bir sen bir ben bir de bebek

Büklüm Büklüm

Kiyoomi doğum yapalı neredeyse 1.5 gün olmuştu fakat hâlâ annesine ulaşamıyordu. Ne telefonuna ulaşılıyordu ne de mesajlara yanıt veriyordu.

"Atsu?" Kiyoomi yattığı yatağın yanındaki koltukta oturup yeni doğan bebeğiyle ilgilenen kocasına seslendi.

"Efendim." Atsumu kafasını kaldırıp sesin geldiği yere baktı.

"Annemden bir haber var mı? Niye telefonlarıma bakmıyor?"

"Eminim işi vardır ya da telefonu kapanmıştır merak etme önemli bir şey olsa haberi gelirdi. Birazdan tekrar sorarım senin için olur mu miniğim?" Atsumu yeni doğum yapmış olan kocasını daha da endişelendirmek istemiyordu. Oysa kendisi de ne kadar denemiş olsa da ulaşamamıştı Kiyoomi'nin annesine. Kendisi de gittikçe endişelenmeye başlamıştı.

" Olur, teşekkür ederim." sesi biraz da olsa rahatlamış geliyordu.

Atsumu ne yapacağını bilemiyordu. Kafasının içinde onlarca senaryo kurmaya başlamıştı bile fakat gerçekleşme ihtimali yüksek olanların pek de iyi sonlamayacak olması gerçeği daha da geriyordu onu.

Ya annesi Kiyoomi'yi yeniden terk ettiyse. Sonuçta bir kez yapan bir daha yapabilirdi. Bu olmasını istediği en son şeydi. Çünkü kocasının bu durumu bir kez daha kaldıramayacağını biliyordu. Hele ki yeni doğum yaptığı için hormonları alt üst olmuş bir haldeyken daha da beter olurdu. Bu yüzden elinden geldiğince kocasına belli etmemeye çalışıyordu.

Kucağındaki bebeğin ağlamasıyla düşüncelerinden sıyrılıp daldığı yerden kafasını bebeğine çevirdi.

"Aki, ne oldu? Niye ağlıyorsun bebeğim ama ağlarsan olmaz ki."

"Atsu acıkmıştır büyük ihtimalle, ver bana çocuğu git biberonunu getir."

"Tamam en iyi sen biliyorsun bu işleri." Atsumu kucağındaki bebeği yataktaki adama uzattı. Kiyoomi kızını kucağına alıp yavaşça sallamaya başladı. O sırada da Atsumu biberona mama hazırlayıp getirdi.

"Bu ona yetecek mi? Bir ölçek az gibi sanki bak aç kalmasın sonra." Atsumu normalden daha da gergindi ve bunu saklamakta pek de iyi görünmüyordu.

"Atsu, sakin olur musun? Şuna bak el kadar bir şey bunun midesi ne kadar büyük olabilir ki. Azar azar ama sık sık dedi ya hemşire sabah. Abartma bu kadar. Hem acıktığında nasıl da ağlıyor."

"Haklısın."

"İyi misin, bir sıkıntı mı var? Normal davranmadığını anlayacak kadar seninle birlikteyiz. Ne oldu?" Kiyoomi minik kızın ağzına biberonu vermeyi başardıktan sonra kocasına sordu.

"Yok bir şey, yorgunum sadece. Gece siz uyurken ben ikinizin minnoşluğunu izlemekle meşguldüm." yaklaşıp kocasının alnına bir öpücük bıraktı.

"Horladığını duymasam inanırdım."

"Abartma. Dışarı çıkıcam biraz, Osamu'nun istediği bir şeyler vardı, onun yanına gitmem lazım. Marketten istediğin bir şey var mı alayım."

"Yok, sağ ol."

"Bir saate kadar dönerim tamam mı? Bir şey olursa ara hemen gelirim yanına."

"Hastanedeyiz Atsu bir şey olursa doktor çağırırım direkt, hadi git bekletme Osamu'yu."

Atsumu arabanın anahtarını alıp hastane odasından çıktığı gibi hızlıca otoparka indi. Arabayı sürmeye başladığında gittiği yer Osamu'nun yanı değildi. Kiyoomi'nin annesine gidiyordu. Telefonlara cevap gelmeyince daha fazla Kiyoomi'ye söyleyecek yalanı kalmamıştı ve kocasının bu haldeyken daha da endişelenmesini istemiyordu.