BEBEĞİMİN BABASI

- 6 -

.

"Sen hiç akıllanmaz mısın?!"

.

"Bak benim sınırlarımı zorlama Merve! Uslu uslu dur ve dediklerimi yap!"

"bağırma, oğlumu uyandırıcaksın! Ben senin kölen miyim her dediğini yapacağım be?!"

"gerekirse evet Mervee! ama bana karşı gelmeyeceksin!"

Adımı bağırarak söylediği için garip çıkarken ona Kaşlarımı çatarak baktım.

"kalk üstümden!"

Kalkmak yerine bana daha çok yaklaştı

"Sözlerimi bana ikilettirme, sonuçları kötü olur"

Tehditiyle sertçe yutkundum. Üstümden çıkıp yatağın diğer tarafına geçti.

"Bu sefer beni rahatsız etme!"

Yine uyku pozisyonuna geçerken sinirli sinirli baktım ona. Bu sefer yüzü bana dönüktü.

"Bakışlarını benden çek!"

Gözlerimi oğluma çevirirken, gözleri kapalı nasıl anladı ki?!

Oğlumu kucağıma alıp karşı koltuğa geçip oturdum. Rahat şekilde oturmaya çalışıp kendimi uykuya bıraktım.

Yine bir sarsıntı ile kaşlarımı çatarken gözlerimi açtım. Arabadaydım bu sefer, oğlum kucağımda değilken koltukta sıçrayıp arkaya baktım. Uyuyordu oğluşum, daha sabah bile olmamıştı.

"En azından uyanmamızı bekleseydin bu saatte neden çıktık yola?"

"işim gücüm var uyanmanı bekleyemedim matmazel kusura bakma!"

Ona ters ters baktım

"Aksi adam kibarlıktan noksan resmen"

Fısıldıyarak kendi kendime konuşurken koltukta dik şekilde oturdum. Bana yandan bakıp önüne döndü.

"Bir daha böyle birşeye kalkışmayı aklından dahi geçirme. Benim evime götürüyorum sizi, dışarı çıkman zaten imkansız."

Kaşlarımı çatılırken ona doğru döndüm

"Pardon neden dışarı çıkamıyor muşum? Ben senin hiçbir şeyin değilim ne ben ne de oğlum anladın mı?! Ben sadece oğlum baba sevgisi görsün diye seni buldum! Ne bu afra tafra? Yok dışarı çıkmayacaksın da yok zaten çıkamazsın da! Pardon da sen kim oluyorsun?!!"

Elini direksiyona sert şekilde vurup bağırdı.

" Mervee!! Ben Yaserin babasıyım anladın mı?!! Ve doğal olarak senin kocan sayılırım! "

Son söylediğine kahkahalarla gülmeye başlamıştım. Sinirlerim gerçekten aşırı bozuktu.

" Benim kocam mı? hahahahaha! Ay kusura bakma espri yeteneğinin olduğunu bilmiyordum!"

Kendi kendime güldüm göz yaşlarımı da silerken o konuştu bu sefer

" Şaka yapmıyorum gayet ciddiyim"

Yüz ifademi değiştirip ona baktım.

"Beni iyi dinle Zeynel Bey!! Ben senin emrinde çalışan biri değilim! Ben senin hiçbir şeyin değilim! Hele ki karın hiç değilim! Ben sadece Merveyim! Yaserin annesi olan Merveyim! Anladın mı?!! Daha da ötesi yok! Yerini ve haddini bil!!"

Arabayı ani frenle sağa çekip durdu o panikle oğluma bakarken güvende ve hala uyuduğunu gördüm. Rahatlarken Zeynele döndüm. Aniden çenemi sert bir şekilde tutup koltuğa yaslanmak zorunda bıraktı.

" Bundan sonra kafana soksan iyi edersin! Benim karım olacaksın! Sana meraklı değilim!! Bu evliliği de emin ol hiçbir türlü istemiyorum!! Ben mecbursam sende mecbursun! Sesini kes ve dediklerimi yap!"

O sıra aklıma Cihan beyin söylediği geldi bir ailesi vardı. Çenemi bırakıp geri çekildi.

" sanırım ailen yüzünden mecbursun ama ben mecbur değilim! Bir daha sakın bana dokunmaya kalkma! "

Yaser hafif kıpırdayınca arabanın durmuş olmasını fırsat bilip arkaya geçtim. Oğlumun yanına oturdum. Bebeğim benim, hafiften kıpırdanıp anne diyince pusetinden çıkarıp kucağıma aldım.

