Chapter 14

4.9K 131 1
                                    

A/N: This would be shorter than expected, like only 17 chapters +1 special chapter



Amanda Celine's Point of View




MONTHS has past, balik work na si Kaellan kaya naman akong mag isa na lang ang naiiwan sa bahay. Usually, doon naman kami sa Lolo at Lola naka tambay ng anak ko. Four months na si Amora, at ang baby bunso na nasa tummy ko ay two and one-half months na.






I never told anyone except for this cutie pie! Kase alam kong hindi naman siya mag sasabi sa Daddy niya kasi hindi naman siya nakakapag salita pa.





"Judge Kaellan Hidalgo was under arrest, 'Governor Juan Martinez was captured and caught bleeding inside the office of the Judge'......"





"Lola?!" nag pa-panic na tawag ko, nanginginig ang mga kamay ko at agad agad ko pa ring kinuha ang cellphone ko para tawagan ang asawa ko. Hindi, hindi si Kaellan yun. Kapangalan lang niya— tama, kapangalan lang niya yun. Wala, hindi naka kulong ang asawa ko. Hindi maaari. Mabait si Kaellan ko, hindi niya magagawa iyon.








"Kuya Mason? Si Kaellan?" nanginginig na ang boses ko, "Look, Mandy.... I'm sorry, pero gagawan namin ng paraan—" hindi ko na siya pinatapos. "So, sinasabi mo nga na totoo yung nasa balita?" nanghihinang tanong ko sa kaniya, "Yes, huwag lang mag alala kami na bahala dito. Ang gawin mo lang, mag stay ka sa bahay niyo ha? Papunta na si Mommy diyan, gagawin namin lahat para mailabas si Kaellan," pagka tapos niyon ay pinatay niya ang tawag.







Binuhat ko si Amora atsaka ako bumaba sa Salas, "Amanda, saan ka pupunta?" kinuha ni Lolo si Amora sa akin. Patuloy ang pag agos ng mga luha ko, "Diyos ko po...."








KUNG sino-sino na ang natawagan ko pero, ang sabi lang nila ay babalitaan nila ako. "Ano na bang nangyayari?!" umiiyak na sabi ko, humiga ako sa kama atsaka ko tinabihan ang anak ko na natutulog. Wala siyang ka alam-alam sa mga nangyayari.








"Mandy? Kain na muna tayo ng tanghalian," lumingon ako sa bandang pintuan, nandoon ang Mommy ni Kaellan. "Tita...." sambit ko, lumapit siya sa akin. "Kain na muna tayo, Mandy. Huwag mo na munang isipin si Kaellan, gumagawa na ng paraan ang mga kapatid niya pati iyong... pati iyong tatay niya,"







"Tita, yung asawa ko po...." hinaplos niya ang buhok ko, "Gagawan natin ng paraan, Mandy. Hindi natin hahayaan na makulong si Kaellan,"








BUHAT buhat ko si Amora habang bumababa kaming dalawa ni Tita, para hindi ako malungkot ay madami siyang binibida sa akin na nangyari noong kabataan niya. "Siya nga pala, naka usap ko si Marco. Under investigation," sabi niya bigla.








"Pwede ko po bang puntahan ang asawa ko? Kahit sandali lang po," agad na tanong ko, "Pwede naman siguro, sabay na tayong pumunta. Kain na muna tayong dalawa, kase lunch na oh?" hinaplos niya ang likod ko atsaka ako nginitian. "Magiging okay din lahat, Amanda...."









"KUYA! Sabi ko huwag mong hahayaan na makita ako ng asawa ko dito—" mas lalong tumulo ang luha ko dahil pagka pasok ko pa lang ng presinto ay iyon na ang narinig ko kay Kaellan. Ayaw niyang makita ko siya. "Aalis din naman ako kaagad..." sagot ko, "Babe, hindi—" hindi ko na siya pinatapos, kinuha ko sa bag ko ang cellphone ko atsaka ko tinawagan ang kapatid ko na nasa Manila.







