Chapter 20

16 7 0
                                    

Treacherous Heart

Chapter 20

Huling Pagkakataon

My day ends watching the sun setting on the horizon, it was peaceful and quiet. The wind breeze touches my face like how my mom touched it.

“Ganda!" I shouted as I wave my hand to the sun. See you tomorrow.

“Here's your drink milady" Malawak na ngiti ang ipinukaw ko sa lalaking tawagin na nating boyfriend ko.

“Korni mo milady milady ka pa dyan" Humaglapak naman ito ng tawa habang tinuturo ako, tingnan mo to parang hindi na nagsawang pagtawanan ako. Do I look like a clown?

“Let's go home or let's stay for awhile?" Mahinahong tanong nito pagkatapos akong pagtawanan, he then sat beside me and drink his Chuckie.

“Can we wait for the stars?"

“Kung anong gusto mo, dun ako. As long it makes you happy sapat na sakin yun" Agad akong napaiwas sa mga titig nito, para akong nalulunod dahil puno ng emosyon ang bawat titig na binibigay niya. It was overwhelming.

“Bakit ba lagi ka na lang umiiwas ng tingin? Naiilang ka ba?"

“Hindi sa ganon, it was overwhelming."

Pagkatapos ng simpleng usapan ay kasunod ng katahimikan, it was not an awkward silence, but it was peace. Both of us admiring the sun slowly fading into the dark.

“I'm glad na ikaw ang nakasama ko sa pagtanaw na palubog ng araw, dahil alam ko, ikaw pa rin ang makakasama ko sa panibagong umaga. Aice, would please stay with me?"

“Saan naman ako pupunta?"

“Can you promise me?"

“Pangako"

We went home holding each other's hand, it was the first time I hold his hand, it feels like he was the sunshine that calms the storm within me.

“Bitaw na, andito na tayo"

“Sarap umuwi sa tahanan"

Naikwento ko na rin ang nangyari kay, Karina, kung paano ako sinayaw ni Kali, kung paano ako nito tinanong and how I said yes.

“So finally! Bat mo sinagot si kuya?!" she exclaimed while looking at his brother.

“Wala e, naawa ako sakanya kaya sinagot ko na"

“Ako ang naawa sayo wala kang lovelife kaya nag-offer na ako"

We went back to our old days, nagkwekwentuhan at asaran. I forgot about Aria kung hindi pa ito lumabas sa kwarto, her eyes were full of pain and sadness kaya agad na akong umiwas. I don't want my day to get ruin by her again.

“Bukas aalis na rin ako, pasensya na kayo sa abala"

“Ate Ari, you can stay here naman as long as you want. Diba ate Aice?"

I gulped before nodding my head without even looking at her. Kali was looking at me, na para bang tinitimbang nito ang reaksyon ko.

“Walang may nag-papaalis sayo rito Aria, but its your choice. Nirerespeto namin iyon." Kali answered with respect and a smile just to assure that it was okay.

That night we didn't watch a movie tulad ng nakagawian namin, Karina stayed at Aria's room habang ako ay nasa kwarto naman ni Kali, and Kali decided na sa sala nalang ito. Yes kami na and it doesn't mean na kailangan namin magtabi sa pagtulog.

Kali
:Sleep na ikaw?

Me
:Hindi pa. Y?

Kali
:Sleep ka na wag mo na ako isipin ;>

Me
: Mukha mo!

Kali
: Gwapo :>

I was rolling my eyes at what I have read, as always. The Kali I've known. Hindi ko na nagawa pang magreply dahil narin sa antok.

Kali
: Goodnight bibi

I woke early the next morning halos tulugan pa ang lahat kahit na si Kali na nasa sala ay himbing pa rin. Mabagal ang naging galaw ko at sobrang ingat na baka magising ko sila.

I was in the middle of my cooking ng marinig ko ang pagbukas at sara ng pinto. Umasa akong si Karina iyon ngunit hindi, it was Aria na halos handa na ito at bagong paligo.

“Can we talk? For the last time"

There's something that pinches my heart, for the last time. I repeat inside my head. Pinatay ko ang niluluto saka itinuon sakanya ang buo kong atensyon, pero nauna itong lumabas kaya sumunod naman ako rito.

Tumungo kami sa labas, halos hindi pasikat na rin ang araw, at rinig na rin ang ingay ng mga manok hudyat na umaga na.

“Salamat sa pagpatuloy saakin rito, aalis na ako Aice. You don't have to worry about me, I'll be fine on my own."

I tried to open my mouth but there's no word came out, I was staring at her and she did the same. We were quiet for a couple of minutes.

“Take good care of yourself, mamimiss kita ng sobra"

I don't know what I'm feeling, pero nasasaktan ako sa bawat lumalabas sa bibig nito, gusto ko siyang saktan ngunit nangingibaw saakin ang yakapin sya ng mahigpit.

I just did what my heart wants, yes I did gave her embrace bago man lang ito umalis kung saan man sya paroroon.

“Nawa'y balang araw magawa mo na akong tingnan nang nakangiti, sige Aice hanggang sa muli. Salamat ulit"

I was dumbfounded, she walks away and for the las time she look back at me with sun rising na tumama sa mukha nito ang sinag ng araw. As that moment she was glowing after that she fades away or vanish.

No words

Just me and a whole silent of the cold morning.

For the last time

Her words echoed inside my head .

Treacherous Heart (Girls Series #1)Место, где живут истории. Откройте их для себя