The Heartthrob That Can't Walk

Chapter 2

“Okay listen, don’t tell Mr. Tori what happened earlier. My mother will be paranoid pag nalaman niya.” I said to her.

“Paranoid ka dyan. Worried lang ‘yon sayo. Tsaka ayaw mo ba silang parusahan?” she look so confuse.

We’re here in my room so Mr. Tori won’t hear us. Kanina pa niya gustong mag sumbong. Kung hindi ko lang siya pinigilan malamang nabuko na’ko. The real reason is I don’t want my mother to be in danger, she’s the only one I have. Brian’s father is a drug lord and he’s a dangerous man. Knowing mom she will make our school expel him. I can’t tell that to the girl in front of me. She have a talkative mouth.

“Just do what I said. You want to watch me right? Edi gawin mo, tutal ayos na ang room natin. You can watch me all the time.” For sure she’ll take that.

“Ibig sabihin hindi kana magagalit pag tinutulak ko ang wheelchair mo?” she smiled while looking at me. “tapos hindi ka na sisimangot tuwing lunch?” pumalakpak siya.

She look like a child. Such a headache.

“I said watch. Which means you will only use your eyes.” mariin kong sambit.

Sayang pang tuition namin sayo. Ang simple simple hindi makaintindi.

“Ano ba ‘yan, akala ko ba friends na tayo?” ngumuso siya.

Friend your ass, I don’t like having friends.

“Leave, I’m sleepy.”

“Pwede bang dito rin ako matulog?” Nanlaki ang mga mata ko. Sira ulo ba siya?

“No, you can’t” tutol ko at nag pipigil ng inis.

“Wala naman akong gagawin sayo. Do’n lang ako sa sofa.” Tinuro niya ang sofa sa tapat ng kama ko. See? Ipipilit niya talaga, hindi marunong makinig.

“No, ‘wag ka nga pilit ng pilit. Pag tulog na nga lang takas ko dyan sa mukha mo.” Humiga ako at nag talukbong ng kumot.  I heard her close the door. I hope I’ll have a peaceful night.

“Stanlly!” someone shout. I didn’t mind her. I know it’s her. My day is totally ruined kung siya ang bubungad sa’kin sa umaga. Lord help.

“Stanlly naman e! Gising ka na kunwari ka pa. Alam mo ba ang good news? May bagyo!” she laugh.

Anong good news do’n? Sayang talaga tuition nito potcha.

“Medyo nalulunkot ako sa mga bahaing lugar. Pero masaya rin ako kasi walang pasok.” Kwento niya pa habang naka upo sa gilid ng kama ko.

Mas nag talukbong pa’ko, “leave, walang pasok kaya matutulog pa ‘ko.” utos ko.

“E! Stanlly naman, ang boring boring kaya. Tsaka wala si Mr. Tori nasa grocery kasama sila manang. Tara na…”  niyugyog niya ang balikat ko. “uyy, sige na. Movie marathon tayo. Gumawa ako ng pizza, masarap ‘yun maraming cheese!” hindi pa rin siya tumigil.

Inis akong umupo at hinarap siya, “you know what? Why don’t you get yourself a boyfriend? Siya ang ayain mo sa mga trip mo.” seryosong sabi ko.

Bwisit na ‘to dinamay pa ‘ko. Ang sarap matulog pag ganito ang panahon. Tapos gusto niya akong idamay sa kalokohan niya. Did I tell her to make a pizza? No, so she can  all eat it by herself.

“Pero…sige na. Tutal sira na rin naman tulog mo ‘e.” tumawa pa siya para asarin ako.

Nalukot ang mukha ko at pumunta sa edge ng kama. Bad trip naman kasi. Sisigawan ko sana siya nang ilagay niya ang braso ko sa balikat niya. Pero pinigilan ako ang sarili ko, kailangan ko rin naman ‘yon. Inupo niya ako sa wheelchair.