Lascivious Casanova (R-18) (Erotic Island Series #7)

Lascivious Casanova 48

Wala sa akin ang buong atensyon niya. Pasulyap sulyap lang siya. Nasa likod kami kung saan sila nagka-cutting noon. May bakod dito palabas. May stone bench. Mayroon puno sa tabi at duyan. Hindi kalayuan ay mga talahib na sinasayaw ng ihip ng hangin.

Dito niya nakaaway 'yung anak ng Mayor noon. Lahat ay nasa practice maliban kay Jax kaya walang tao rito. Pinagpahinga siya ni Coach dahil nakita naman nito kung gaano siya kapursigido at kapagod palagi. Parang siya na nga ang nagsilbing Coach nitong mga nagdaang araw. Wala siyang pahinga.

Nasa duyan ako at nakahiga. Nakalugay ang mahaba kong buhok. Nakalaylay iyon at malapit nang humalik sa lupa. Mahinang umuugoy ang duyan na kinahihigaan ko. Nasa dulo ng lubid ang isang paa ni Jax. Sinisipa niya iyon ng mahina upang maiduyan ako.

Pumikit ako at hinayaan ang hangin na yakapin ako. Nagpapahinga ako dahil katatapos lang namin kumain. May isang oras pa ako bago ang susunod na klase. Nasa stone bench siya, may hawak na ballpen at papel, nag-aaral. Parang nagkabaligtad kami. Siya ang nag aaral samantalang ako'y nakikitambay lang dito at nakahiga.

"Take a nap first. I'll wake you up before your next class starts."

Tumango ako habang inaantok na nakapikit. Hindi ko napigilan ang malaking hikab. Pakiramdam ko nakalutang ako. Sa bawat galaw ng duyan, pinapaypayan ako ng hangin. Ilang segundo pagkatapos niyang sabihin iyon, nakatulog nga ako.

Ilang araw bago ang game madalas kaming nasa likuran. Hindi ko alam kung sinasadya ni Coach dahil alam na niyang girlfriend ako ni Jax pero pansin ko na madalas niya kaming pagsamahin. Parang gumagawa siya ng paraan para magkaoras kami.

"Coach?"

Bumagal ang hakbang ko pababa sa hagdan nang maabutan ko si Coach na naroon at naghihintay. Nakaupo siya sa tabi ng malaking bintana. Bumaba siya roon nang matingala ako. Kahit walang salita, alam ko nang ako ang pakay niya.

Bukas na ang alis namin papunta sa Manila kaya lahat sila'y pinagpahinga ni Coach ngayong araw. Papunta nga ako kay Jax sa parking lot ngayon dahil maagang pinauwi ang mga luluwas bukas. Nagpatuloy ako sa pagbaba. Tumigil ako sa harapan ni Coach.

"May kailangan po kayo?" Magalang kong tanong.

Sinulyapan ko muna ang hagdan paakyat at pababa bago ko iyon itinanong. Dahil nga maaga kaming pinauwi, wala pa ang mga nagkalat na mga estudyante.

Lumapit ako sa bintana. Nilapag ko sa bintana ang bitbit kong makapal na libro saka ko hinarap si Coach. Kung ano man ang sasabihin niya ramdam ko na tungkol iyon sa amin ni Jax. Pwede kaming mag usap dito dahil walang tao.

Hindi siya agad nagsalita. Humarap siya sa labas ng bintana at ipinatong doon ang mga braso. Nakatitig ako sa kanya. Nakatingin siya sa labas at mukhang may malalim na iniisip. Sinundan ko ang linya ng tinitingnan niya sa labas, bumalik nga lang sa kanya nang magsimula siyang magsalita.

"He was five years old when he started playing soccer. Nagrarank siya at palaging nasa top hanggang sa ika-labing apat na taon niya."

Wala siyang binanggit na pangalan ngunit alam kong si Jax ang tinutukoy niya. Dumikit ako sa bintana. Patalikod akong sumandal doon. Nakaharap ako sa hagdan. Naroon ang mga mata ko subalit nakay Coach ang aking dalawang tenga.

"Siya ang pinakabata na nakakuha ng trophy sa world cup. He's best of the best. He could beat adults with just one smooth magnificent kick of the ball. They allow him to play world cup at the age of fourteen. A young Jaxsen Dawson's making headlines around the world."

I tore my eyes to the stairs and looked at Coach Roiland. He was still looking outside and seemed to be reminiscing about what had happened a few years ago. Nasa early forties na ito at may ilang puti na ring buhok. Mayroon na siyang asawa't anak. Ang tatay niya ay kilala rin na soccer coach sa iba't ibang bansa. Kung tutuusin nga'y pwede silang mag-migrate roon at umalis dito. Mas pinili nga lang ng pamilya niya na rito na manirahan.