Rystine lifted her gaze on us, I immediately smiled and she smiled back.

"Narito na pala ang pagkain, dito niya na ilagay"

Nilapag namin ang pagkain sa mesa at saka hinanda. It's 3:50 on the afternoon, mamaya pa yung party and I still have a time to ready myself.

When everything is settled, I said goodbye and drove my car to my house. I wore a simple backless dress, it was red that suit the party. Hindi naman kailangan na pormal talaga ang suot pero sabi nila dapat formal daw para mas masaya.

I wonder ano na namang kabaliwan ang gagawin nila, kasi last last year pinagawa lang naman nila sa'kin ang halikan ang lalaking crush ko. Of course that was fucking embarrassing, sinong hindi mahihiya? Hindi ako kilala nung lalaki, tapos may bigla biglang nanghahalik sa kaniya.

Nakakahiya diba?

Ano na namang trip ng mga to pagdating ko.

Pagkatapos kong magbihis at ayusin ang sarili ay dumeretso na kaagad ako sa bahay ni Ry. It's still early and the others are not here yet, kumakain pa lang sila ng sweets at nagku-kuwentohan. I joined them and listen to all their thoughts, it's all about biz and their love life. I won't be able to talk kasi... ang awkward diba? Ako yung ang saya saya dati at excited na kinukwento si Andrew sa kabila pero ako ngayon tong umiiyak.

Ang saklap talaga ng buhay minsan, pero ano nga bang aasahan natin? May katapusan ang lahat ng bagay.

"It's been four years Rizmen, hindi ka parin move on?" Kry gently asked Rizzy.

We were talking, I mean they were having a heart to heart talk. I was just listening and eating dome cupcakes.

"Kasi naman... mahal ko padin, paano ako magmo-move on?"

"May asawa na siya... hindi mo padin ba siya papakawalan? Riz... wala ka namang balak manira ng pamilya diba?" Biglang sabat ko sa usapan nila.

Alam ko naman ang nararamdaman niya, may pamilya na rin ang lalaking mahal ko. Magkakaroon din sila ng anak kung tatagal pa sila. At dahil... expected ko na yun, pinakawalan ko na.

Pero kay Rizmen, she knew. She knew that Thunder has a son, pero... ayaw pa niyang pakawalan. Is my love to Andrew really that deep? Kasi kung oo, siguro umiiyak at lumuluhod parin ako sa kaniya.

O mahal ko lang talaga ang sarili ko kaya ko naiwasan ang tukso ng temtasyon? Siguro.

But... Andrew said he loves me.

He loves me yet here I am doubting my feelings for him for a long time, do I even deserve him? Well I guess not.

Because Charm deserve him and he also deserve my sister.

Little did I know... I'm slowly moving on. Unti unti na palang nawawala ang sakit na dulot ng pagmamahal ko sa kaniya.

Rizmen shook her head and looked away. "I'm confuse Nic, maybe it's just a charade? All of his feelings back then is just a charade. Siguro ginamit niya lang ako para sa sakit na dulot sa kaniya ng asawa niya, yet.... I still love him despite of being pretentious"

Tama nga siguro siya, it's just a charade. All of it is just a charade.

"You should move on, stop hoping because he will never love you Rizmen. I don't mean to hurt you, but... you should wake up from your reveries and face the reality" Andy said and shot a glass.

"I-i'll try... "

"Okay! Stop being so freaking emotional, it's christmas! We should be happy right now!"

"Yeah!"

I just thanks Angelie for changing the topic, we won't be able to celebrate our christmas if we're going to talk like that.

Desiring Chances (Completed)Where stories live. Discover now