DOS

510 18 2
                                    

˚˚. DIOR

I woke up to the noise surrounding me. Ano ba ang nangyari kanina? All I remember was there was smoke coming from the vent at katapos noon ay nandilim na ang paningin ko.


Ang sakit ng ulo ko. Putangina.


Napahawak ako sa ulo ko nang mapagtantong... My hands are free! Pero may mabigat sa leeg ko... What the fuck? I immediately landed my hands on my neck. May metal collar kami sa leeg!


My eyes were a little droopy pero agad din akong nagising nang may umalog sa balikat ko.


"Dior!" Hermés looked worried. "Are you alright?"


Sasagutin ko sana siya nang marinig ang malakas na sigaw ni Hades. All of it happened so fast... I did not know where to look. Ang tanging naramdaman ko lang ay panic at nerbyos.


"Tangina! Sinong gumawa nito?!" Napatayo ako sa sigaw niya at nakitang umiiyak sina Prada, Chanel, at Tiffany. Kumunot ang noo ko. Why were they crying?


"W-what the fuck happened?" Nautal ako... Even my hands were shaking. Tila bang may humuhugot sa baga ko; I could not breathe properly. Pinapatahan ni Zeus si Prada, si Gucci kay Chanel, at si Ares kay Tiffany.


Agad akong lumapit kay Tiffany. Nanginginig ang kamay ko nang hinahawakan ko ang mukha niya. Ares was caressing her hand. Hindi ako magkandaugaga. She's my best friend, for Pete's sake!


"Bes..." Despite of it all, pinilit ko maging kalmado. "Tell me, anong nangyari?"


Hindi ko alam ano ang nangyayari pero naluluha ako nang makitang umiiyak ang best friend ko. Hérmes was trying to console me but everything was to no use. Tangina, bakit kasi hindi sabihin sa akin ano ang nangyari?!


"Magsalita ka naman!" Sigaw ko, tumutulo na ang luha sa mga mata ko. "Bes, sabihin mo. Tutulungan kita... Just tell me."


"Dior..." Tawag sa akin ni Ares na umiiyak din.


"What is happening to my friends?" Madiin kong tinanong habang pinapalibot ang mga mata ko kina Chanel at Prada.


Naramdaman kong may pilit na nagpapatayo sa akin. Lumingon ako nang makita si Apollo. Pinupunasan ko ang luha ko habang naghihintay ng sagot.


"Their mouths are sealed shut. Inalis ang dila nila," bulong nito sa akin. Para bang may umuntog sa akin at bigla nalang akong napaluhod. My knees failed me... my heart hurt. Ano ba ang nangyayari sa amin?


Putangina! What have they done to my friends?


Lumapit ako kay Tiffany at hinawakan ang isang kamay niya. Desperado akong sagipin siya... Sila. They're my friends. I closed my eyes... trying so hard to force out the last brain cell inside of me.


We need to get out of here. Alive.


Tumingin ako sa kapaligiran ko at natigil nang may makitang pinto. Kadisenyo nito ang mga maala-palasyong kagamitan. Tumayo ako at naglakad papunta roon but stopped nang ma-realize na it was locked.


CROWBONES | txtzyOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz