Treacherous Heart (Girls Series #1)

Chapter 21

Treacherous Heart

Chapter 21

World Collapse

Everything was good balik sa normal, though wala ng Aria na nagpapakita. Walang nakakaalam kung nasaan sya, even her mom hindi niya alam. Hindi na rin umalis sila tita sa bahay, they act as if it was their own. Pinadala niya na rin ang mga gamit ko sa bahay nila Kali, my lola doesn't know about it. But, I would tell her sooner or later .

Balik eskwela na rin at fourth year highschool na ako, kasama ko pa rin si Melody. Halata sa katawan niya ang pagkapayat at mamalalim na mata. Dahil imbes na paghinga ito sa loob ng ilang buwan, naghanap ito ng trabaho para may maigastos sya sa pagbalik sa eskwela. I hate the fact that gumawa sila ng anak, then hindi nila pag-aralin.

“Hoy! Lalim ng iniisip natin ah! Sanaol kasi matalino petiks petiks nalang!" Pagbubunganga nito sa harap ko habang kinakain yung sandwich na dala binili ko.

“Kapal naman ng mukha mo kainin ang pagkain na hindi sayo!" Tumawa lang saka binigay saakin ang inumin niyang C2.

“Pabili ka nalang kay Kali, lika tawagan natin"

“Shunga! Mabuti sana kung andito pa sila"

“Kaya nge e! Ang dadaya, meron namang college dito saatin bakit kailangan pa umalis"

“Miss mo na?" Pagtatanong ko rito kay tumahimik ito.

“Wala pa akong nababanggit na pangalan, tumahimik na 'yang bibig mo!" Tawa ako ng tawa sakanya dahil sa ginagawa niya paghampas saakin , saka ito tumalikod at bumalik sa sariling upuan.

Hindi narin nag-enroll si kali sa college, dahil magtatrabaho muna ito para sa pag-aaral ng kapatid.

I was busy reading a book nang may humila saakin, I was about to punch him pero natigil din ako nang makilala ito.

“Addie?!" I exclaimed, tagaktak ang pawis nito at halos hinahabol pa ang ang hininga. Anong problema nito?

“Anong problema mo?" I ask dahil hindi pa rin ito nagsasalita, nasa labas na kami ng lib ng halos ilang minuto na rin pero tahimik parin ito.

“Kanina pa kita hinahanap" Tinaasan ko lamang ito ng kilay dahil wala naman akong atraso rito.

“You need to go home" He said without looking at me.

“Ha? Kita mo na ngang may klase pauuwiin mo'ko"

“Look Aice, you need to go home now. Sa province niyo, tinawagan ako ng Doña ang lola mo"

Nagulat naman ako dahil kilala nito si lola at bakit naman siya pa ang tatawagan nito at hindi ako?

“Your phone keeps on ringing hindi mo sinasagot, that's why ako tong tinawagan. Now go home"

Dahil hindi pa ako kumikilos ay hinila nanaman ako nitong muli, nauna kaming tumungo sa classroom sinabi niya saakin na naipaalam na ako ni lola sa lahat guro namin even to iur principal. Naloloka na ako dahil hindi ko na alam ano ba talagang nangayyari.

“Hoy! San mo dadalhin iyang babae?" It was Melody na nakataas na ang kilay na para bang handa ng makipag-suntukan.

“Tatawagan nalang kita ha, uuwi muna ako saamin pinapatawag ako ng lola" Pagmamadaling paalam ko rito. Saka umalis na rin.

“Susunduin ka ni Marc sa labas kaya hintayin mo nalang"Wala sa sariling tumatango lang ako, balisa rin ito tulad ko.

Nauna itong umalis pagkatapos akong ihatid sa labasan. Tinatawagan ko na rin si Kali pero hindi ito sumasagot maybe he's busy.

Ilang minuto akong naghintay hanggang dumating ang kulay asul na kotche at lumabas naman ang pinsan ko mula roon. Tulad ni Addie ay balisa ito, parang may mali.

“Dumaan muna tayo kila Kali, andun ang gamit ko" Halos napalakas ang pagpreno nito ng kotche halos muntikan pa akong mauntog, what the hell?!

“Ano?! You're living with a guy?!" Sigaw nito sa harap ko, that's the time i realize na wala palang nakakaalam sakanila ang nangyayarin saakin rito.

“Mahabang paliwanagan to pero nagmamadali tayo kaya halika na" Mahinang pagsagot ko, I saw him massaging his bridge.

“Damn, what happened to you?" There's a hint of anger in his voice, how could I tell him?

Pagkarating namin sa bahay nila Kali ay walang tao nagmadali lang ako sa pag-impake, nag-iwan naman ako ng notes sa mesa. Saka muling tinawagan si Kali habang nag-aayos. Sa wakas ay sumagot na ito.

“Kali!"

‘Aice?! What happened?"

“Aalis muna ako"

'Where are you going?!'

Ramdam ko ang pagkakabigla nito at gulat sa boses. I want to see him before I go.

“Sa province, pinapauwi ako ni lola pero babalik naman ako mga ilang araw lang"

'Sinong kasama mo?'

“My cousin, si Marc. Aalis na kami"

'Take care then. See you?'

‘See you! I love you!'

Halos hindi ko kayang magpaalam, hindi ko kayang patayin ang tawag kahit ilang beses na akong tinawag ni Marc.

‘Mahal kita. Tandaan mo yan Aice, hihintayin kita'

My heart was thumping as he said those words. Nakangiti akong pinatay ang tawag, ayos na ako sa mga sinabi niya.

“Let's go?" Tumango ako bilang sagot kay Marc at agad naman nito pinahurorot ang sasakyan.

Ilang beses na rin akong nakaidlip at nasa kalsada pa rin kami hanggang ngayon, I checked my phone 3 pm pa man.

We were silent the whole ride, walang umiimik kahit nangangati na akong magtanong kung bakit kami pinapauwi ni lola. I was about to ask him a question nung tumunog naman ang telepono nito. He answered it immediately.

“Hello? Ah opo...magkasama kami 1 hour away nalang"

“What?! T-teka!" Malakas ang ginawang paghinto nito ng sasakyan pakiramdam ko'y pati kaluluwa ko natapon kung saan. I looked at him pero tulala lamang itong inabot saakin ang telepono.

“Aice? Hija?"

Sumisikip ang dibdib ko sa naririnig mula sakabilang linya, I could hear some noises, my grandmother's scream, cries at ilang tunog ng sasakyan.

“She's...she's dead. Aria is dead"

Parang tumigil ang mundo ko, i drop Marc's phone. Nabingi ako sa balitang narinig saka tumawa dahil maasring prank nila iyon para umuwi ako. But suddenly my laugh turns to tears. Sapo ko ang dibdib sa sobrang sakit. I wanted to shout pero hindi ko magawa, tulala lang ako habang nasa byahe.

I could feel my world collapsing, I have no control to my body. Bumisita saaking isipan ang pagkawala nila mama at ngayon nama'y si Aria. The pain was not bearable at all. Wasak na wasak  na ako.

How am I supposed to live? 
How did this happen so fast?

I once again look up to the sky.

“Are you happy?! Masaya ka bang pinaparusahan ako?!"

Why?