" Annem uyu hadi ben burdayım. "

Sesimi duyunca rahatlayıp bana daha çok sokuldu. Başından öpüp rahat bir şekilde uzandırdım.

Araba çalışırken gözlerim hafiften dolmuştu. Anne keşke yanımda olsaydın, babam. Baba bırakmasaydın beni, şimdi korurdun kızını.

Çenemi sıktığı için hala ağrıyordu. Konuştuğumda da aşırı sızlamıştı. Benimle dediğine göre zorla evlenmesi gerekiyor, peki bana sürekli bu şekil eziyet mi edicek? Belki de dövecek?

Bana daha bugüne kadar şakayla bile kimse vurmadı canımı yakmadı. İlk günden çektirdiği şeylere bak!

Ağlamam daha da artarken sesimi çıkarmamaya çalıştım. Kolumu Yaseri rahatsız etmicem şekilde pusete yasladım. Başımı da yaslarken ağlamamı gizledim.

Yutkunmak acı veriyordu.

Güneş artık kendini belli ederken sonunda Mersine gelmiştik. Büyük dubleks bir evin önüne gelince durmuştuk. Kapı yavaşça açılınca içeri sürdü. Arabayı girişe park etti, bende Yaseri dikkatli tutarak indim. Bana doğru dönüp Yasere baktı.

"Ver ben taşırım uykusuzsun git yat"

Kaşlarımı çatarak baktım, konuşamadığım için sessizce yanından geçtim. Çenem çok ağrıyordu. Hayvan gibi sıkmıştı.

Evin kapısına gelip durdum o da yanıma gelip kapıyı tıkladı. Yaşlı bir kadın açınca saygı ile buyur etti bizi. İçeri girdiğim de direkt salon karşıladı.

Gözlerim hafif ağrıdan dolayı dolmuştu. Bakışlarımı ona çevirdiğim de mümkünse bir oda vermesini istiyordum.

"dinlenmek mi istersin yoksa birşeyler yemek mi?"

Ona normal şekilde baktım, şuan çenemin ağrısı ile cevap vermicektim.

"Cevap ver!"

Elimle sadece 1 işareti yaptım yani ilk seçenek umarım anlar.

Bana kaşları çatık bakarken gelip kucağımdan Yaseri zorla aldı. Canı yanmasın oğlumun diye çok zorlamadım. Ona korkuyla bakarken yaşlı kadına döndü.

"Münire al şu bebeği hazırlanan odaya götür uyusun."

Kadın alıp arkamda ki merdivenden yukarı çıktı. Tam bende çıkacakken kolumdan çekip kendine döndürdü. Kolumu aşırı derece de sıkarken gözümden yaş geldi.

"Ben sana soru sorduğumda konuşarak cevap ver! Ne o şuana kadar hiç susmadan veriyordun cevabını! Beni sinir etmenin başka yollarını mı arıyorsun?!! Aramana gerek yok zaten varlığın beni sinir etmeye yetiyor!!"

Gözlerimden daha çok yaş akarken yavaşça konuşmaya çalıştım.

" Sadece çenem ağrıyor ahh! bırak "

Gözlerime şaşkınca bakarken bıraktı. Hiçbir şey demeden yukarı çıktım, odalara bakarken oğlumu hangi odaya koyduğunu bulmaya çalıştım. Aniden yanımda ki kapı açılında elimi kalbimi koyup geri çekildim. Kadın da şaşkınlıkla

" Ayy yüreğime iniyordu! Kusura bakmayın lütfen. Oğlunuzu mu görmeye geldiniz? Ya da önce odanızı göstereyim size hemen şurası."

Kadın bir iki adım atıp ara holün sonunda ki geniş kapıyı gösterdi.

"Zeynel bey kendi odasında kalacağını söylemişti. Yarın için evde ufak bir düğün olacakmış. Gerçekten çok şanslısınız Zeynel bey çok iyi biridir"

Kadına gözlerimi devirip oğlumun odasına döndüm. Kapıyı da ardımdan kapattım. İki kişilik koltuk görünce geçip oturdum. Rahat emzirmem için sanırım koyulmuştu ama ben burada uyuyacaktım. Üstelik kıyafetlerimi de almamıştım yanıma off.

Rahat şekilde uzanmaya çalışıp boyumun kısa olmasına şükrettim.