20. bölüme ulaşmışız... yarıladık yolu. Hadi bölüme geçin, keyifli okumalar!
Şarkı- Duman, Her Şeyi Yak
✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece, 04:44
Erez, elindeki sigarayı mutfağın tezgahına söndürürken durgun gözlerini evin kırık kapısında gezdirdi. "Erez, yeter" dedi Uygar, sigara paketinden başka bir sigara almasına izin vermedi.
"Nerede bu Uygar? Evde yok, telefonu kapalı" dedi, parmaklarıyla sertçe alnını ovarken. "Adamın evine girdik zorla Erez, gelirse ilk biz göreceğiz zaten" dedi daha sakin bir tonda. Arkadaşı biraz daha sakinleşsin diye uğraşıyordu.
Erez mutfaktan yavaşça çıkarken salondaki bedenlerde gezdirdi gözlerini. Hasan koltukta oturuyordu, gözlerini ayağı kırık masaya dikmişti. Her ne olduysa evin masa ayağını kırmıştı Ekin, yarım suyu ve hiç dokunmadığı yemeği masada duruyordu.
Devran camın önünde bekliyordu, şiddetli yağmurdan dolayı seçemeyeceğini söyleseler de umursamamıştı, Bera hemen yanında duruyordu. En çok etkilenenlerden birisi Devrandı, Ekin'e aşırı bağlandığını bu süreçte anlamıştı.
Olaylar öyle değişik bir şekilde gelişmişti ki, hala idrak etmekte zorluk yaşıyorlardı. O gün, Ekin onları evinden kovduğunda Erez bir şeyler olduğunu anlamıştı. Ama ne diğerlerini ne de kendini ikna edemiyordu. Hasan'dan Salih'in tekelindeki güvenlik kameralarını almasını istemişti. Nasıl yaptıysa halletmişti Hasan. Kameralar apartmanın yoluna bakıyordu, Erez incelediğinde bir taksinin Ekin'i aldığını görmüştü ve dolaşmaya çıktığı yalanı gün yüzüne çıkmışı.
Erez kesin olarak bir şeyler olduğunu anlayınca taksinin plakasını alıp adamı bulmuştu, adam Ekin'i hatırlıyordu çünkü bıraktığı yer izbe bir ormandı. Bir ucu uçurumdu.
Ama bu kadardı, Erez bunları öğrendikten sonra grubu alıp okula getirmişti. O günün akşamı neler olduğunu konuşmak için evine gelmişti ama ondan önce diğerlerine bir şeyler olduğunu açıklamıştı. Ama evde kimse yoktu, Erez bir şey olduğundan korkup kapıyı kırmak zorunda kalmıştı. Ama burada da değildi.
"Geldi" diye bağırdı Devran. "Yemin ederim, geldi!"
Erez hızla yaslandığı duvardan doğrulurken koşar adımlarla cama gidip yola giren tanıdık arabaya baktı. Hiç beklemeden arkasını döndü ve büyük adımlarla apartmandan aşağı indi. Diğerleri de koşarak arkasından geldiği için, ayakkabılarının sesleri apartmanda yankılanıyordu. Erez büyük bir güçle demir kapıyı ittirdi, bardaktan boşalırcasına yağan yağmur gözlerini açmasını engelliyordu.
Hepsi yolun ortasına çıktı.
Araba, onların görüş açısına girdiğinde büyük bir frenle durdu. Erez, beyaz farları ve yağmur yüzünden arabanın içini göremiyordu ama onun olduğunu biliyordu, kendisini gördüğünü biliyordu.
