CHAPTER 10

51 7 0
                                    

Dark thoughts will come to light only if a person try to open themselves and understand each aspect.

"Communication isn't the key but part of the process to fixing misunderstandings and solving problems. Hindi lahat ng bagay na napag-uusapan ay nadadala sa kaliwanagan, kadalasan nananatili lang ito sa kadiliman gawa ng pagkataranta at pagmamadali."

"Paano kung iyon lang ang tanging paraan para gumaan ang nararamdaman ng isang tao, Papa? Hindi ba mas maganda kung mapag-usapan agad iyon kaysa patagalin pa?" Fiona asked. "Kapag nailabas naman ng tao hinanaing niya, maiintindihan din naman iyon ng ka-partner niya kalaunan, hindi ba?"

"Alam ko naman, Anak. Pero ang tanong, handa ka bang marinig ang kung anong lalabas sa bibig ng partner mo?" Papa Leo asked back before looking at his daughter, Vetticia, while smiling from ear to ear. He even tucked the strand of her hair to the back of her ear. "Mas mahalaga ang pang-unawa kahit sa anong bagay. There's an old movie saying that "You have to comprehend each other's point before going on in a communication to make it to the light." Kasi kung hindi niyo rin naman iintindihin ang kung anong lalabas sa mga labi niyo, wala rin iyon saysay."

Remembering those advices from her Papa made her think twice and feel guilty about how she responded with Arries' first call after two weeks of not having a proper talk.

Ngunit masisisi niya ba ang kaniyang sarili sa nararamdamang iyon? Sa loob ng dalawang linggo, wala silang maayos na pag-uusap. Maski ang i-update siya ay hindi nito magawa kung hindi lamang niya ito uunahan. Dahilan para maramdaman niya ang bagay na hindi niya kailanman naisip at pagkakaiba ng asa tabi niya at ito kapag malayo sila sa isa't isa.

Noong una ay naging maayos ang ikot ng oras subalit habang dumadaan ang bawat araw, pakiramdam niya ang bagal ng takbo ng orasan. Iyong tampo na pilit niyang tinatago ay parang binabawasan ang pag-intindi niya sa sitwasyon. At iyon marahil kaya nagawa niya ang bagay na iyon at kung bakit nakapagsabi siya ng kasinungalingan.

Kaya noong naipahayag ni Arries ang nararamdaman nito sa bagay na iyon, wala na siyang paligoy-ligoy pa. Ani ng kaniyang Papa, mas mainam kung pareho nilang susulatan ang papel na inilahad nila sa isa't isa.

Writing our thoughts on paper may bring clarity to the situation; speaking on the spot will only create confusion. So before everything gets deep, he looked for a better word to construct a good paragraph.

A snore wheezed in the air, making her noticed and realized their present scenario. Arries' hands were around her waistline while his head was pressed between her belly and thighs.

"Tulog agad?" she stated, laughing. She was just talking to him minutes ago. But instead of waking him up, she watched him sleep and snore while gently brushing his hair.

Only a few months had passed, but a lot of things changed quickly. Compared to the past months, it's now quite long. It is also a bit curled...or maybe it was just long and messy?

She pouted. "I think the regular haircut fits you better..."

He snorted loudly as if he waa giving her a response, which shocked her lightly.

"Natatabunan na ang kilay at mga mata mo..." she added. Then her eyes shifted at his raised nose to his thin lips yet pinkish.

"Then, what more?" Arries chuckled then moved to look up while smiling at her. "I am waiting for more..."

She paused and blinked twice. "I thought you were already asleep..."

"Well, I was..." He got up from lying on her lap and squeezed himself in her. "Do you think I could sleep knowing someone is staring at me?"

Yesterday's DreamsDove le storie prendono vita. Scoprilo ora