When it rains, it pours (Completed)

Kabanata 20

Kabanata 20

 

 

Spring’s POV

 

            “I’m sorry Gray! I’m really sorry… Hindi ko na kasi alam natatakot. I don’t know what to do…”

            Hindi ko na alam ang gagawin ko. Sa dami nang pinagdaanan ko at pagdadaanan pa nahihirapan na ako. Ayaw kong makasakit pero ako naman ang nasasaktan. I do love Gray but would it be worthy?

            Gumaling man ako ngayon cancer is still cancer. Pwedeng bumalik kahit kelan.

            “Hindi na kita pipilitin. I’m sorry Spring sige na tapusin mo na ang pagkain mo may kukunin lang ako I’ll be back.” He faintly smiled at saka tumayo at lumakad.

            He’s right ang importante ang ngayon bahala na bukas o sa isang araw I love him at yun ang importante sa akin ngayon. Hindi ko hawak ang buhay ko pwede akong mamatay kahit na anong oras pero gusto ko masayang mamatay. Hindi ko man lang naisip na nasasaktan ko na pala sya dahil sa mga desisyon ko.

            Huminto sya ng lakad at hindi humarap ng mag simula na akong magsalita.

            “Let’s enjoy what we have and forget about the future. Only God knows what might happen in the future. If I die tomorrow or the other day or next month or next next month okay lang as long as I spend my remaining days with you and my baby. I’m sorry for being too selfish na sarili ko lang ang nakikita kong nasasaktan. I’m sorry for hurting you.

            Gray natatakot ako… Ang dami kong kinakatakutan. Natatakot akong masaktan ulit, natatakot akong masaktan ka. Natatakot akong kapag masaya na tayo biglang babawiin rin ng agad please help me to overcome my fear. I love you Gray so much please don’t think that I only love you because I need you. Mahal kita Gray. Mahal kita dahil mahal kita.

            Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Pero masaya ako at nasabi ko na rin sa kanya ang gusto kong sabihin. Bahala na ang bukas ang mahala ga yung ngayon kung ano man ang meron kami. Kahit konting panahon lang basta kasama ko sya okay na ako. At least sa pagkawala ko may mababaon akong masayang ala- ala kasama sya.

            Nagulat ako ng bigla syang lumuhod sa harapan ako at bigla akong niyakap. Yumuyugyog ang balikat nya hindi ko alam tuloy kung umiiyak ba sya o tumatawa. He cupped my face at saka ngumiti kahit na naiyak sya at tinititigan nya ako sa mata.

            “You dont know how happy I am dahil sinabi mo. I love you baby so much ibig sabihin ba neto binibigyan mo na ng chance tayong dalawa? Yes baby! Lahat lalagpasan natin don’t be afraid I’m always here beside you.” I wiped his tears at saka unti unting ngumiti at tumango sa kanya.

            “I love you too. Thank you for loving me despite of my past. Thank you for loving my child and my soon baby. No words can tell how thankful I am. Please don’t break my heart baka hindi ko na kayanin.”

            Hindi ko kayang palitan lahat ng naitulong ni Gray sa akin, sa amin ng anak ko ang tanging kaya ko lang gawin at ibigay sa kanya ay mahalin sya ng tapat habang nabubuhay ako.

            “You don’t have to thank me baby, I love you and I’m willing to do everything for you. They are not your anymore baby… Our children, hindi ko man sila tunay na anak pero mahal na mahal ko sila na higit pa sa buhay ko. Thank you for giving us a chance I promise you hinding hindi ka magsisisi.”