Where do broken hearts go? {N.H.}

69

Megan p.o.v

"Wanneer kunnen ze weg?" vroeg ik

"Huh?" Niall keek me vragend aan.

"De krukken."

"Oh, 2 weken." zei hij en gooide zijn jas op de bank.

Ik knikte en ging zitten op de andere bank.
Het werd steeds lastiger om mijn ogen open te houden ondanks dat het vroeg in de avond was.

"Niall, ik ga slapen." zei ik na een tijdje.

"Dan ga ik mee" Zei hij vastberaden.

Ik liep de trap op en deed de deur van onze slaapkamer open. Ik stapte naar binnen gevolgd door Niall.

Ik plofte neer op het bed en keek naar het plafond.

"Ik ben kapot." zuchte ik.

"Oh." zei hij

Oké? Sinds we terug zijn van het ziekenhuis reageert hij alsof hij net uit een 2 maand durende coma is gekomen.

"Wat is er toch met je niall?" vroeg ik geïrriteerd.

"Niks." antwoorde hij

"Jawel Niall. Ik zie het toch."

"Het is niks megan." hield hij vol.

Ik rolde met mijn ogen en maakte me klaar voor bed.
Niall wenste me een fijne nacht maar ik besloot het te negeren.
Ik begon te piekeren over hem.
Waarom doet hij zo raar?
Heb ik iets fout gedaan ofzo?
Ik moet zeggen dat onze relatie niet verbeterd is ik in een coma beland.
Onze band wordt steeds minder.

"Waar denk je aan?" Ik schrok van de onverwachte stem van Niall.

"Niks." antwoorde ik

"Waarom ben je dan nog wakker?" vroeg hij

"Gewoon." mompelde ik.

"Oké misschien is het laat in de avond maar ik moet dit vragen. Waarom ben je zo afwezig Niall?"

"Ik? afwezig?" je kon de sarcasme horen in zijn stem.

"Je weet heust wat ik bedoel Niall!" riep ik terwijl ik rechtop ging zitten ik het bed.

"De enige die afwezig de afgelopen maanden afwezig is geweest ben jij!" riep hij terug.

Ouch..

Dit was niet de Niall die ik kende.

"Dat bedoelde ik niet zo." mompelde hij.

Ik negeerde zijn verontschuldeging en pakte de krukken.

Op dit moment kwam mijn knie echt niet van pas. Onhandig probeerde ik op te staan. Tot mijn verbazing lukte het zonder hulp.

"Megan.." zuchte hij

Ik negeerde hem volledig en liep naar de deur om vervolgens de trap af te gaan.

"Megan alsjeblieft."

"Nee Niall. Ik ben klaar." antwoorde ik zonder hem aan te kijken.

Ik pakte mijn telefoon en belde Louis terwijl Niall me hulpeloos aankeek.

"Megan, alsjeblieft ga niet weg."

"Megan?"

"Hey ik had een vraag. Kan iemand mij misschien ophalen?"

"Vanaf jullie huis? Hoezo?"

"Leg ik later wel uit."

"Oké ik regel wel wat."

"Bedankt lou."

"Geen probleem."

Ik hing op en trok me nogsteeds niks aan van Niall die me ongelovig aankeek.
Op dit moment kon het me even niks schelen.
Hij was nu echt te ver gegaan.
Veel te ver.

"Het is gewoon beter als we elkaar even niet zien." mompelde ik tegen hem.

Onhandig klom ik de trap weer op met de verdomde krukken. Een gescheurde knieschijf komt op dit moment niet van pas. Ik hinkte het laatste stuk naar de kast en gooide wat kleren op het bed samen met een grote sporttas.

Ik gooide wat make-up, kleren, schoenen, douche-producten en andere dingen ik de tas en ritste het dicht.

"Hoe ga ik dit ding meenemen naar beneden..?" vroeg ik aan mezelf.

"Ik ga je helpen, of je het nou wil of niet.." Niall stond in de kamer..
Fijn..

Ik reageerde niet en pakte de tas voordat hij hem kon pakken. Ik gooide het over mijn schouder en pakte mijn krukken op.
Met een humeur van 0 en een zeurende Niall achter me aan hinkte ik de trap af.
Tot mijn verbazing ging het soepeler dan ik had verwacht. Ik hinkte de laatste 2 tredes naar beneden en liep naar de bank om mijn tas te droppen.

"Alsjeblieft.. Blijf."

Opstandig schudde ik mijn hoofd en keek Niall aan. Er stonden nog net geen tranen in zijn ogen maar het scheelde echt niks.

Het geluid van de deurbel verbrak de stilte.

"Megan blijf." Hij pakte mijn pols vast.

"Nee." fluisterde ik en trok vlug mijn arm weg.

Met de tas over mijn schouder ging ik naar de deur en maakte hem open.

Harry stond voor de deur en keek vragend naar mijn tas.
Ik hoorde aan de voetstappen dat Niall nu ongeveer achter me stond. Harry zijn gezichtsuitdrukking veranderde van verbaasd naar boos.

"Laten we gaan." zei hij en pakte mijn tas aan. Hij liep alvast naar de auto om mijn tas erin te gooien.

"Mega-"

"Niall, nee ik blijf niet. Ik heb tijd nodig."

"Waarvoor?"

"Om alles weer op een rijtje te krijgen."

"Ik ga je missen."

"Ik jou ook." gaf ik toe.

Ik draaide me om en liep voorzichtig naar de auto toe. Ik stapte in en ging zitten op de passagiers stoel.

"Leg je het nu uit of?"

"Straks" zei ik snel.

Harry knikte en reed de oprit af.
Ik keek voor de laatste keer achterom maar hij stond er niet meer.

__

Hmm. Ik vond zelf dit hoofdstuk wel oké.

Ik las vanmiddag een aantal oude hoofdstukken terug.

Één woord.

Hilarisch

Ik hoop dat het boek steeds een beetje beter wordt!

Wat willen jullie nog lezen in dit boek.
(