Under The Shade (SeBy)

LXXIX

Napabuntong hininga na lang ako at saka tumayo. "Magpapahangin lang ako saglit."

Hindi ko na sila hinintay pang makapagsalita at agad ko silang iniwan do'n. At kasabay ng paghakbang na ginagawa ko ay siyang pagpatak ng luha ko.

Ang unfair talaga ng mundo pagdating sa'kin. Bakit ba lagi na lang ako? Ang daya ah.

Dere-deretso lang ako sa paglalakad. Nakakabangga na 'ko pero hindi na ko nag-atubiling humingi ng pasensya sa kanila.

Hinang-hina ako para pagtuunan pa sila ng pansin.

"Ang daya." bulong ko sa kawalan habang patuloy na umaagos ang luha. "Ang daya talaga." dagdag maktol ko pa.

Marahas akong napapahid ng mukha gamit ang palad ko. Hanggang ngayon talaga hindi ko alam kung saan ako nagkamali para parusahan ako ng ganito.

Napahinto lang ako sa paglalakad ng makarinig ng malalakas na busina mula sa sasakyan. At bago pa ko makakakilos, may kung anong bagay ang tumama sa'kin, dahilan para lamunin ako ng dilim.

Mukhang ito na ang pahinga na matagal ko ng hinihiling.

-------

Puti...

'Yan ang agad na bumungad sa'kin pagdilat na pagdilat ng mata ko. Mariin akong napapikit.

Nasan ba 'ko? Pata-...

"Hindi ka pa patay gaga ka."

Dahan-dahan ang pagkilos na ginawa ko para lingunin ang nagmamay-ari ng boses na 'yon.

"Kamusta kana? Tinatawag na ni Abea ang Doctor."

Napakurap-kurap ako. "L-lara?"

Akmang babangon na sana ako ng maagap naman niya kong napigilan. Magsasalita pa sana ako kaso bigla namang lumabas si Sheki mula sa Restroom.

Teka, anong ginagawa nila dito?

"Ay teka, gising kana?" Sheki asked. "Bakit nagising ka agad? Tulog ka ulit bilis."

Hindi ko alam kung maiinis ako o matatawa ba. Pero in the end, inirapan ko siya habang nakangiti.

Napalunok pa 'ko. "Nauuhaw ako." mahinang sambit ko.

Mabilis namang kumilos si Lara para ikuha ako ng tubig at agad na inabot sa'kin.

Tuluyan na rin akong umupo habang inaalalayan ako nitong isa.

"May bad news at good news ako sayo." Lara said all of sudden. "Ang bad news, ako 'yong nakabangga sayo. At ang good news naman, nahanap kita, nahanap ka namin." she added.

Napalunok akong muli. "Anong ibig mong sabihin?"

Hindi na niya natuloy ang dapat na sasabihin nang dumating na ang Doctor ko. Napahinga na lang ako ng malalim habang nakikinig sa sinasabi niya. Kahit ang totoo, wala akong naiintindihan.

Lumilipad ang isipan ko. Para akong nagka-amnesia at walang maalala.

"Tatlong araw ka ng walang malay." Sheki suddenly said.

Napalunok akong muli at buong tapang na tiningnan sila. Pinagmasdan ko pa silang dalawa. Pumuti si Sheki pero ang height, ayaw ko na lang mag talk. Habang si Lara naman, ganon parin. Mukhang barumbado na anumang oras pwede akong tanggalan ng hangin sa katawan.

"Ang unfair mo Abelaine, alam mo ba 'yon?" Sheki seriously said.

My brows furrowed. "Unfair?" At saan naman ako naging unfair?

"Ang unfair mo sa part na tinapos mo ang pagkakaibigan natin kasabay ng pagtatapos natin sa Kolehiyo." she crossed her arms over her chest. "Wag mong sabihing porket umalis si Marsela ay kakalimutan mo narin kami. Sasampalin talaga kita." dagdag pa niya.

Nahihiyang napayuko ako. Ngayon lang nagsink-in sa'kin ang lahat. Hindi ko na sila nagawang kausapin pa mula ng umalis si Sela.

Nakakahiya aminin pero ang tanga ko nga sa part na 'yon.

"Ang tagal kana sa'kin pinapahanap ni Marsela." Lara said. "Mabuti na lang pala balak mong magpakamatay at ako ang nakasagasa sayo."

Nakagat ko ang ibabang labi dala ng hiya. "I'm sorry." I almost whispered.

"Here"

She handed me a envelope. Nanginginig ang kamay na kinuha ko 'yon para tingnan ang laman nun.

"Baka kasi nawalan ka ng dahilan para mabuhay." kalmadong sambit ni Sheki. "Binibigyan ka lang namin ng dahilan."

Tuluyan ng bumagsak ang luha ko pagkakita ko pa lang sa picture ni Sela kasama si Braelynn.

Naitakip ko nga rin ang palad ko sa mukha ko habang pinipigilan ang sariling wag makagawa ng malakas na iyak.

"Hinihintay ka nila." Lara said.

I cried hard. Paano?

Paano ko sila nagawang kalimutan?

I'm sorry...

-----------------------------------
Unedited...