19. Bölüm.

417 41 163
                                    

•-•

"Geçici felçliğine SIÇAYİM!" Şu an ne mi oluyordu? Şu an yürüyemediğim için kriz geçiriyordum.

"Sakin mi olsan Akina-Chan?"

"BEN BİRİLERİNİ TEKMELEMEK İSTİYORUM. YATAKTAKİ KELEPÇELERİ ÇIKARIN LAN. HEPİNİZİ SİKERİM!"

"Kes sesini Akina! Sırf kendine zarar verme diye kelepçeledik seni."

"Kelepçelemeniz için hiçbir neden yoktu. Aptal Izana!"

"Felç halinle camdan atlamaya çalıştın, ayaklarını kullanamadığın hâlde birilerini dövmeye çalıştın, merdivenden kendi başıma inicem diye yuvarlandın. Daha saymamı istermisin?"

"Yeterli." Pekâlâ onları yaptıysam ne olmuş yani? Gayet uslu durmuşum.

"Akina yüzünden kapıya ve camalara koruma diktik! Buna inanabiliyormusun KEİ!"

"Kardeşimden bahsediyoruz Kazutora. Az bile yapıyor."

"Tüm herkesin burada olmasına rağmen onu tutamadığımıza inanamıyorum!"

"Toman'na hoş geldin." Bakın bizim ekibi anladım. Kara Ejderleri'de anladım benim çetem sonuçta fakat Tsume'nin burda ne işi var? Hadi onuda geçtim bu ev neden bu kadar kalabalık! Felç, felç delirtiyorlar insanı.

"Odamdan defolmanız için 2 saniye veriyorum." Tüm herkes götüne roket takmış gibi odamdan çıkmıştı. Sonunda sessizlik.

"Evet! Geldik şimdiki konumuza... Açın lan şu kelepçeleri." Mai hemen dediğimi yaparak, yatağa bağlı olan kelepçeleri açmıştı. Ellerimi ovuşturarak onlara baktım.

"İşte benim karılarım! Sizi yerim yer."

"Yılışıklaşma hemen!"

"Herkesten çok bana yavşayan kişimi söylüyor bunu?"

"Kes kes! Bir Iris Yamei kolay yetişmiyor sonuçta!"

"İkinizde kesin sesinizi!"

"Hay hay! Bu günkü plan ne kızlar?"

"Seni uçurumdan aşağa atmayımı denesek? Belki felçliğin geçer?"

"Öldürseydin beni amk?"

"Ne bilim amk?"

"İkinizde aptalsınız."

"O zaman sen bul Mai?"

"Akina'yi denize atcaz! Felçlik diye bir şey kalmaz!"

"Siz beni öldürmeyemi çalışıyorsunuz? ULAN BEN YÜZME BİLMİYORUM CAHİLER!"

"İşte bu yüzden atıcaz ya."

"Tanrım ne günah işledimde bana bu iki malı verdin."

"HEY!" Iris ile Mai aynanda konuşmuşlardı. Bizim ailede var böyle bir hastalık işte.

𝑰𝒕'𝒔 𝒔𝒂𝒅 𝒃𝒖𝒕 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒆 ~ Tokyo Revengers.Where stories live. Discover now