Zawgyi
"ကိုယ့္အခ်စ္...ဝမ္..အခ်စ္"
ေလးလံေနတဲ့မ်က္ခြ႕ံကို
ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
သြားစြယ္ေတြေပၚတဲ့အထိ
ရိေပၚခ်စ္ရတဲ့မွဲ႕နက္ေလး
ေပ်ာက္တဲ့အထိ
ရယ္ေနတဲ့ေရွာင္က်န့္
ငါ့ရဲ႕ကိုကို..
"ကိုကို..မင္းငါ့ဆီလာတယ္"
"အင္း..ကိုယ္မင္းဆီလာတယ္အခ်စ္"
မယုံနိုင္သလိုေမးေတာ့
ဟုတ္မွန္တယ္တဲ့
ဘယ္လိုလုပ္ရပါမလဲ
ေပ်ာ္လြန္းလို႔...
ဘယ္လိုလုပ္ရပါမလဲ ။
"ကိုယ္တို႔ကေလးေလးလား"
"အြန္း..ရိေပၚတို႔ကေလးေလးေလ"
ကုတင္ေပၚလွဲေနတဲ့ရိေပၚရဲ႕
လုံးလုံးေလးထြက္ေနတဲ့ဗိုက္ေပၚကို
လက္တင္ရင္းေမးလာတဲ့
ေရွာင္က်န့္ေၾကာင့္
အားတက္သေရာေျဖမိတယ္
ေနာက္ဆုံးေတာ့
ကေလးေလးကို
အတူတူေစာင့္ေရွာက္လို႔ရၿပီ
"ဝမ္က ဘာလို႔
သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာလဲ.."
"ဟမ္?"
"ငါတို႔ကေလးဆိုရင္
ဘာလို႔သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာလဲ?"
"အ..!!. .အင့္..လႊတ္။နာတယ္"
ေရွာင္က်န့္က
နီရဲေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႕
သူသိခ်င္တာကိုေမးလာရင္း
မသိနားမလည္ျဖစ္ေနတဲ့
ရိေပၚရဲ႕ဗိုက္ကို
လက္တစ္ဖက္နဲ႕ညွစ္ရင္း
ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႕
လက္ေတြကိုခ်ဳပ္ထားတယ္
ရိေပၚအျဖစ္က
မလူးမလြန့္သာတဲ့အေျခအေနမွာ..
"ေျဖေလ!!
ဘာလို႔သတ္တာလဲ?!!"
"အား..နာ..နာတယ္..
ကိုကိုလႊတ္..ေပး"
ဝုန္း!!
မတရားနာေနတဲ့ရိေပၚက
႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႕
လြတ္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြကို
ေလေပၚကိုကန္ေက်ာက္ လာေတာ့
ေရွာင္က်န့္က ကုတင္ေပၚကို
ခုန္တက္လာတယ္
"လႊတ္ပါ..ေရွာင္က်န့္.."
"ငါ့ကိုေရွာင္က်န့္လို႔မေခၚနဲ႕!!
ငါကမင္းကိုကို..ကိုကိုလို႔ေခၚ!!"
ကုတင္ေပၚတက္လာၿပီး
ရိေပၚရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို
သူ႕ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့
ဒူးေခါင္းေတြနဲ႕ညွပ္ကာ
ခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္
အသိတရားဝင္ေအာင္
ေရွာင္က်န့္လို႔ေခၚၾကည့္မိေတာ့
ပိုဆိုးလာကာ
လည္ပင္းကိုညွစ္လာတယ္
YOU ARE READING
Have A Bun In The Oven
Fanfictionတန်းတူညီမျှမှုကိုတောင်းဆိုနေတဲ့ကမ္ဘာကြီးမှာ တစ်ခါတစ်ရံအတူတူလုပ်ကြတဲ့အရာတွေက ရလဒ်မတူညီစွာကျန်ရှိနေတတ်တယ်...... မြင်ရတဲ့ရလဒ်ပဲဖြစ်ဖြစ် မမြင်ရတဲ့ရလဒ်ပဲဖြစ်ဖြစ် များစွာကိုလျစ်လျူရှုပြီး မမြင်ရတဲ့ဖိအားတစ်ရပ်ရှိနေတာကို မေ့ဖျောက်ပြီးတော့.....
