𝑰𝒕'𝒔 𝒔𝒂𝒅 𝒃𝒖𝒕 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒆 ~ Tokyo Revengers.

12. Bölüm.

•-•

"Tüm her şey bittikten sonra seninle hesaplaşacağız." Yavaşça yutkundum. Draken aşırı korkutucu gözüküyordu şu an. Anne imdat!

Bunun olacağını biliyordun.

"Ehehehe..." Tanrım bu gün burdan cidden ölüm çıkacak!

"Kisaki ve Hanma tam olarak size ne yaptı?" Gözlerimi Izana'ya çevirdim.

"Beni, Abimi ve Kazutora'yı ortadan kaldırmaya çalıştı. Toman'nın kontrolünü eline almak için her türlü pislik yolu denedi fakat başarısız oldu. Seni kullanarak Emma'yı öldürtmeye, Mikey'yi kontrol altına almaya çalıştı. Yeterli mi?"

"Konuşurken nefes almaya ne dersin Akina?" Gözlerimi kıstım. Konuşurken nefes almayı mı unutuyordum? Fazla takılmadım. Kendimdem beklerdim.

Gözlerimi Kisaki'ye çevirdim. Bana saf nefret ile bakıyordu. Nefret... Ne kadarda tehlikeli bir duyguydu. Hem seni güçlendirir, hemde seni yok ederdi.

Bir zamanlar onun gibi nefret dolu olduğun gibi.

Yavaş adımlarla yanına yaklaştım. Manyak dörtlü onun ellerini ve ayaklarını sıkı sıkı bağlamışlardı. Bunu akıl etmelerine bile şaşırmıştım. Aslında Jun olmasaydı bunlar hiçbir halt yapamazlardı. Çocuğun zihni zehir gibi.

Yere çömelerek Kisaki'yle aynı boya geldim. Aslında aramızda pek fark yoktu ama olsun. Her an üstüme atlıcakmış gibi duruyordu. Sırıttım.

"Kendi kazdığın kuğuya, kendin düştün Kisaki." Sinirden köpürüyordu. Bu aşırı hoşuma gitti!

"Seni bir elime geçireyim, ölmek için bana yalvaracaksın!" Kahkaha atmıştım. Deli gibi gülüyordum.

"Güldürme beni Kisaki. Bu durumdayken neyin tehditini yapıyorsun bana?"

"Ben ölene kadar hiçbir şey bitmiş değildir." Kisaki felsefe yapınca benim kusasım geliyor.

Birazdan olacaklardan sonra o kadar emin olma Kisaki.

"Sıkıcı! Seninle hesaplaşması gereken ben değilim, Takemichi." İsmini duyan Takemichi bana bakmıştı. Gözlerindeki o öfkeyi derinden hissediyordum. Bu zevk ona aitti.

En çok acıyı şüphesiz o ve ben çekmiştik.

Kozi Kozi'nin yanına geçip bu ikiliyi izlemeye koyuldum. Bağıra bağıra konuşuyorlardı. Aslında konuşmak denmezdi buna, kavga ediyorlardı.

"Sonunda her şey bitti ha." Yan gözle Kazutora'ya baktım.

"Bitti. Sonunda bitti." Bu kadar şeyi tek başımıza yüklenmeye değdi mi? Değdi. Kimsenin kanı dökülmemişti. Herkes sapasağlamdı.

Başardın.

Kozi Kozi, "Artık endişelenmemi gerektirwn hiçbir konu kalmadı. Bu beni rahatlatıyor."

"Tabii sizin başınızda Draken gibi bir bela yok! Tabii ki rahat olacaksınız!" Tanrı beni korusun. Her şey bittikten sonra başıma gelecekleri düşünmek dahi istemiyordum.