WA 11 - Intangible Magic

96K 3.1K 130
                                    

Comments will be highly appreciated.


CHAPTER ELEVEN

INTANGIBLE MAGIC

I woke up with dripping sweats. Basang-basa na rin ang damit ko. Moments later, I found myself staring at the ceiling for no reason. The windows are banging open and close. Ang lakas ng hangin. Mukhang babagyo pa ata. Grabe rin kung kumulog pero hindi pa naman umuulan. Halos tangayin na ang kurtina dahil sa lakas ng hampas nito. Boy! My back hurts like hell. Pinilit kong umupo para punasan ang tagaktak kong pawis. The aftermath of the training is a bitch. Kumakalampag ang mga buto ko kapag gumagalaw. My nape is sore like it was wrack several times.

"Urgh!" I groan when my legs are like jellies.

Dahan-dahan akong bumaba ng kama at natayo. Magpapalit ako ng damit para hindi ako magkasakit bukas. Getting sick is the least thing that I want no. Kailangan kong maging malakas para magawa lahat ng mga ipapagawa ni Rachel.

Naghahapdi na rin ang balat ko sa sobrang init kahapon. Para atang nasunog ang palad ko sa sobrang gamit ng Imaclum.

Pagkatapos kong magpalit ng damit, lumapit ako sa bintana. It's dark outside. I glance at the wall clock and I saw that it was still three in the morning. Isinarado ko ang bintana at isiniguradong hindi na 'to mabubuksan pa. Nawala na rin ang antok ko kaya I decided to grab a coat and roam around.

Napapabuntong-hininga na lang ako sa hapdi at sakit ng likod ko. No pain, no gain. Indeed it's true.

Ngayon ko lang napansin na napakalaki pala ng kwartong naibigay sa akin ni Rachel. I opened up the door at bumungad sa akin ang napakatahimik na ikalawang palapag. Malaki ang bahay niya, malawak rin. I can hear the cricket bug's making noise outside the house... even the filthy frogs. I'm not really a fan of those; I cringe whenever I see one. Napayakap ako sa sarili ko dahil sa ginaw na kumapit sa balat ko.

There are so many rooms in here. Lahat nakahilera sa iisang hallway lang. Nilapitan ko ang isang pader sa pinakagilid ng hallway. It's a wall full of frames and figurines. Sa bawat frame may kanya-kanyang abstract painting. They stick to only five colors, which I find odd. I don't know what they are. As I look into it, in just a blink of an eye... nag-iiba sila ng kulay. The colors move into an alternate position. You only have to stare at it because it changes fast.

It's actually cool. Kahapon, nang maghapunan kami, dumating ang asawa ni Rachel. He is a part of the poeple working for the higher Council of Greacugon that's why he's not at home most of the time. He was so attentive to whatever his daughters tell him. He speaks with authority and power—just like Ynior. Nakakaintimidate rin dahil kapag nagsasalita siya, nakatutok ang mga mata niya sa kung sino man ang kausap niya.

Lumayo ako ng kaonti at nakita kong lahat sila nagbabago ng kulay. Rachel is a witch. I thought she was an elemental user but no. She isn't. Kagabi ko lang din napansin nang ilabas niya ang silver wand niya.

I shrug it off kahit na nakakamanghang tignan. I was about to turn my back but I fell. I fell to a deep hole that leads to I don't know. A dark big hole. I'm still falling. I can't react because I'm in a state of shock. I wanted to shout! However, I kept on falling still. I closed my eyes anticipating the fall and the end of it. What the hell is happening to me again? Is this my end? Damn it! Kailan ba ako lulubayan ng mga ganito?

Hinihintay ko na lang ang pagbagsak ko sa kung ano mang nasa dulo nito. If the odds are not in my favor today, baka bumulagta na lang ako sa dulo nito na pira-piraso na ang utak at naliligo sa sariling dugo. I'm such a bad luck when it comes to circumstances like this.

Worthwood AcademyWhere stories live. Discover now