It's my older brother, August. "Sup, Manda?" sagot niya, "Can you go here? Precint, atleast hold a case here?" sambit ko. "The who?" tanong niya, "My h-husband...." sagot ko. Pinupunasan ko ang mga luha ko gamit ang panyo, "Ano? Anong asawa?" tanong niya. "Just go here. As soon as possible, please?" sambit ko. "Okay, I'll be there as soon as possible,"








Ibinaba ko ang cellphone ko atsaka ko kinuha ang picture ng baby sa tummy ko (Fetal Ultrasound)








Kasabay noon ang pag abot ko sa kaniya ng panyo dahil may dugo ang damit niya, "You won't see me here, anymore...." sabi ko. Pilit na ngumiti ako, "Atleast let my brother help you here, please?" dagdag ko pa.








Kita ko ang pag tulo ng luha niya, "Babe...." sambit niya. "Are you pregnant?" agad akong tumango, "Tangina....." rinig kong mura niya. "Buntis ka tapos... i've been stressing you out," umiiyak na sabi niya. "Attorney Ledezma," nilingon ko kung sinong tumawag sa akin.








No, hindi sa akin. More like sa Kuya ko na nandito na.









Yakap yakap ni Kaellan ang bewang ko at doon na umiiyak, "Amanda Celine," nakakatakot ang boses na iyon. "Kuya...." sagot ko, "Ano pang ginagawa mo dito? Hindi ka ba uuwi? Nasaan ang anak mo?" ang dami niyang tanong. "Hinihintay lang kita— Bakit ang bilis mo? Akala ko ba nasa Manila ka?" naka kunot ang noo ko.









"Umuwi ka na, Amanda," sambit niya, tinapik ko ang braso ni Kaellan. "Sandali lang..." niyakap ko rin siya, "Hay! Diyos ko! Umuwi ka na, Amanda. Kapag nag tagal ka pa dito baka mas lalong ayaw ka na niyang bitawan," si Kuya Khai iyon.








"Wait lang, Kuya," sagot ko. "Daddy, bitaw ka na? Babalik na lang ako," sambit ko unti-unti naman siyang bumitaw. Lumuhod siya at hinalikan ang Belly ko. After ay tumayo rin siya, "Mag stay kayo sa bahay, huwag mo na akong balikan dito ha? Ayaw kong makita mo ako ng ganito, uuwi rin ako. Uuwi rin ako, pangako," muli ay tumulo ang mga luha ko.








Tumango ako, "Hihintayin ka namin..."







"Sinong kasama mo, Amanda?" taning ni Kuya, "Ako lang," sagot ko. "Tatawag ako sa driver ng Lolo at Lola, huwag ka ng mag drive. Buntis ka pa pala," sabi ni Kuya. Tumango ako, "








PAGKA labas ko doon ay kinausap ko ang kapatid ko, "Please do everything, alam kong inosente ang asawa ko.... Hindi niya, hindi niya kayang manakit—" hindi na niya ako pinatapos, "God, Amanda! Ano ba itong pinasok mo? Anong— Tangina! Si Kaellan ang asawa mo?!" nagulat ako.







"H-huh?"






"Amanda! Si Kaellan ang may hawak ng mga Sabungan, Mga Drug Dealers, Pasugalan sa Maynila!" masyado ang kabog ng dibdib ko, "Ano bang sinasabi mo?!" hiyaw ko sa kaniya. "Diyos mio! Abogado tayo, Amanda! Tapos, hindi malamang miyembro ng sindikato asawa mo—" hindi na siya natapos mag salita.








"A-amanda?" si Marco. "Bakit?" tanong ko sa kaniya, "U-umuwi ka na daw, si Amora ayaw tumigil kakaiyak," sambit niya. Agad akong tumango, "Okay. Thank you,"







HABANG nasa daan ako ay hindi maiwasang maalala ang mga sinabi ng kapatid ko. Hindi ko alam, pero masama ang kutob ko. "Amanda...."






"Po?"





"Naniniwala ka ba sa sinabi ni August?" nilingon ko si Kuya Khai na kasama kong uuwi. Hindi ako makasagot, lalo na at hindi ko naman alam.






Ano ba 'tong pinasok ko?






S W E E T D E N


Claimed By The Judge [COMPLETED]Where stories live. Discover now