BEBEĞİMİN BABASI

- 12 -

Uzun bir süre sonra..

.

"anneee"

Yaseri tuvalet eğitimine alıştırmaya çalışıyordum. O ise bunu oyun sanıyordu ya!

"Annem bak şimdi bu tuvalet çişimiz gelince buna oturucaz. Anlaştık mı?"

"çisssss"

Çiş demeyi öğretmiştim, akıllı oğlum benim.

"Evet annecim çişimizi buraya yapıyoruz. Çişin gelince bana söyle tamam mı?"

"çiiss"

En iyisi pepe ve kukuli şarkıları, onlarla daha hızlı alıştırabilirim. Günlerdir uğraşıyordum, sadece geceleri bez takıyordum şimdilik.

"Hadi birlikte pepe dinleyelim gel bakayım."

Kucağıma alıp televizyon odasına geçtim. Şuan da ev halkı uyuyordu ama ben Yaserle uğraşıyordum. Çünkü bir gecelik bez takmayayım dedim, beyefendi altına yaptı.

"Çişimiz tuvalette, kakamız tuvalette. Artık kimse yapmayacak altında ki beze"

Şarkı söyleyip oynarken Zeynel merdivenlerden iniyordu.

"Uğraşma boşuna öğrenemeyecek daha küçük benim oğlum. Yapsın altına."

Ona kaşlarımı çattım.

"Sanki beyefendi kendisi temizliyor çocuğun altını. Karışma yaşı geldi de geçiyor tuvalet eğitimi şart!"

Gelip Yaseri kucağına aldı.

"Yahu memeyi bıraktıraları bir ay olmadı. Karışma oğluma"

Tam konuşacağım sırada Yaser bana elini uzattı.

"Anne çis"

Gözlerim büyürken o sırada işimesiyle Zeynel in üstü mahfolmuştu. Ben kahkahalar atarken, merdivenden inen diğer aile üyeleri bize bakıyorlardı.

"Ay ne oldu kızım ne bu neşe?"

"Eslem hanım Yaser Zeyneli güzel bir suladı"

Yine kahkaha atınca Zeynel bana kötü kötü baktı.

"Anneee tata"

Yaserin sesiyle hemen kucağıma alıp lavaboya götürdüm. Yaser için küçük bir lazımlık almıştık. Hemen ona oturttum. İşi bittikten sonra kendi kendine kahkaha atınca bende ona eşlik ettim.

"Afferim benim oğluma, sen tuvalete gelmeyi öğrendin mi?"

Kıyafetlerini değiştirip, elimi sabunladım. İçeri geçtiğim de Zeynel yukarıdan yeni geliyordu.

"Bak babası gördün mü? Tuvalet eğitimi şart demiştim."

"Oğlum mümkünse bugün yanıma yaklaşma sen"

Herkes Zeynel in haline gülerken Eslem hanımın yanına oturdum.

"Benim torunum ne kadar akıllıymış öyle"

Kucağına alıp severken diğerleriyle ufak sohbetler ettik. Ardından kahvaltı hazır olunca geçip bahçe de güzelce kahvaltı etmeye başladık.

"Bugün geri dönmemiz lazım. Merve sende hazırlan erken çıkalım. "

Yaserin ağzını silip Zeynele baktım.

"Zeynel peki Yaseri nasıl götüreceğiz?"

"götürmeyeceğiz"

Ona anlamaz şekilde baktım. Oğlumu bura da nasıl bırakabilirim?

"olmaz."

"Merve inatlaşma lütfen. Cihan Yaseri öldü biliyor. Zaten bayadır yokuz ortalıkta, mecbur dönmemiz gerek. Yaseri ikinci bir tehlikeye atmamak için annemin yanında bırakacağız"