THREE

8.2K 165 15
                                    

Clarrise POV

"CLARRISE!!! OPEN THIS F*CKIN' DOOR!! CLARRISE!!"

Nagising ako sa sigaw  ni Nathan. Agad agad ko itong binuksan at kita ko ang pag alala at takot sa mukha nya.

Pero agad agad yun napalitan ng galit ng makita nya ako.

"Alam mo ba kung anong oras na ha? It's already ten in the morning at wala ka pang nahahandang pagkain samin ni Nicole? F*ck it!! Magluto ka dun!!"

Kinaladkad nya ako sa kusina. Nakita ko pa si Nicole na prenteng nakaupo sa sofa habang tinataasan ako ng kilay.

Yeah ganito kami araw araw.

Tatanghaliin ako ng gising dahil hindi ako makatulog dahil sa ingay nila sa gabi...

Dalawa kaming binabahay nya...

Kakatapos lang nilang kumain kaya kumain na din ako ng tira nilang kanin... inubos nila ang ulam..

Ok lang yan baby... kakain lang tayo ng masarap pag umalis na sila...

Bawal kasi akong kumuha ng kahit ano kaya pumupuslit na lang ako pag wala na sila....

Tiis tiis na lang kasi AKO yung may atraso...

***

"Anong ginagawa mo dito?"

Nagtatakang tanong ko kay Nicole..

"Bawal ba ako sa bahay ng boyfriend ko?"

It's 8 in the evening at wala pa si Nathan. I thought magkasama sila eh...

"Anong pakiramdam Clarrise? Masarap ba ang boyfriend ko uhh I mean fiance ko na inagaw mo??"

Napakagat labi ako at tinalikuran sya... ayoko ng gulo...

Pero nasa gitna pa lang ako ng hagdan ng higitin nya ang kamay ko.

"How dare you to turn your back at me you b*tch!!"

Sinabunutan nya ako..

"Stop!! A-ano ba Nicole!! Wala akong inagaw!!"

Pumiglas ako....

Na sana  hindi ko na lang ginawa...

Naout of balance sya at nahulog sa hagdan...

Nanginginig ako at namutla ng may dugong umaagos sa mga hita nya...

"N-nicole..."

"WHAT THE H*LL IS THIS?! NICOLE!!"

Nakatulala ako kay Nathan na pinuntahan si Nicole.

"Babe... our baby... save our child..."

Agad agad na binuhat ni Nathan si Nicole...

"Ipanalangin mong walang mangyayari sa baby namin..."

Huling mga  salitang binitawan nya...

***

Hatinggabi na at nasa sala pa din ako..

No... wala akong kasalanan...

Please save them.... I know they will become a happy family... just please save them at ako na ang lalayo...

Agad agad akong napalingon ng biglang  bumukas ang pinto...

Si Nathan...

"Ka-kamusta si--"

*BOOGSHH*

Napaupo ako sa sofa at nanigas dahil sa suntok na ibinigay sakin ni Nathan...

"You b*tch!! HINDI PA BA SAPAT NA SINIRA MO ANG BUHAY KO HA! PATI ANG ANAK KO PINATAY MONG MALANDI KA!"

*PAK* PAK*

Sinampal nya ako ng ilang beses habang iyak lang ako ng iyak...

Walang lumalabas na salita sakin...

"ANO HINDI KA MAGSASALITA? LUMAYAS KA DITO!!"

"Nathan ... tama na..."

"TALAGANG TAMA NA!! UMALIS KA NA DITO DAHIL KAHIT ANO PANG GAWIN MO YOU ARE NOTHING COMPARE TO HER!! FOR ME YOU ARE JUST A TRASH AND I WILL NEVER LOVE YOU!!!"

Itinulak nya ako sa kalsada...

"Nathan..."

Tinalikuran nya ako...

"You are the mistake I will forever regret..."

Tuluyan na akong napaupo kasabay ng pagsara nya ng gate at pagbagsak ng ulan na tila sinasabayan ang sakit na nararamdaman ko...

Isang oras akong nasa harap ng gate...

Pano na ang baby namin...

Napahawak ako sa puson ko ng  makaramdam ng pananakit...

Namutla ako at kinabahan ng unti unting naging kulay pula ang tubig ng ulan na galing sakin...

No.... my baby...

Agad kong kinalampag ang gate nami kahit alam kong hindi nya maririnig...

"NATHAN... PLEASE HELP ME!.. OUR BABY!!"

Sigaw ako ng sigaw pero sino bang niloloko ko...

Wala syang pakialam sakin at sa baby ko...

Sinira namin ng halimaw na toh ang buhay nya...

Kahit nasasaktan na ko ay pinilit kong maglakad para makahanap ng tulong...

Baby don't give up.... wag mo kong iwan...

Tumawid ako ng makakita ng isang bukas ng store...

Napahinto ako ng bigla na namang sumakit ng sobra...

*beep. beep*

Napalingon ako sa ilaw na tumatama  sakin...

Napaupo ako dahil sa sakit...

Hindi ko na kayang maglakad...

In just a second, a strong force bump at me...

Napangiti ako habang may tumutulong luha...

I'm sorry baby hindi mo man lang nasilayan ang mundo....

Hindi man kita nailigtas atleast sabay tayong mawawala...

My bestfriend and my husband was living happily while I'm slowly  fading in this world....

***

VOTE.VOTE.VOTE.

TOO LATETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon