KARA GÜZ

XIX - Katrana Bulanan Duygular

#Kaldık Böyle - İşgal

KARA GÜZ
19.BÖLÜM : KATRANA BULANAN DUYGULAR

🌙

Derlerdi ki ; bazen kaçtığın yol neyse o senin çıkmaz sokağın , hatta sonun olabilirmiş. Sen attığın adımlardan , yürüdüğün o yoldan o kadar eminken ansızın içine yumrulan , sende ehemmiyet yaratan zafer duygusunu buruk yaşamana sebep olan şey karşına çıktığında en sonunda vardığın yerin çıkmaz sokaktan öteye gitmediğini yeni anlardın. O sokak çaresiz ruhların acı içinde kendini bulduğu sokaktı. Yolun ötesi yoktu. Hadsiz bir azimle yürümeye kalktığın an koca , taştan bir duvar karşılıyordu bakışlarını.

Bu alelacele hakimiyeti altında kaldığın aciz hissiyat yürüdüğün yoldaki taşlar ayağına batana kadardı. O acıyı bedeninde hissettiğinde , artık güçlü bir şekilde düştüğün yerden ayağa kalkmayı öğrenirdin.

Kimileri bunu kendi başına yapardı , kimileri ise ardında birisinin varlığını hissederek. Kimileri bir sözle dahi güç bulurdu bedeninde , kimileriyse acının zincirleriyle...

Avukat Bey'in yanında , Poyraz Alahan'ın neredeyse başka renge dönüşeceğini düşündüğüm yüzünün karşısında duruyordum. Aliye Hanım'la konuşmamın üzerinden iki hafta geçmiş olmasına rağmen dün gibi hatırlıyordum her şeyi. Unutmam mümkün değildi çünkü bütün her şeyi o plana göre ayarlamıştık. Her detayını onunla konuşmuştum.

Ve Poyraz Alahan'ın yüzünün ifadesinin böyle olacağını bile kafamda kurmuştum. Şirkette söz sahibi olduğumda , benim kararlı ve cesaretli halimi gördüğündeki o bakışını bile zihnimde oluşturmaya çalışmıştım. Sonuçta onu her zaman böyle şaşkın görmüyordum.

''Ne demek oluyor bu? Neye dayanarak çıkardınız bu saçmalığı?'' Poyraz Alahan'ın karşısına geçip güldüğümde ''Ne acı.'' dedim.''Aynı çatı altında bulunduğun babanın çevirdiği oyunlardan birhabersin.'' Poyraz Alahan kendisinin geçenki karşılaşmamızda bana söylediği cümleye atıfta bulunduğumu anlamış olmalıydı.

Gözün açık. Bu detayı fark edebilmişsin. Ama aynı evde yaşadığın sevgilinin katil olduğunu anlayamamış olman ne acı.

Poyraz Alahan hızla ''Anlat. Ne haltlar çeviriyorsunuz?'' dediğinde Avukatla birbirimize baktık. Önündeki dosyaya daha kaç kez bakacağını sorgulamadım. O kadar inanmamıştı ki bize , hala karşısındaki dosyada yazan maddeleri okuyup okuyup duruyordu. Onun hayreti içimden gülmeme sebep olmuştu.

Bana doğru geleceği sırada ''Yeter.'' diye bir ses duydum. Ama bu sesin tanıdık olması beni asıl şaşırtan durumdu. Şimdiye kadar buradaki bir kişinin varlığını farkına varmamıştım ama bir iki adımla daha içeriye doğru ilerlediğimde gördüğüm yüz beni dumura uğratmıştı. Amcam...

Avukat Bey'in bakışlarının neden ben içeriye girmeden bir an değiştiğini anlamıştım şimdi. Amcamın Poyraz Alahan'la ne işi olabilirdi? Neden bizimle değil de onunla beraberdi. Anlayamıyordum. Başta da ikisini bir arada görmüştüm şimdi de aynı sahneyi yaşıyormuş gibi dejavu hissiyatına uğramıştım.

''Nasıl? Amca?'' Kaşlarım çatılmış keskin ve sinirli bir halde amcamla karşı karşıya kalmışken ''Nehir?'' dedi sadece.''Nedir bütün bunlar?'' Ellerim sinirle yumruk halini aldığında hiçbir şey söylemeden sadece bakışlarımla bile kestim sözlerini. Hızla dışarıya çıktığımda koridor boyu yürümeye başladım. Avuçlarım , kalbim , mantığım buz kesmişti. Bir kere yapmıştı bunu , tekrardan niye yapıyordu?

Ben hep aynı manzarayı yaşayıp görmek zorunda mıydım? Hem de bir nedenini öğrenememişken.

''Nehir?'' Amcamın sesini arkamdan duyduğumda koridorda bir ileri bir geri dönüyordum. Amcam yanıma yaklaştığı an dirseğini tuttum ve ''Ne işin var senin bu adamla? Ne oluyor amca? Bir değil iki değil. Ne karıştırıyorsunuz siz? Ne dönüyor burda?'' dedim sinirle. Amcam etrafına bakıp birkaç kez nefes aldığında ''Ortağım o benim kızım. Bir şey dönmüyor. Ne dönecek? Asıl siz ne yapıyorsunuz burada? Şirkette hisse sahibi olmak ne ? Nasıl oluyor bu?''