The Glamorous Lady

Epilogue

THE FINALE CHEERS

Savannah POV

IT'S been 3 years when I decided to go in  Italy. I also  take charge our business there. Nabalitaan ko na rin na nagkabalikan si Sheillaisha at Matthew. Hindi na ako magtataka kung bakit nagkabalikan silang dalawa. And for me if destiny allow it, I am happy for them. May anak na rin si Ian at last year lang ang kasal nila habang si Christopher naman ay enganged na rin kay Celine one of my friend here in Italy.

While him, hindi ko na alam ang nangyari sa kanya. I don't have any news about him. Kasalukuyan akong nandito sa bintana tinatanaw ang mga sasakyang abala sa pag andar at pagpunta sa bawat destinasyon nila.

Should I stay in your promises? or  I need to forget you?

Hinigop ko muna ang tea na iniinom ko ngayon. Naalala ko uuwi na rin pala ako sa amin sa makalawa. I missed my parents.

Hanggang sa mapansin ko ang daliri ko, I am still wearing his ring. Napangiti ako ng maalala ang bawat sandaling iyon, napaupo ako at pinagmaadan iyon. Hindi niya na kasi pinahubad ito at kahit na nireject ko siya before I can say he deserve now my yes but how if I we don't have any communication.

Halos manlumo ako sa mga naiisip ko na baka pagbalik ko wala na. Baka kapag umamin ako may iba na. Ayoko man isipin pero ayoko rin naman umasa.

I miss you, Jay. I want to you know thay I am ready now. May babalikan pa ba ko?

All the passengers, kindly prepare because later on we will be landing off.

Kasalukuyan na akong nandito sa eroplano, sa totoo lang ang bilis ng araw at hindi na rin ako makapaghintay na makasama sila Mommy at Daddy. If Jay still there, I will say anything to him that I am ready.

"Welcome back, baby!" Sigaw ni Mommy at niyakap ako nang mahigpit, hindi ko rin namalayan dahil nakababa na rin sa landing area ang eroplanong sinakyan ko.

"How's your living in Italy? Do you have any problem there?" takang tanong ni Daddy.

"None Daddy, I am so happy to work with them. I really thank Christopher and to his wife. Sila yung naging kasama ko na maging successful ang business natin, Daddy." Pagpapaliwanag ko.

Natuwa naman si Daddy sa mga naging kuwento ko pati si Mommy. Pero ang totoo may hinahanap ang mga mata ko. Umaasa ako na baka kasama nila si Jay pero kahit anino ay wala. Walang Jay ang lumitaw.

Kumain lang kami sa malapit na restaurant sa airport at pagkatapos ay umuwi rin kami. "Anak, okay ka lang ba?" takang tanong ni Mommy, napansin niya siguro na malungkot ang mukha ko.

"Yes mommy, don't worry I am just tired." Pagdadahilan ko dahil ayoko siyang mag aalala. Masakit man ang magpanggap, pero kailangan at ayokong alahanin pa na baka sakaling magtagpo ulit kami ni Jay.

Tinapik na  lamang ni Mommy ang balikat ko at sinabing, "Pahinga ka na lang mamaya sa bahay. I know nakakapagod din ang biyahe mo." Tumango na lang din ako bilang pag sang-ayon, at kahit na may mga katanungan ako pinili ko na lamang ang manahimik.

Kumusta na kaya si Jay? Namimiss niya kaya ako? May mahal na ba siya? O kasal na sila?

Sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko na alam ang dapat kung isipin at gawin. Hanggang naiisip ko na lamang na sana nanatili na lamang ako sa Italy.

Bakit nga ba kasi pinili ko pang i-reject siya? Bakit ba kasi hindi pa ko handa 'non? Hindi na sana ako ngayon nahihirapan at nasasaktan.

Nakauwi na nga kami sa bahay, halos dalawang oras din ang naging biyahe namin at masasabi kong nakakapagod. Siguro kapag tapak ko sa bahay, magpapahinga na lang ako at baka sakaling kinabukasan hindi ko na siya alahanin pa.

"Nak, pahinga ka na. Hahatiran na lang kita ng pagkain mo rito. Huwag ka na masyadong mag isip pa okay? Pahinga na baby ko." matamis na sambit ni mommy dahilan para mapakalma ako at mapangiti.

