Desiring Chances (Completed)

Chapter 4

CHAPTER 4

After celebrating our anniversary for an hour, Drew flew to NY. I was happy, of course he did everything to make me feel happy.

Nonetheless, I've been longing for him.

"So you two celebrated your anniversary? Kanina lang? Akala ko ba umalis siya?"

"I thought so, but he prepared for our anniversary that's why. Nag surprise pa talaga"

Nakangiti akong tumingin kay Ange. "Diba? Wag ka na kaseng mag-isip ng kung ano ano. Hindi naman kami magsasawa sa isa't isa"

"I know, akala ko hindi ka na naman sisiputin. Lagi na lang ba kayong ganyan? Hindi magsitagpo ang oras?"

Sumandal ako sa upuan ko. "I don't know. Wala naman kaming problema kaya ayos lang ang ganitong set up namin. Hindi naman kami nagkukulang sa isa't isa"

"Hindi? Tanga ka na nga manhid ka pa! Kulang kayo sa oras! Hoy babae, sabihin na nating patay na patay sayo si Andrew pero hindi sa lahat ng oras ganiyan ang mararamdaman niya! Gaano ka man kamahal ng tao, nagsasawa din sila. Lalo na kapag kulang kayo sa pahinga at oras"

Umiling ako sa kaniya. Bakit ba sila nag-iisip ng ganito? Wala naman kasi talaga kaming problema eh! Saka hindi lang naman makakadalo si Drew sa anniversary namin pero maka react sila parang sila pa yung hindi sisiputin.

"Babawi siya, yun ang sabi niya. Pangako niya yun"

She seriously looked at me. "Promises meant to be broken, Nicole. Hindi sa lahat ng oras kaya niya... natin tuparin ang mga pangako natin. Dahil may mga taong humahadlang at may mga taong gagawa ng paraan para lang makahadlang"

"Wow... ang lalim nun ah"  Natatawa kong ani pero naging seryoso parin ang mukha niya.

I sighed and looked at her. "Why are being like this Angela? You knew how much Drew love me, why does it sounded like you knew something?"

Nakita kong nag-iwas siya ng tingin sa akin kaya lumalim na naman ang pag-iisip ko. Noong isang araw pa siya ganito, pati si Heaven ang weird ng pinagsasabi. Kahit di Andrew ganun din, bakit parang May tinatago sila sakin?

"I-i don't" She said while shuttering.

I shut my eyes. "We're friends Angela, no... we're best of friends. Hindi ka dapat nagtatago ng sekreto, either that will hurt me or not you should tell what it is. Neither of us betrayed each other, now... tell what it is?"

She shook her head. "I'm not sure, hindi ako magsasabi dahil hindi ko alam kung totoo ba yun o hindi. Ayokong masira kayo dahil alam kong mahal ka ni Andrew, hindi kayo tatagal ng kaniyan kung hindi ka niya mahal pero..."

Tumayo ako at magkasalubong ang kilay na humarap sa kaniya. "Seriously? Ginugulo mo lang pala ang utak ko sa walang kwentang hinala na yan? Angela you knew! You knew how much I mean to him, you saw how he begged just to bring us back. You saw how he kneeled and cry in front of him to gave him my forgiveness! Sa lahat ng tao ikaw ang nakasaksi sa lahat ng nangyari sa aming dalawa, then... paghihinalaan mo siya? Real man cries Angela, and that's Andrew!"

Hinihingal akong umiwas ng tingin, i've never been this mad at her. Ngayon lang ako nakataas ng boses sa kaniya, hindi ko na kasi kayang makinig na lang sa mga sinasabi niya. Kung ano man yun ay alam kong hindi yun kasiguraduhan at nagkamali lang siya.

"S-sorry... I know that. Hindi ko lang alam bakit ganun ang mag-isip, siguro dahil natakot akong masaktan ka at mapuno ng galit ang puso mo. Mali lang siguro ako ng hinala, siguro nga tama ka"

I looked at her and then hugged her tightly. "Sorry I shouted, I just really can't believe your thinking something bad about Drew. Alam mo namang mahal ko yun diba? Saka kung ano man yung nakita mo, alam kong nagkakamali ka lang"