BEBEĞİMİN BABASI

- 21 -

Destek yorumlar için teşekkürler :D

Hepsini tek tek okuyorum cevap vermesem dahi.

.

Çocukları da kendimle birlikte sürüklerken beynim allak bullaktı. Kaza olarak adlandırdıkları bir kumpas mıydı ? Yoksa gerçekten de tesadüf eseri oluşan bir kaza miydi?
Artık cidden bu konuyu paranoya haline getirmiştim.

Ameliyathanenin önünde beklerken Süleyman ve diğer aile üyelerinin geldiğini gördüm. Ayağa kalkıp yanıma gelmelerini bekledim.

"Merve kızım Zeynel'im nasıl , iyi mi?"

"Endişelenmeyin Eslem hanım durumu iyi az önce doktor çıktı . Birazdan Zeynel'i de çıkaracaklar."

"Yenge tam olarak ne olmuş ? Bahsettiler mi?"

"Polisler geldi onlarda Zeynel'in konuşabilir olmasını bekliyorlar. Araba kazası dediler bana fazla bir şey anlatmadılar."

Ağzını açmış cevap verecekken ameliyathane kapısı açıldı. Zeynel sedyede gözleri kapalı yatarken oda numarasını öğrenerek biz önce çıktık . Fadime'yi arayıp oda numarasını da söyleyip çocukları getirmesini söyledim. Çocuklar sıkılınca dışarı çıkarayım dediğinde yok demedim bende.

"Yenge ne olur, ne olmaz diye polislerden önce ben konuşayım abimle."

"Tabi konuşmaya bende dahil olursam neden olmasın!"

Bana yandan kararsız şekilde baktı.

"Beni yanlış anlamanı istemem yenge ama sana tam olarak güvenmiyorum. Yanlışını hiç görmedim Allah var ama bizim yanımızda olmak varken sen bizi bıraktın , en önemlisi abimi bıraktın ."

"Benim çocuklarım var Süleyman, cinayetlerin olduğu, ölümle burun buruna yaşadıkları bir hayat istemiyorum. Üstelik Zeynel'in beni ilk andan beri izlediğini sende biliyordun değil mi?"

Bana yandan bakış attı.

"Biliyordum. Sizin iyiliğiniz için yaptı bunu, art niyeti yoktu."

"Olabilir ama ben oğlumu öldürebilecek kadar gaddar olan bir adamın,

ki diğer yandan Zeynel'in hasımı olan o adamın ayağına kaç kez gittim. Bana ya da oğluma zarar verebilirdi o adam! O ise kendi düşündüğü planı uygulama çabasına girmişti. Her şeyi geçiyorum biz evlendikten sonra bile bana bunu söylemedi. Bana güvenmeyip , aramıza sırlar katarsa sağlıklı bir ilişkimiz olmuş olur mu?"

Derin nefes alıp önünde durup keskin şekilde baktım .

"Burada güvenmemesi gereken bir kişi varsa o da benim, sen ya da Zeynel değil!"

Daha konuşmaya devam edecektim ki Fadime geldi.

"Abla geldik, Zeynel abi iyi mi?"

"İyi çok şükür ablam, zaten önemli bir şeyi yokmuş sadece kırılan camlardan biri karın boşluğuna denk gelmiş."

"İyi çok şükür"

Süleyman'a bakış atıp odaya girdim. Zeynel gözlerini açmış yorgun şekilde etrafa bakıyordu.

"Nasıl oldun, ağrın sızın var mı?"

Bana gülümseyerek baktı.

"Yok iyiyim endişelenme"

"Peki o halde seni yormak istemiyorum ama polisler seni bekliyor onlardan önce duymak istiyorum, nasıl oldu kaza?"

Nefes verip eliyle yanını işaret etti. Yanına gidip oturdum.