Το ημερολόγιο του Ντράκο Μαλφοι

Κεφάλαιο 29

A/N; Επέστρεψα! Λοιπόν επειδή έχω καιρό να ανεβάσω καινούργιο κεφάλαιο, και είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν θυμάστε που είχαμε μείνει, θα κάνω ένα μικρό recap...

Ο Χάρι επέστρεψε από την “περιπέτεια” του στον κοιτώνα του Σλίθεριν, κουρασμένος από την εξερεύνηση στο δωμάτιο του Ντράκο και ανακουφισμένος που επιβεβαιώθηκε πως το ξανθό αγόρι δεν συνδέεται με κάποιον τρόπο με τον Βολντεμορτ, αποφασίζει να πάει για ύπνο. Πριν προλάβει να ξαπλώσει παρατηρεί ένα γράμμα στο κομοδίνο του. Εκπληκτος το αρπάζει και ανακαλύπτει πως ο αποστολέας του είναι ο ένας και μοναδικός, Οράτιος Σλαγκχορν.

Την επόμενη μέρα...

“Εϊναι Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟ! Θεωρείται διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπων, και το γεγονός ότι γίνετε από καθηγητή είναι ακόμα πιο τραγικό… Ωραίο παράδειγμα δίνει στους μαθητές του… Είναι απλά εξωφρενικό και δεν έχει καν κάποιο αξιόλογο κριτήριο επιλογής μαθητών, απλά κοιτάει τους μαθητές και εκείνους που δεν κρίνει κακομούτσουνος τους προσκαλέι σε αυτήν την χαζολέσχη, είναι απλά παράλογο…” Ο Ρον παραπονιώταν ώρες αμέτρητες μόλις έμαθε για την δεξίωση που οργάνωσε ο Σλαγκχορν.

Πραγματικά, ούτε εγώ δεν είχα καταλάβει πως επέλεξε τους μαθητές που είναι στην λέσχη. Θα έλεγε κανείς πως λόγο της κοινωνικής τάξης της οικογενειας των Γουέσλι, θα ήταν λογικό να μην προσκαλέσει τον Ρον. Παρόλα αυτά όμως, η Τζίνη ήταν μέλος της λέσχης άρα αυτός ο τρόπος σκέψη δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση του Σλάγκχορν. Και από την άλλη γιατί δεν ήταν ο Ντράκο καλεσμένος σε μία τέτοια δεξίωση; Έχει την καθαρόαιμη πλούσια οικογένεια με θέσεις στο υπουργείο, υψηλού επιπέδου μόρφωση με καταπληκτικούς βαθμούς και μπόνους μία αξιολάτρευτη σπαστική φάτσα, τι άλλο να ζητήσεις; Μυστήριος αυτός ο καθηγητής.

“Τα λες όλα αυτά γιατί δεν σε προσκάλεσε και εσένα, αν ήσουν και εσύ μέλος της λέσχης θα το βούλωνες και θα το έπαιζες αθώα περιστέρα.” Η φωνή της Ερμιόνης ακούστηκε από το πίσω μέρους του διαδρόμου.

“Δεν θυμάμαι να μιλούσα σε εσένα…”

“Και τι πάει να πει αυτό; Δεν έχω το δικαίωμα να εκφράσω την άποψη μου για όποιο θέμα επιθυμώ; Πρέπει να μιλάω μόνο όταν μου απευθύνει τον λόγο κάποιος, αυτό υπονοείς Ρόναλντ;”

Άντε πάλι τα ίδια…

“Μόνη σου, βγάζεις ότι συμπεράσματα θες, μόνη σου από το πουθενά… Πάει το έχασες, κρίμα νόμιζα πως ήσουν έστω και λίγο έξυπνη...”