚM

26.Bölüm

Karnımın ağırısıyla uyandım. Karahanın kolları hala belimde sabit duruyordu. Ellerini ittirip, kendi ellerimle karnımı ovalamaya başladım. Çok fena ağrıyordu karnım. Ne? Bir dakika regl olmuştum. Hayır ama hayır ya. Sikeceğim böyle işi, şimdi mi ya şuan mı. Sırt üstü yatakta uzanıyordum. Allahım ne olur çok fazla olmamış olsun. Çünkü bu şekilde yatmam hiç sağlıklı değil. Ama bir şeyden emindim ki kesin arkama geçmişti. Hayır ama ya, lütfen bir rüya olsun. Kendi kendime söylenirken, yanımda uyuyan Karahanı da uyandırmıştım.

"Miray, sabah sabah neye küfür ediyorsun?"dedi. Yatakta doğrulmaya çalıştığında onu geri yatağa yatırdım.

Tam olarak nereye geçtiğini bilmediğim için, Karahanı hemen yataktan kaldıramazdım.

"Yat biraz daha."dedim. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"Uyandım ve kalkacağım."dedi. Ne vardı biraz daha yatsa. İlla kendi dediği olacak.

"Tamam kalkarsın, biraz daha kal işte." dedim

Kalkmaması için omuzlarından tutuyordum. Bileklerimden tutup, kendine çekti. "İyi o zaman sende, benimle yat."dedi. Ben de seninle uzanırsam eğer arkama tamamen geçecekti.

"Yok ben yatmayacağım."dedim.

"İyi o zaman bende yatmıyorum."dedi ve bir anda ayağa kalktı. Neyse ki bir şey olmamıştı.

"Sen kalkmıyor musun?"dedi.

"Yok ben sonra kalkacağım."dedim. Yatağa yayılarak yattım.

Kafasını ağır ağır salladı ve giyinme odasına girdi.

Yatakta doğruldum, regl olacak zaman mıydı yani. Bir de burada. Karnım çok fena ağrıyor, bugün nasıl bitecek.

Yaklaşık on dakika boyunca, söylenerek karnımı ovaladım ama asla geçmiyordu. Git gide ağrısı artıyordu. Karahan odaya geri geldiğinde, hemen kendimi yatağa geri attım. Her zamanki halinden ziyade, bugün siyah tışört, pantolon giyinmişti. Adamın kasları fena belli oluyor. Of iç ses, benim derdim ne senin derdin ne.

"Sen gelmiyor musun?"dedi.

"Yok ben biraz daha yatacağım." Dedim yorgana sarılarak.

"Tamam o zaman, aşağıdayım ben. Kahvaltı hazır olunca çağırırım."dedi. Hayret, "kalk Miray" diye emir vermemişti. Kafamla onu, onayladım.

Karahan odadan çıkar çıkmaz, yorganı üstümden attım ve yataktan kalktım. Tahmin ettiğim gibi, sadece benim yattım yere hafif geçmişti. Şu olayı da hiç sevmiyordum ya neyse. Allahtan Karahan görmemişti.

Çarşafları hızlıca değiştirdim, kendi odamda ki makineye koydum. Benim odamda yıkanması daha iyi olurdu.

Birde şu ped işi vardı. Karahan, beni düşünüp ped alamayacağı için, şimdilik Arzudan idare edecektim.

Karahana gözükmeden, Arzunun odasına girdim. Arzu hala uyuyordu. Biraz uyandıracaktım ama yapacak bir şey yok. Sabah oldu zaten kalksın.

"Arzu, Arzu kalk." Bu yandan da kalkması için onu sarsıyordum.

Mırıldanarak konuşmaya başladı. "Miray ne oldu?"dedi. Hala uyuyordu.

"Bana ped verebilir misin?"dedim. Birazdan Karahan gelecekti, ortada öyle kalacaktım. Mal gibi. Ayıp ama haklısın.

"Bak şu çekmeyeceyi aç. İkinci olan. Evet evet o." Tarif ettiği çekmeceden bir kaç tane pet alıp, odadan çıktım.

Yine hızlı davranarak, kendi odama geçtim. Saçlarımı topuz yapıp duşa girdim. Şimdi saçlarımla uğraşamazdım. Karnım feci derecede ağrıyordu. Belki sıcak bir duş iyi gelirdi. Başkalarının evinde regl olmaktan hoşlanmıyordum, hem bir kere rahat hareket edemiyorsun.