When it rains, it pours (Completed)

Kabanata 28

Kabanata 28

 

Spring's POV

 

            It's been one year simula ng maoperehan ako sa utak dahil sa brain tumor. I thank god dahil nakaligtas ako and finally I can say na I'm cancer free. Tumakas ako ngayon sa mga bodyguard ko dahil nasu suffocate na ako sa kanila bawat gawin at puntahan ko nakasunod sila. I get it we're rich at kailangan sila but I also need air to breathe.

            Nagpunta ako sa mall at na miss ko 'to. Namiss ko ang makipag bonding sa kanila ni Samantha but everything changed when I woke up after surgery. Nagulat ako ng malamang may anak na sila at malalaki na samantalang ang naalala ko lang ay yung college days namin ang natatandaan ko si Slate may anak na talaga kambal pero yung pang huli hindi ko alam yun pati na rin si Samantha hindi ko matandaan na may anak na sya.

            And there was this one guy who keeps claiming that he's my husband and may dalawang bata pa na sinasabing anak namin. Like hell! How can it happened? Eh hindi pa nga ako nagkakaboyfriend. I asked my parents about that hindi naman sila sumasagot.

            "Mommy! We missed you!" Nagulat ako sa batang tumatakbo papunta sa akin. Eto na naman sila.

            "Mommy. Kiss!" The baby girl said. Kung titingnan para kaming pinagbiyak na bunga kung may asawa lang talaga ako iisipin ko na anak ko sila pero hindi eh. Anak sila ng isang baliw na tao na pinipilit na pinapaako sa akin na ako ang nanay nila.

            "How many time do I have to tell you I'm not your mom?! Grrr! Hey you! Diba I told you I don't want to see your face again?! Pati na ang mag bata na 'to. talaga bang sinusundan mo ako?" Humalukipkip ako at tiningnan ang lalaki na kasama ng mga bata. Feeling ko stalker na sya. Kinikilabutan ako sa iniisip ko.

            Infairness gwapo sya at maganda ang katawan kung hindi lang sya parang adik na pinipilit na asawa ko sya baka magustuhan ko pa sya.

"Hindi kita sinusundan nagkataon lang na nandito kaming tatlo. How many time too do I have to tell you they are yours? And please don't treat them like this maawa ka naman sa kanila. They're longing for their mother who cannot remember their existent. Isang ina na hindi man lang gumawa ng paraan para maalala sila."

            Sus kuya style mo bulok! Bwisit!

            "Wala pa akong anak mister! At wag mo ngang ipilit na anak ko sila 'cause they are not! Alis nga dyan!" Hindi ko sinasadya na maitulak sila ng malakas ang gusto ko lang gawin eh makadaan. Tutulungan ko sana ang mga bata na tumayo kaso naunahan nya na ako ng pag punta at pagtulong sa bata.

            "Baby stop crying please bibili na lang tayo ng chicken kahit gaano karami plus chocolates just please stop crying." He said. Mukha naman syang mabait na ama at maalalahanin. Maasikaso rin kaso nakaka bother lang talaga kapag pinipilit nya na saawa ko sya.

                       

            "What happened to you mom? I hate you for hurting my sister! I hate you!" Bakit ganun? Bat parang nasaktan ako sa sinabi ng batang lalaki? Pero hindi wala akong pakielam sa kanila dahil hindi ko naman sila kilala.