WA 21 - A Monster And A Traitor

69.2K 2.4K 1K
                                    


I hope you'll enjoy this chapter. The end is near and it's a bloody one ;) Comments will be highly appreciated. 


CHAPTER TWENTY-ONE

A MONSTER AND A TRAITOR

I woke up feeling dizzy. All I see is the white ceiling. I'm sure I'm in the infirmary. Napaupo ako bigla kaya sapo ko ang noo nang biglang sumakit ang ulo ko.

"You should rest." Napalingon ako sa kung nasaan siya. He's sitting in a bar stool near me.

Yumuko ako para bigyan siya ng galang. "Ynior..."

"Kamusta ang pakiramdam mo?"

"Medyo masakit pa po ang ulo ko pero okay na naman..." Sagot ko. I frowned to the realization that I forgot something. Napabalikwas ako sa kumot at hinanap ang kinakailangan nila. Mahina akong napamura nang hindi ko makita ang hinahanap ko. I did not even mind Ynior in the corner. He's watching my every move.

What is he doing here, anyway?

"Is this what you are looking for?"

Napatingin ako sa kanya nang itaas niya ang kamay. He's holding the ball of a fur given to me by Zantur.

Tumango ako. "Y-yes." I said in a half whisper. "Iyan na po ang matagal niyo nang gustong makuha sa kanila." It was the main reason why we are sent to that Forest. Para makuha lang 'yan. I can't believe that they risked so many lives for that fucking fur.

"I can read what's on your mind," Ynior said coldly.

Wala akong pakialam talaga kung mabasa man niya.

"Hindi ko lang maintindihan ang lahat." Sabi ko. I'm so clouded with thoughts right now. Everything seems to be wrong.

"I know, Nathalia." He sighed. "We're stupid to send so many innocent people out in that dangerous Mystic Forest... Pero kinakailangan naming gawin 'yon para naman sa kapakanan ng lahat. Maybe you already figured it out."

Umiling ako. "No!" mabilis kong sagot. Alam kong tumaas ang boses ko. Sana lang maramdaman niya kung saan ako humuhugot ng lakas para mag protesta. "Mahirap ang pinagdaanan namin sa loob ng Mystic Forest, Ynior. Hindi niyo alam kung anong isinugal niyo. Muntikan pang maparalisa si Wina dahil lang nasugatan siya ng mga nakakalason na damo!"

I am fucking mad at everyone.

Fucking mad at myself.

Why?

It's because I risked my friends' life because of that!

"Zantur is not evil." I said in a chirped tone. He never harmed me. B-but..." I get it. Naalala ko na naman ang mga salitang sinabi niya sa akin. Those words that broke my entire system. I learned about myself from someone whom I do not expect... "The Delacroix clan is the cursed family in the prophecy."And Arro is my great great great grandfather.

"I know everything, Nathalia... Zantur is my friend."

"What?" Damn it. Ano nga ulit ang sinabi ni Ynior? "M-magkaibigan kayo? P-paano... at b-bakit?" I can't find the right words to ask.

This is too much to absorb.

"Alam ko ang totoong nangyari sa kanya, at alam niya rin kung sino talaga ako."

"Then, who are you?" He's been blabbering about that, and then why not asks him.

He smirks and walks to me. "Now is not the time to answer your questions, Nathalia Delacroix." Naupo siya sa dulong parte ng kama. Nakatingin siya sa akin habang hawak pa rin ang fur ng Centaur. Ynior is aging. Kulubot na talaga ang balat niya. "You talked to him..." nakatingin pa rin siya sa akin.

Worthwood AcademyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon