Treacherous Heart (Girls Series #1)

Chapter 27

Treacherous Heart

Chapter 27

Sunset

Pagkarating namin sa isang hindi pamilyar na rest house ay sumalubong sa amin ang isang ginang at isang binata. "Ma'am Fe. Mga kaibigan ko namin ni Melody." My hands were trembling when I heard her name. Gusto ko na siyang makita at makausap.

"Where is she?" Pagtatanong ni Jace na mukhang nagmamadali ito.

"Kali ikaw na ang bahala sa mga kaibigan mo."

"Sumunod kayo sa akin." Wala pang ilang minuto ay pumasok na kami sa malaking bahay at ilang likuan pa bago namin marating ang tapat ng kwarto.

"See it for yourselves." Ako na ang pumihit ng pinto at tulala lamang ako sa babaeng nakahiga, natutulog na para bang isang prinsesa at may kung ano anong naka-connect sakanya.

"W-what happened?" I ask na halos pabulong na lang saka naupo sa tabing upuan nito. Pumasok na rin sila silid at tulad ko'y hindi makapaniwala sa nakikita.

"What the f*ck is this Kali?! Dalawang buwan kaming parang tangang naghahanap sakanya ni hindi mo man lang kami sinabihan tungkol rito?!" It was Jace.

"Kahapon ko lang sya nakita rito.Ma'am Fe told me that they found a girl. Kaya agad akong tumungo rito."

"Tell me. What did you know?" I ask again at lumapit naman ito sa akin.

"I might end up killing those jerks." Saad pa nito na halata ang galit sakanya. I look back to Melody may iilang tahi ito sa mukha at braso. I can not imagine what she been through.

"Nakita na lang siyang sa dalampasigan ni Troy ang bunsong anak ni ma'am Fe. They immediately rescued her at dito na lang dinala."

"At hanggang ngayo'y hindi pa rin ito nagkakamalay."

Sa bigat ng nararamdaman ko'y lumabas na lamang ako upang magpahangin. Nadatnan ko naman ang sinasabi ni Kali na ma'am Fe. Marahan akong lumapit rito.

"Salamat po sa pagtulong sa kaibigan namin." Paninimula ko, ngumiti lamang ito saka marahang hinawakan ang braso ko.

"Hindi ko akalain na sya ang nasa balitang nawawalang modelo. We want to hide from media kaya hindi na namin ito nagawang dalhin pa sa hospital but don't worry hija, my son is a doctor." She gave ne assurance and nod.

"We believe that she was a victim of rape at tinapon na lang basta basta but her willing to survive brought her here. To us."

Halos nanlumo ako sa narinig naupo ako at humagulgol ng iyak na agad akong dinaluhan ng ginang at niyakap. I can't imagine her situation that night. I'm sorry Melody that you have to taste all of the things you've been through.

"I'm sorry hija. But we promise you. We will punish all the people who are involved."

Lumabas na rin sila Nathan at tulad ko'y nanlulumo din sila especially Jace na hindi ko kilala ngayon dahil na rin sa expression ng mukha nito.

Dapit hapon na't nasa dalampasigan kung saan siya nakita habang tinatanaw ang kahel na kalangitan at araw na palubog.

"You're here. How do you feel?" Malambing na pagtatanong nito saka naupo katabi ko kaya wala na ako sinayang na oras at inihiga ang ulo sa balikat nito. I miss this feeling, I miss leaning to his shoulder and I miss us.

"Para akong makakapatay sa galit." Pagtatapat ko. "No baby. Don't think of killing someone your hands didn't deserve to get dirty. I will do everything for you."

"I miss you." Mabagal at mahinang sambit ko dahilan ng muling pagpatak ng mg luha.

"Say that again and I'm all yours once again."

Umayos ako ng upo saka humarap sakanya. Ganun pa rin ang titig niya sa akin na parang walang pinagbago. Nakakalunod sa daming emosyong pinapakita. Wala akong magawa para pigilan pa ang sarili. Lumapit pa ako sakanya at nawala ang distansya sa pagitan naming dalawa. I kiss him, for i've been longing to do this.

"I love you my home, my safe haven, my love. I miss you." I said. Ngumiti ito saka ako ginawaran ng halik.

"Halos mabaliw ako akala ko hindi ka na babalik." Sagot pa nito na para bang nagtatampo sa akin. Ang cute naman. He even changed his hairstyle ha. Hindi na sya broccoli. It was cleaned cut.

"I told you. Uuwi at uuwi pa rin ako sayo." He cupped my face and we do a nose-to-nose.

"I love you so much Aice!"

Nagkwentuhan pa kami kung ano ba ang nangyari sa kanila ni Karina. Pinalayas sila ng sariling ama kaya kailangan nilang humanap ng matutuluyan. He never told me sa kadahilanang gusto niya munang makapag pundar bago niya ako makitang muli. And what funny is that, nanalo sya ng lotto na hindi naman inaasahan. Sa malaking kompanya na rin sya nagtatrabaho na pagmamay-ari ni ma'am Fe.

"So, hindi ka na tutuloy sa kolehiyo?" I ask from nowhere.

"Hindi na dahil may trabaho na ako at sapat na iyon para buhayin kita na mala-reyna at napapag-aral ko naman si Karina sa isang private school hindi tulad dati na halos igapang ko na pang araw-araw naming dalawa."

"I'm proud of you. Thanks for holding on."

"Ikaw din. Salamat dahil hindi ka sumuko. Your cousin told me everything what happened." Wala akong maisagot sa mga sinabi niya, nakatitig lang ako sakanya habang hinawaka nito ang kamay ko at itinaas ang long sleeve and there, kitang kita ang iilang hiwa. I smile bitterly as look at to my scars.

I hold my breath when he kiss them softly.

"I love every inch of you. Its a symbol that you are brave enough to fought your own battles. Now, let me keep you here in my warmest embrace. You are safe now, my love."

He gave me embrace the one that I need when everything is uncertain. The sun is already setting and the moon is now rising.

"Don't worry to much. Melody is a fighter."