It’s already seven when I finished. I use my phone to call Mr. Tori. I told him to get me some dried mangoes. I know it’s weird because I’m not yet eating dinner but I always eat what I want to eat.

After a minute Shane enter in my room  with a tray on her hand. It’s for dinner. Inilapag niya iyon sa harap ko. .

“I said dried mangoes.”.

“Kumain ka muna.” Masungit at parang galit pa ang pag kakasabi niya.

“Wala kang pakielam. I want to eat that.”

“Daig pa nag lilihi.” Padabog siyang bumabas ng kwarto.

Wtf? Is she on period?

Bumalik ulit siya and I was so fVcking shock when she threw the pack on my f*cking face. On my face!

“What the hell is your problem?!” galit na tanong ko.

“Ikaw anong problema mo?” nanginginig ang boses niya.

“What? Ikaw nga ang nambabato!” singhal ko.

She walked out.

Punyeta siya pa nag walk out? O yeah I can’t walk! Funny life!

I ate my food with a grumpy mood. How dare she do that to me. On my fucking handsome face. Using my wheelchair I went to the kitchen. Binigay ko kay manang ang pinagkainan ko. I saw Mr. Tori and Shane, but when she saw me dali dali siyang umalis at umakyat.

“Yari ka,” Mr. Tori said with his fore finger.

“What?”

“Anong what? Pinaiyak mo loko ka.”

“Anong pinaiyak? Hindi nga niya ako pinapansin tapos binato pa ‘ko. I didn’t do anything.” Frustration caught me.

“Sigurado kang wala?”

“Wala—” I stopped when I remember the sandwich, “she saw it?”

“Akala ko ba wala?” he laughed, “iyak ng iyak ‘yon kanina nag susumbong sakin. Nag tapon daw siya ng papel tapos nakita niya ‘yon. Gumising siya ng maaga para gawin ‘yon, tapos itatapon mo lang? Nasugat pa siya sa pag hiwa ng kamatis.”

I gulped as I feel guilty about it. I didn’t tell he to do that.

“Sasabihin mo nanaman ‘ I didn’t tell her to do that’ ay nako, Stanlly.”

“It’s true!”

“Ginawa niya ‘yon para sayo, para daw hindi kana masungit sa kaniya. Gaya noong ginawan ka niya ng pizza.”

I click the button and move away from him.

“Hoy! Bumawi ka do’n gunggong kang bata ka!” he shouted.

Ako babawi sa kaniya? Wala akong pake kahit ilang araw pa siyang mag mukmok. Edi tahimik ang buhay ko mas maganda. Mas mimabuti kong matulog ng maaga. Ayoko na mag isip bahala siya dyan.

Naalimpungatan ako nang makaramdam ng bigat sa dibdib. I opened my eyes and almost curse the whole world when I saw haft of Shane’s body on my chest. What the fuck is going on?! Using my right hand I remove her from me. Bangungot ba ‘to?

“Hey…wake up, idiot.” I shake her shoulder a bit.  “I said wake up!”

“Hmm…ano ba, ang aga aga pa e.” she scratch her head.

“Why are you in my room?” I asked, “get out.” I command.

“Bukas na…” I lost my patience. I push her and she fell on the ground.

I thought she’s going to complain but I didn’t hear anything from her. Hindi pa naman siya patay dyan. Mag tatalukbong na sana ako ang kaso lang nakarinig ako ng hikbi. I gulped and regret what I did. Umupo ako mula sa pag kakahiga.

Dahan dahan siyang tumayo, “ alam mo nakakainis ka! Kaya nga ako nandito kasi makikipag bati ako sayo. Kahit na ikaw ‘yung may kasalanan. Tapos itutulak mo ako sa kama?” pumatak ang mga luha niya. “ang ayoko lang kasi…ay ‘yung binabalewala ang pinaghirapan ko.” Mabilis siyang nag lakad at isinara ang pinto.

I guess I’m really heartless towards her. She’s crying fVck. And the weird stuff here is I felt pain on my chest.

It was six in the morning and I’m starring at my ceiling. Hindi na ako nakatulog matapos no’n and it’s all her fault. I lazily put myself on my wheelchair. After cleaning my self I wore simple black shirt and faded pants.

I was shock when I saw Shane and Mr. Tori laughing. I mean, she was crying last night. But she stop and eat quietly when she saw me. Okay. I also ate like her, we arrive at school and no one dared to talk. Habang nasa klase kami ay ganoon rin. God, is she serious? What worse? Sumabay siya sa Brian na ‘yon mag lunch. Edi mag sama sila mga p0t4.

Ganoon ba siya kagalit para mas sabayan ang alien na ‘yon kesa sakin? Fine! I’ll just go alone, iyon naman talaga ang gusto ko. After I ate pasta I decided to go home. Hindi ko na siya hihintayin. Half daw lang kami ngayon kaya makakapag pahinga ako ng maaga.

The auto sign on my watch disappeared I thought it’s her but it’s them. In in a real shit. Inilabas nila ako ng school, sa main gate sila dumaan kung saan maraming estudyante. Mr. Tori is in the parking. My mother will freak out.

Pumasok kami sa isang iskinita. They’re laughing . Kasamahan ni Brian as far as I remember. Pero hindi sila ‘yong isang araw. They always do this when they’re bored.

“Long time no see, Stanlly.” The guy wearing blue shirt and black cap.

“I’ll just give you money.” I said directly.

Both of them laugh, “e gago pala to e!” then he punch me. It was so hard so I fell out the wheelchair. There’s a emergency button beside the ‘off’ but I never use that. Dahil hindi lang kay Mr. Tori na cellphone ang tutunog kundi pati na rin kay mom. DamN.

“Pinapamukha mo talaga samin ‘yang pera mo noh?” the other guy sarcasrically asked, “e baldado ka naman!”

“Hihingi rin kayo ng pera. I’m just saying the truth.”

I taste blood on my lips I was about to wipe it when he gave me another hard punch on the face. The man with the cap kick my stomach, it f*ckng hurts! Napa higa na ako sa lapag at nanlabo ang paningin.  If I only didn’t drink that night. Ilang sipa at tadyak ang aking natamo bago dumilim ang paligid.

I mentally laugh when I suddenly remember my first love.

-_-

The Heartthrob That Can't WalkWhere stories live. Discover now