Desiring Chances (Completed)

Chapter 7

"I didn't saw you at the funeral"

Napaigtad ako sa malalim na boses na nasa likuran ko. Nakita ko ang kuya ni Raine at si Raine, may dala din silang bulaklak at magkahawak kamay.

I smiled but I know it didn't reach my eyes. Madaming nangyari, simula sa panloloko sa akin sa break namin ni Drew hanggang kay Shay. Mahirap ngumiti ng hindi totoo, ang sakit gumawa ng bagay na hindi mo gusto.

"Y-yeah... I was... busy" Napa-iwas ako ng tingin. Hindi naman talaga ako busy, talagang broken hearted lang ako kaya hindi ako nakalabas ng bahay ng ilang araw.

"Hmm... hindi mo man lang siya binisita?"

I felt my heart clench. Nakaka guilty ang magsinungaling lalo na sa harap ng puntod ni Shay.

"I lied... I... was broken actually" I said honestly.

For an unknown reason I felt comfortable talking to him, mukha naman kasi siyang mapagkatiwalaan at masyadong maingat ang boses niya kahit mukha siyang masungit.

"Why ate Nicole? May nangyari po ba?" Raine asked while looking at Shay grave.

"Yeah... just something" It's not just something.

I looked away when I saw how Raine's brother stared at me. His eyes piercing in my soul. Naiilang ako sa klase ng titig niya.

"Uhm... kailangan ko ng umalis. May pupuntahan pa kasi ako" Malumanay kong ani kaya napatingin sa akin si Raine. She pouted her cute lips and nodded.

"Bye ate Nicole, kita tayo ulit"

I pinched her cheeks and bid goodbye to them. Dumeretso ako sa Lindemann, gusto kong makita si Rizmen.

Pagpasok ko ay nakita ko kaagad siyang may sinusukat na babae, client niya ata. Hindi naman ako magtataka kasi ang galing naman talaga ng designs niya lalo na sa mga damit at wedding gowns.

"Wait lang Nics, tapusin ko lang. Upo ka na muna dun"

I just smiled at her and sat. Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng boutique at napatitig ako sa isang wedding gown. Tumayo ako saka pinakatitigan ito, simple but elegant. Thinking of Andrew, I knew this was my dream wedding gown. Bakit ba ako pumunta rito at tumingin sa mga to?

"Hey"

Napatingin ako kay Rizmen. She smiled and kissed my cheeks before giving me a glass of juice.

"Ano namang ginagawa mo rito? Wag mong sabihing bibili ka ng wedding gown at ikakasal ka ng patago?" Natawa ako ng bahagya at umiling.

"Uhmm... I just wanted to–"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng marinig ko ang pamilyar na boses ng isang lalaki at babae.

Ang sekretarya ni Rizzy ang umasikaso sa kanilang dalawa, Ramen looked at me worriedly but I remained my eyes staring at them. I thought moving on is easy after crying for a whole damn weeks but seeing them again bring back the pain they bought.

"Love, I want this"

Charmee pointed the gown I was looking at earlier. I smiled bitterly, that should be me. I should be the one holding Andrew's hand, I should be the one picking that gown, I should be the one making Andrew smile.

"Okay, we'll take the same design" Andrew said softly.

Ang akala ko ba mahal niya ako? Bakit ingat na ingat siya sa kapatid ko? Siguro nga mali lang ako, siguro pinaglalaruan niya lang ako. Kitang kita ko naman eh.

Rizmen's secretary assisted them. Namuo ang luha ko pero agad ko itong inalis, I looked at Rizzy who keep on staring me with pity in her eyes. She shouldn't be.