Nobody loves me [voltooid ✔️]

~H2~

Na een vermoeiende dag pak ik mijn voetbal kleren die ik aan doe. Zoals altijd doe ik eerst mijn rechter scheenbeschermer en dan mijn linker, dan doe ik eerst mijn rechter sok aan dan mijn linker, ik trek dan mijn lange keepers broek aan om schaafwonden te voorkomen en als laatste mijn fc Utrecht keepers shirt. Als ik alles aan heb pak ik mijn keepers handschoenen en bidon van fc Utrecht en loop naar beneden waar ik mijn voetbal schoenen pak. Als ik de woonkamer inloop gooi ik mijn schoenen bij de bank en loop ik naar de keuken om mijn bidon te vullen als mijn bidon gevuld is zet ik hem op tafel en leg mijn keepers handschoenen er naast. Ik loop naar de bank en trek mijn schoenen aan. Als ik mijn schoen om mijn voet heb zet ik hem op tafel, omdat ik dan beter kan strikken. "Daisy schoenen van tafel" zegt mijn moeder streng en ik zet mijn voet op de grond en probeer ze zo strak mogelijk te strikken. Als mijn schoenen strak genoeg zitten pak ik een tas en doe daar mijn handschoenen, bidon en de huis sleutel in en loop naar de schuur en pak mijn fiets en ik rij naar mijn voetbalclub. Zodra ik bij de voetbalclub ben aangekomen zie ik mijn team op de tribune zitten ik loop naar de tribune en zie een oude vriendin van de basisschool op me afrennen die nog wel normaal kan doen. "Hey Daisy" zegt ze en ik groet haar terug en ze trekt me in een knuffel wat me toch wel een soort fijn gevoel geeft, want de enige die ik nog knuffel buiten haar om is mijn knuffel. "Hoe gaat het?" Vraagt ze. "Goed" lieg ik zoals altijd. "Met jou?" Vraag ik. "Ook goed maar ik moet gaan mijn training gaat beginnen fiets je zo met mij mee terug?" Vraagt ze. "Is goed" zeg ik en zet een neppe glimlach op wat best echt lijkt want ik doe dat bijna elke dag. Als ik bij de tribune ben aangekomen ga ik naast een paar kinderen van mijn team zitten en luister naar de trainer wat het schema voor vandaag is. Als de trainer klaar is met uitleggen blijven we op de tribune wachten tot het andere team klaar is met trainen, maar mijn gedachtes zitten heel ergens anders ik zie een grote camera op een standaard gezet worden en een jonge rond de 26 met kort bruin haar en een oversized shirt en broek. Ik denk in mijn zelf dat hij best op Harry lijkt, maar dat dat niet kan ik wend mijn gedachten af en kijk naar mijn team die een gesprek heeft over afgelopen zaterdag. Als het vorige team klaar is lopen we allemaal naar het veld maar omdat de camera precies in het pad staat kan ik er niet langs dus klimt iedereen over de boarding heen maar ik loop via de tribune over de bank heen maar daar staat de man dus moet ik iets doen wat ik nooit doe tegen vreemden en dat is praten. "Mag ik er misschien langs?" Vraag ik en de man kijkt mij aan en stapt opzij en ik loop het veld op. Ik leg snel mijn spullen in de dug out en ga bij mijn team staan voor de warming up. Als de training is afgelopen loop ik bezweet het veld af maar mijn trainer houd mijn tegen. "Er wilt iemand je spreken boven" zegt hij. "Mag ik dan even tegen een vriendin zeggen dat ze alvast mag gaan?" Vraag ik en hij knikt ik ren naar het veld waar mijn vriendin is. "Hey ga jij maar vast naar huis er wilt iemand mij nog spreken of zo" zeg ik. "Is goed en succes" zegt ze. "Dank je" zeg ik en ik loop weer terug en ik loop naar de trap die naar het kantoortje gaat. Als ik bij het kantoortje ben doe ik de deur open en ik zie iemand die ik niet had verwacht.

—————

Wie zou dat nou zijn?
Ik plaats dit hoofdstuk voor Zayn zijn verjaardag.

Vote.......

Reageer.......

Volg......

Alvast bedankt!