Nobody loves me [voltooid ✔️]

~H20~

Als Harry en ik beneden zijn aangekomen zien we Louis en Niall al zitten. Als Niall mij ziet staat hij op en hij geeft me een hand. "Niall" zegt hij. "Daisy" zeg ik zacht en hij schut mijn hand en hij gaat weer op de bank zitten en ik ga op de anderen bank zitten naast Harry. "Is er ook hier ergens eten?" Vraagt Niall naar een paar minuten en ik hoor Louis overdreven zuchten. "Waar denk je dat er eten ligt?" Vraagt Louis. "In de keuken" zegt Niall. "Goed zo je weet waar de keuken is dus als je honger hebt kan je daar eten pakken" zegt Louis en Niall huppelt vrolijk naar de keuken. "Mag ik naar boven?" Vraag ik. "Ja hoor als er iets is laat je het dan weten" zegt Harry. "Ja is goed" zeg ik en ik loop naar boven. Als ik boven ben aangekomen pak ik mijn gitaar van de standaard, ik ga in kleermakerszit op mijn bed zitten en zet de gitaar op mijn schoot en ik begin een paar noten van A.M. en zing er bij. Tijdens het zingen voel ik mijn wangen nat worden en ik weet al waarom, want Lola en ik zijden altijd 'als onze vriendschap voorbij gaat herinnerd het nummer A.M. aan onze vriendschap de leuke dingen die we hebben gedaan' die regel hebben we vorig jaar afgesproken en ik kom de belofte na. Als ik klaar ben met het nummer spelen leg ik mijn gitaar naast me op het bed neer en ik laat me naar achter vallen en kijk naar het witte plafond en ik zie allemaal herinneringen afspelen. Ik blijf er verbaast naar kijken terwijl er nog meer tranen over mijn wangen stromen. Bij elke gedachte krijg ik meer drang om te snijden. Uiteindelijk sta ik op en loop naar mijn badkamer en pak het scheermesje uit mijn toilet tas. Terwijl ik met trillende handen het scheermesje vast heb pak ik snel mijn telefoon en stuur naar Harry 'help', maar de drang is te groot en ik stroop mijn mouwen op en duw meteen het mesje er vier keer in. De tranen blijven over mijn wangen lopen terwijl ik mijn mesje nog vaker in mijn arm druk en ondertussen zit de hele wastafel onder met bloed. *zet er nog een bij omdat je niet naar me geluisterd heb, zet er een bij voor je vrienden oh nee die heb je niet* zeggen de stemmen in mijn hoofd en ik duw het mesje nog een paar keer in mijn arm totdat er een stuk of twaalf strepen staan. Ondertussen is er geen spoor van Harry of Louis te zien of te horen en ik begin een beetje duizelig te worden. Ik laat me zakken tegen de muur en pak mijn telefoon en bel Harry op. "Daisy wat is er?" hoor ik Harry rustig vragen. "Help" fluister ik zachtjes en daarna hoor ik meteen dat er is opgehangen. Ik hoor dat er iemand naar boven rent en ik probeer mijn ogen open te houden, omdat de duizeligheid alleen maar erger is geworden. Ik hoor dat er iemand de badkamer deur open doet en ik kijk ernaar en zie Harry daar staan hij loopt meteen naar me toe. "Daisy blijf erbij" zegt hij wat me extra kracht geeft om mijn ogen open te houden. "Sorry" fluister ik nog net voordat ik in een diep zwart gat val.

—————————

Hoi koffie kopjes,
Een heftig hoofdstukje vonden jullie niet?
Ik heb de helft van het hoofdstuk met alleen mijn rechter oog geschreven omdat mijn linker ook op een een of andere manier pijn doet, dat komt waarschijnlijk door mijn lenzen maar ja.

Hebben jullie veel last van de storm?
Bij mij in de stad/dorp zijn er een paar bomen om gevallen op een schoolplein en een soort grachtje was helemaal aan het schuinen. En ik ben bijna tegen een busje aangewaaid met een vriendin achter op mijn fiets. 🙈

Vote......

Reageer.......

Volg......

Alvast bedankt!