Friendship Fallen

22

KABANATA 22
ˢᵐᵃˡˡ ᵠᵘᵃʳʳᵉˡ

"Saan mo pala ako dadalhin?" I asked him as i enter in his car.

"Somewhere far from here." tumango pero kumunot ang noo ko sa sagot niya.

"Ibalik mo lang ako saamin."

He chuckled.

"Scared that i might not bring you back home?" umiling ako. Why would i? I trust him, not exactly 100% but I am sure that i'll be safe when I'm with him.

Isang oras na ang lumipas pero hindi parin kami nakarating sa somewhere na sinasabi niya.

"Malayo pa ba Abo?"

"Matulog ka El, medyo malayo pa."

Humikab ako at natulog.

Nagising ako ng marinig ang tawag niya sa akin. Bumukas ang aking mga mata at nakita ang kaniyang gwapong mukha. Nilibot ko ang paningin. Maraming mga magagandang bahay na naka gate, pero isa lamang ang nakakuha ng atensiyon ko. Its a simple but pretty modern house. Hindi maliit at hindi rin subrang laki, sakto lamang.

He hold my wrist at ginaya ako palabas ng kaniyang kotse.

"Nasaan tayo?"

"Tagaytay." lumaki ang aking mata.

"Bakit tayo nandito? B-baka hanapin na ako ni mama ngayon Abo!"

"I already informed your mother Azriella, stop worrying." ngumiwi ako. Ok.

Habang hawak niya ang aking pala pulsuhan ay binuksan niya ang pinto. Bumungad saamin ang mabangong amoy ng bahay. Amoy palang, gawa sa mamahaling materyal ang bahay nato. Mula sa malaking chandelier na nasa ibabaw, sa naglalakihang mamahaling kuwadro, mga plorera na may nag gagandahang mga bulaklak, sa apat na magandang sopa sa gitna at iba pa ay talagang nagkakahalaga ng malaki.

"This is my family rest house here in Tagaytay."

"Ang ganda naman dito." puri ko, i see him smiled so i considered it an agree.

"Nakapunta naba si miss Airian dito?"

"Hindi pa, but I'm planning to bring her here. I'm sure magagandahan yun dito, specially she like this kind of house."

Mapait akong ngumiti.

"Anong gagawin natin dito?" pag-iiba ko.

"I need your help."

"Help for what Abo?"

"I need your help in how to surprise Mom, its her birthday." Napangiti ako.

"You know how to bake cake right?"

"Oo naman! Basta kompleto ang mga sangkap."

"Mahilig si mama mag bake at magluto ng kong ano-ano. So i think magugustuhan niya kung homemade cake ang cake niya instead of buying it."ako ay napatango.

Tinuro at sinamahan niya ako papunta sa kusina, tinulungang ilagay ang mga sangkap sa lamesa. Iniwan niya ako at hinayaang magsimulang mag bake. I mix all the ingredients. Hours after and its done. Pumalakpak ako. Its a one layer chocolate cake with sprinkles and flower frosting in left side. It has a 'Happy Birthday' letters/words in the middle.

Naglinis ako sa mga dumi sa lamesa at hinugasan ang mga nilagyan ng mga sangkap. Ashton entered the kitchen.

"Charan!" I proudly showed him the cake.

"Pretty." i smiled.

Nagluto siya. It's an Italian dish. Nagsaing naman ako ng kanin sa rice cooker. Ilang oras ang lumipas at maggagabi na ng magsidatingan ang mga kaibigan ni Ashton.

"Kapatid ko!"

"Tigilin mo ako Jaehyun."

"Bakit nandito itong babaeng to?" si Dark.

"Eh kayo, ba't kayo nandito? Inimbita ba kayo?"

"Ikaw ba oo?" Jaydon.

"Aba oo!" ani ko.

"Kami din." sabat ni Black.

"Tulungan niyo ko dito. Hindi iyung daldal kayo ng daldal."

"Kami madaldal---"

"Black!"

"Oo na, ito na! Saan ko ba ito dapat ilagay?" tanong ni Black sa paper bag na bitbit niya.

"Ilagay mo lang diyan." turo ni Ashton sa counter table.

"Anong laman niyan?" hindi ko maiwasang tanong.

"Alak, bakit? Iinom ka?" pabalik na tanong ni Black. Umiling ako.

We spent our 2 hours cooking and putting those foods on the long table. Maya maya pa ay narinig namin ang halakhak ni ma'am Ashey.

"Bakit madilim dito?" narinig naming tanong niya. Sinadya talaga namin iyun duon sa sala.

Dalawang oras ang lumipas, nagkwekwentuhan at nag-iinuman   ang lahat. Minsan nakikisabay din ako sa mga kinikwento nila na alam ko kung ano ang sagot, kadalasan naman pag hindi, ay tatahimik na lang at titingin sa ibang direksyon o sa mga kagamitan.

"Thank you ija for helping my son. I didn't expect this kind of celebration, simple yet fun."

"Nako po, walang anuman ma'am Ashey. Kung hindi ako dinala ni Abo dito, hindi po ako makakapunta dito. Even though you didn't invite me, yet you still welcome me here."

"You're my son's friend. At naging katulong karin niya. Hindi naman kita minamaliit kaya, I still welcome you here." she said while looking at me from head to toe. I give her a smile in my face.

I enjoyed looking at them swimming while I, sitting in a big sofa slighty far from the pool. My attention land on Ashton who is naked, walking towards me.

"Magpapalit lang ako upang makapagpaalam na tayo kay mama."

I didn't nod to him, instead, I protest.

"Wala bang guest room dito Abo? Gabi na kasi tsaka madilim narin sa daan. Ang layo kaya dito sa Tagaytay."

"Gagamitin iyun nila Jaydon at kasamahan ni mama. Lima lamang ang guest room with three beds inside, hindi ka pwede duon dahil madami sila."

"Ahmm, sa kwarto mo? May sofa kaba duon na pwede kong matulugan?"

He raised his right eyebrow. "Didn't you trust me?"

Hindi naman sa hindi ako nagtitiwala at magtitiwala sa kanya, what i want to say or my point is what if mapano kami sa daan dahil mag hahating gabi na pero gusto niya parin kami umuwi. Ako nga pagod, siya pa kaya?

"Naghihintay ba siya?" I ask that question not because I'm interested but since it entered my mind.

Kumunit ang kanyang noo. "Who are you referring?"

Pagak akong tumawa. "Ang swerte niya naman, iniuwian."

"What are you talking about El? Are you jelouse to someone again?"

I step forward. "Huh?! Ako magseselos, saan naman, sa kanya? Ang gusto ko lang naman ay manatili muna dito kahit ngayong gabi lang tapos aalis na tayo mamayang madaling araw. Kahit gusto kong umuwi ay nag-iingat din ako hindi lamang para sa aking sarili kundi' sayo din, sa atin. Hindi natin hawak ang ating kapalaran at hindi natin alam kung ano ang mangyayari kada oras na lumipas! Paano pag na aksidente tayo dahil sa kapipilit mo na umuwi na tayo?! Paano yung pag-aaral ko? Ang ina ko, diba?! Kaya naman sana intindihin mo naman ako!"

I saw him avoid my angry eyes. I hope he understand me. It's not because I'm jealous but because of our safety!