Nobody loves me [voltooid ✔️]

~H26~

Als we thuis bedanken we Sean en stappen we de auto uit. Harry maakt de voordeur open en we lopen naar binnen. We hangen onze jassen op en doen onze schoenen uit, we lopen naar binnen en Bruce en Clifford komen meteen op ons afgerend en ik ga op mijn hurken zitten en knuffel de honden. "Ik heb jullie gemist" zeg ik tegen ze terwijl ik ze aai. "En je zegt dat niet even tegen mij maar wel tegen die twee aandachts schooiers" zegt Louis waardoor ik grinnik. "Ik heb jou ook gemist Lou mag ik je zo noemen" zeg ik onzeker. "Je mag me alles noemen" zegt hij en ik knik. "Ik wil denk ik mijn hele verhaal aan jou vertellen, maar ik weet niet of jij tijd heb" zeg ik tegen Louis. "Ik heb vandaag alle tijd van de wereld" zegt hij gat goed zitten. "Wil je voordat je het gaat vertellen wat te drinken?" Vraagt Louis en ik knik. "Water graag" zeg ik en Louis loopt naar de keuken om drinken te pakken. Harry komt naast me zitten en slaat zijn arm om mij heen. "Ik ben echt trots op je dat je het durft te vertellen" zegt hij. "Dank je wel" zeg ik en op dat moment komt Louis weer terug met een glas water en een glas cola. "Harry wil je misschien ook wat te drinken, ja hoor" zegt Harry expres hardop en hij loopt naar de keuken. Als Harry in de keuken begin ik met het verhaal. (Bij hoofdstuk 2 en 3 vind je het verhaal ik heb geen zin om het er helemaal in te doen). Als ik klaar ben met mijn verhaal valt er een soort last van mijn schouders af. "Je weet dat je altijd naar mij kan komen als er iets" zegt hij en ik knik dankbaar. "Is het goed als ik even naar boven ga ik moet even alleen zijn" zeg ik en ik zie Louis en Harry knikken en ik loop naar boven.

Pov Harry
"Ik ben eigenlijk een beetje doordat ze nu alleen boven is" zeg ik. "Je weet dat het goed gaat komen ze heeft nu van haar fout geleerd" zegt Louis en ik knik en ik trek hem tegen mij aan. "Hoe ging het afscheid?" Vraag ik. "Hij vond het moeilijk maar het moest" zegt Louis. "Echt hoor als ik die ouders ooit eens zie vermoord ik ze persoonlijk, je doet dat toch niet bij je eigen kind" zegt Louis. "Lou je weet dat geweld nooit de oplossing is" zeg ik. "Weet ik maar het voelt gewoon alsof ik haar moet beschermen" zegt hij. "Ze is niet zo klein als Fred dus ik denk dat je haar een beetje los moet laten in dat soort dingen" zeg ik en hij knikt. "Moesten we ergens nog rekening mee houden van het ziekenhuis?" Vraagt hij. "We moeten zorgen dat ze op een normaal gewicht komt en dat ze zich niet meer snijdt" zeg ik en op dat moment komt Daisy naar beneden met een scheermesje in haar hand ik schrik en zij ziet dat. "Waar kan ik deze weggooien, want op mij kamer staat geen prullenbak" zegt ze en mijn schrik verdwijnt meteen weer. "In de keuken staat een prullenbak daar kan je het ingooien" zegt Louis en ze loopt naar de keuken en ik en Louis kijken haar trots na.

——————————
Hoi koffie kopjes,
Ik moet morgen weer naar school😒

Vonden jullie het een leuk hoofdstuk?

Vote..........

Reageer..........

Volg......

Alvast bedankt!