Το ημερολόγιο του Ντράκο Μαλφοι

Κεφάλαιο 33

Σύντομα έφτασα στο γραφείο του Νταμπλντορ, είπα το σύνθημα και πέρασα στο δωμάτιο.

“Χάρι, επιτέλους ήρθες!”

“Γειά σας Καθηγητά”, ο Χάρι είπε. “Με ζητήσατε;”

“Ναι, κατάφερες τελικά να πάρεις την ανάμνηση από τον καθηγητή Σλάγκχορν; Θυμάσαι που σου είχα πει να τον έχεις από κοντά;”
“Εννοείτε, κύριε. Τον πλησίασα στο πάρτι.”

Φλασμπακ

Οι συζητήσεις των μαθητών σχεδόν κάλυπταν την κλασική μουσική που ηχούσε στην αίθουσα του πάρτι εκείνη την ημέρα, στο πιο βαρετό πάρτι του κόσμου. Σλαγκ λέσχη και βλακείες… Παρόλο που συνοδός μου ήταν η Λούνα, μία αρκετά διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα κοπέλα, είχα σκυλοβαρεθεί. Τριγυρνώντας γύρω γύρω στην αίθουσα, ολομόναχος, το βλέμμα μου αντίκρισε το άδειο γραφείο του Σλάγκχορν.

Το μυαλό μου σταμάτησε για μια στιγμή να σκέφτεται ε, ναι ξέρεις τώρα ποιον… Μην με κάνεις να το πω, ντρέπομαι. Και σκέφτηκα πως αυτή είναι η ευκαιρία μου να βρω την πληροφορία που μου ζήτησε ο Νταμπλντορ.

Έριξα μία ματιά από εδώ, μία από εκεί και μπήκα στο άδειο γραφείο. Αυτό όμως που δεν είχα υπολογίσει ήταν πως το γραφείο μπορεί και να μην ήταν με την πόρτα ανοιχτή, απροστάτευτο, έτσι ώστε να μπορεί να μπει ο καθένας και να κλέψει οτιδήποτε.

Στην αίθουσα βρισκόταν και ο καθηγητής Σλαγκχορν.

“Χάρι Πότερ, καταπληκτικό μου παιδί, διασκεδάζεις στο πάρτι;”

Εδώ τεστάρονται οι υποκριτικες μου ικανότητες.

“Εννοείτε κύριε, η εκδήλωση είναι πραγματικά… υπέροχη;” Ναι οκευ, δεν έχω και όσκαρ, είμαι αρχάριος ακόμα στην τέχνη του “ψέματος”. Πάλι καλά όμως ο Σλαγκχορν δεν υποψιάστηκε τίποτα, αφού βρισκόταν στον δικό του κόσμο.

“Εδώ! Αυτό εδώ το γραφείο με πάει πολλά χρόνια πίσω. Αχ τόσες αναμνήσεις, ήταν καλές εποχές τότε… Θέλω να πω, ακόμα και με το φόβο για τον ξέρεις ποιον, όλοι ζούσαν ξέγνοιαστα. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά ήταν άλλες εποχές τότε. Είχα και την μητέρα σου για μαθήτρια, καταπληκτικό παιδί σαν και εσένα… Σου έχω πει πως έχεις τα μάτια της;”

Χαμογέλασα, “Αρκετές φορές.”

“Αλλά όχι μόνο αυτό, την καλή της καρδιά, την εξυπνάδα της, όλα. Θα ήταν πολύ περήφανη για σένα.”

Θα ήταν;

“Εεε, κύριε Σλάγκχορν,” Τον διέκοψα. “Θα μπορούσατε να μου κάνετε… μία χάρη;”