"Yes po mommy pero I am not child anymore, I am 23 years old na po mommy. Next month na nga at birthday ko na!" Masayang tugon ko at binigyan si Mommy ng matamis na ngiti.

"I know how old are you know darling, and I am glad that you are doing good and have a good choice. But you are my only baby, Savannah. Okay, take a rest now." Hinalikan niya ang noo ko at kinumutan. Ngiti na lamang ang huling tugon ko at pagkatapos niyang magpaalam ay umalis na rin ito sa kwarto ko.

Hanggang sa pinili ko na lamang ang makatulog.

Nagising ako sa matinding ingay sa ibaba. Dali-dali akong nag unat pagkatapos tiningnan ang orasan na katabi ko at saktong ala syete na pala ng gabi, at biglang narinig kong tumunog ang tiyan ko. Oopzz, I'm hungry.

Inayos ko muna ang sarili ko bago bumababa pero bago ako tuluyan bumababa may kumakatok na sa pintuan ko.

"Wait lang!" Sigaw ko.

Wala ng sumagot pa sa labas ng pintuan ko pero inisip ko na lamang baka si Mommy iyon, dahil ang sabi niya bago ako tuluyan na makatulog ay dadalhan niya ako ng pagkain. Pinagbuksan ko na nga ito ng pinto at nabigla ako... Hindi si Mommy ang may dala ng pagkain at hindi pagkain ang nakita ko.

That man that I wait for almost 3 years and now he is here. Hindi na ako nakapagsalita kundi dali-dali akong lumapit at pinaunlakan siya ng yakap.

"Y-Your here finally. I miss you..."

"I miss you more, my love."

Ngunit bigla akong kumawala at ang mga negatibong bagay ang naging hadlang upang itigil ko ang pagyakap sa kanya.

"Bakit?" takang tanong niya.

"Mali ito, ayoko... Ayokong makasira ng relasyon ninyo."

Ngunit kakaibang awra lang ang tinugon niya. Nilapag niya muna sa lamesa ang bulaklak at cup cakes na dala niya. At hinawakan ang kamay ko.

"Silly girl! Paano ka makakasira kung wala naman akong iba? Nalimutan mo na ba ang mga pangako ko? Alam ko nagtatampo ka sa akin dahil halos tatlong taon akong nanahimik at walang paramdam. But I make myself busy in our business and of course hinayaan muna kita mag isip. I take a big risks, bahala na if ako pa rin ba o may iba ka na pagbalik mo. But when I found out na uuwi ka na. I prepare and confirm kay tita at tito na mayroon ka na ba o wala, they say you wait for me. And I am so happy when I heard it. Thank you for trusting my promises and choosing me again."

Hinampas ko ang braso nito at maluha-luha. This man makes me feel blessed and special. He deserves my love for him.

"A-Aray naman! Shhh! Don't cry, ayokong naiyak ang prinsesa ko." Niyakap niya ulit ako at pagkatapos siguro ng 10 segundo ay pinaramdam niya sa akin ang katotohanan ng wagas na pag-ibig. Sandali niyang pinaramdam ang kasabikan at matamis na halik. Tumugon naman ako at pagkatapos 'non ay niyakap niya ako ulit.

"Thank you so much, Jay. I love you."

"I love you more, Savannah. Tara na baba na tayo at kumain na rin." Pagyaya nito at hinawakan ang kamay ko. Hanggang sa may napansin siya.

"Your still wearing this ring?"

"Y-Yes... Para maalala kita palagi."

At niyakap niya ako ulit sa sobrang saya niya. "Alam mo tama na muna itong mga yakapan natin, I am really hungry. Kain na muna tayo." Pagyaya ko naman sa kanya at hinalikan na lamang ang kamay ko at bumababa na kami.

On that day he propose again, he gave another ring for me at wala ng rason para hindi ko sambitin ang matamis na oo. I am happy that we have a clear decision and after waiting I can say he is the one that I loved.

And now I am walking in red carpet wearing a classic white gown and waiting to my man in the front of the altar.

Love is amazing and always giving a mysterious ways. But when you choose wisely and trust your guts you will see the good results of it. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Nag uumapaw ang saya dahil ngayon ang taong naghintay sa akin nang matagal ay magiging asawa ko na rin. At ng kunin niya na ang kamay ko sa aking Ama ay doon ko naramdaman ang excitement.

"You may now kiss the bride."

"Congratulations, Mrs. and Mr. Ventura!"