Lascivious Casanova (R-18) (Erotic Island Series #7)

Lascivious Casanova 59

"We need to talk to your parents but... we heard what happened. Hindi ko na itatanong ang dahilan subalit nakarating sa akin na umalis ang mga magulang mo..."

Kapuputok pa lang ng araw kumalat na ang balita tungkol sa amin nina Maya, Jax, at nang babae na nakaaway ko. Maging ang pag-alis at pag-aaway ng mga magulang ko'y hindi nakatakas sa kanila kaya't ganoon kung makatingin ang lahat sa akin. Marahil ay pinagtatawanan ako ng marami pagkalagpas ko.

Kahapon nag-away ang mga magulang ko subalit hanggang ngayon hindi pa rin sila bumabalik. Hindi ko alam kung nasaan sila. Ang kinakapitan ko na lang ngayon na maayos sila ay ang isang mensahe ni tatay na iuuwi niya si nanay at ibabalik sa bahay. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba na wala sila dahil hindi nila malalaman ang gulong nagawa ko. Pero kahit hindi ngayon alam ko na pagkabalik nila'y hindi ko ito maitatago mula sa kanila. May problema na nga sila dadagdag pa ako roon.

"Kung sakali na umuwi sila... hindi ko gusto na salubungin sila ng problema sa paaralan subalit utos ng nakakataas na kausapin kahit isa sa mga magulang mo..."

Katatapak ko pa lang sa unang klase, pinatawag na ako. Ayoko itong harapin pero ayoko ring huminto sa pag-aaral dahil dito. Nakatungo lang ako at nasa mga kamay kong nasa kandungan ang tingin. Si Mrs. Montemayor ay mahinahon ang boses ngayon kumpara sa madalas nitong tono. Hindi siya mariringgan ng kahit kaonting pagsusungit. Nagbuntong hininga siya bago nagpatuloy.

"We checked the cctvs. Sila ang lumapit pero ikaw ang naunang sumugod. Alam mo ang patakaran ng school. Kung mayroon man silang sinabi sana una mo itong ipinaalam sa amin upang magawan namin ng aksyon. Hindi namin pwedeng palampasin ang nangyari. Kung hindi ay sisilipin ito ng ibang mga magulang at estudyante. You are better than this, Clementine. Sa halip na daanin sa pisikalan ay idinadaan mo sa tamang pamamaraan."

Nag-init ang mga mata ko. Kinagat ko ang likod ng aking ibabang labi upang pigilan ang bumarang emosyon sa bikig ng lalamunan ko. Kung kakawala iyon ay baka kumawala rin ang luha ko at tuluyan nang maiyak sa harapan ng matanda. Hindi ako nagsalita at mas lalong yumuko. Alam kong mali ang aking nagawa. Taga-patupad kami upang maging maayos ang paaralan ngunit ako pa ang lumapastangan no'n.

"Maayos ang grades mo ngunit hindi ibig sabihin niyon ay hindi ka na maaaring bumagsak. Ayokong mawalan ng saysay ang pagsisikap mong magkaroon ng matataas na grades. Huwag mong hayaan na kung kailan huling taon na at pa-graduate ka na at saka ka pa magkakaproblema sa grado. Sayang kung hindi ka masasabitan ng medalya..."

Kinagat ko ang ibabang labi ko. Mas ibinaba ko ang aking ulo upang maitago ang mukha sa kanya. Hindi nagtagal, nabasa ang kamay ko. Nauna ko pang maramdaman iyon na tumulo sa mga kamay ko bago ko natanto na umiiyak na ako. Bukod sa lugar na ito at sa pamilya ko, pag-aaral ko ang pinaka mahalaga para sa akin. Matagal kong iningatan at binuo ito ngunit sa isang iglap lang ay nakikita ko na ang unti unting pagkasira. Narinig ko ang nahihirapan nitong buntong hininga. Sa gilid ng nanlalabong mata'y nakita ko ang pagkilos niya. Pinagsalikop nito ang kanyang mga kamay na nasa ibabaw ng lamesa.

"Kilala kitang mabuting bata at matalino. Palagi mong kalkulado at alam mo ang ginagawa mo. Pinag-iisipan mo ng mabuti bago mo gawin. Hindi ka nagpapadalus dalos. Pero nitong mga nagdaan na araw mukhang nakalimutan mo..."

Mas lumapit siya sa lamesa at mas bumigat ang buntong hininga. Minsanan ang pagtaas ng isang kamay ko para magpunas ng luha. Hindi ko na siya kailangan balingan para malaman ko ang malungkot na paninitig nito.

"Napatawan na rin ng parusa ang mga kasangkot sa gulo... But I'm sorry to tell you this... you broke school rules... so I have been instructed to tell you that you have been removed from the student body... and you are no longer part of cheerleader..."