The Enchanted Compass

Κεφάλαιο 22 Μικρή μου

Η πανούργα μάγισσα του χαμογέλασε με αλαζονεία απολαμβάνοντας την οργή στα μάτια του σκοτεινού Βασιλιά, με το εκνευριστικό μειδίαμα στα χείλη της. Στα μάτια της κρύβεται μια μαύρη ραγισμένη καρδιά, με αδρή νοσταλγία, κατα βάθος της έλειπε πολύ η πρώτη της αγάπη , αλλα γνώριζε πως είχε χαθεί οριστικά. Όλα οσα έγιναν ανάμεσα στον James κι εκεινη, ανήκουν πια στα σκονισμένα βιβλία της Δρακονίας. Η αχόρταγη δίψα της για εκδίκηση κι αίμα την είχε κυριεύσει, δεν δίστασε να πάρει έναν στρατιώτη του Βασιλιά πρίν αιώνες και τώρα επέστρεψε για να δείξει την δείξει την δύναμη της. Προσπαθούσα με νύχια και με δόντια, να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Στο δωμάτιο επικράτησε δυσάρεστη, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και η αδρεναλίνη έκανε την καρδιά μου να χτυπά, η συνάντηση αυτη θα έφερνε την καταστροφή! Η τρομερή κατάρα που έριξε επάνω του τότε, ειναι η αιτία που την μισούσε περισσότερο απο οποιονδήποτε, δεν είχε απομείνει ίχνος αγάπης ή οίκτου.

Μόνο μίσος..

Αν πρεπει να ζήσω εδώ στην Δρακονία δυστυχισμένη μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής μου, ας ειναι, αρκεί να ειμαι δίπλα του! Αλλα για να γίνει αυτό...

Πρέπει να βγούμε απο εδώ ζωντανοί.

Η Μάγισσα έκανε νόημα με το βλέμμα της στον Gideon κι εκείνος με άρπαξε βίαια απο το μπράτσο μακριά απο τον James, κι με έφερε κοντά της με το ζόρι χωρίζοντάς μας.

"Άφησέ με! Άφησέ με Gideon!" φωνάζω δυνατά στον άνδρα για να με ελευθερώσει απο το κράτημα του, αλλα ήταν μάταιος κόπος, δεν είχε σκοπο να με αφήσει να φύγω, ήταν σε επιφυλακή. Έδωσε μια ριψοκίνδυνη υπόσχεση που μεταμορφώθηκε σε αιώνια σκλαβιά, θέλει να προστατέψει την Ophelia απο εκείνη με κάθε κόστος, αλλα δεν γίνεται να τον κρατάει στο χέρι για όλη του την ζωή! Ο στρατιώτης με κοιτούσε, στα αθώα μάτια του φαινόταν πως δεν θέλει να βρίσκεται σε αυτην την θέση, αλλα δεν είχε άλλη επιλογή. Με κρατάει ακίνητη και η Λίλιθ στεκόταν δίπλα μου, παρατηρόντας με. Βημάτιζε κυκλικά, κοιτάζοντάς με εξεταστικά ενώ ο Gideon στεκόταν αμίλητος, χωρίς να δείχνει τα συναισθήματά του για το γεγονός.

"Άφησέ την ήσυχη Λίλιθ! Εμένα θέλεις οχι εκείνη--" Αποκρίθηκε θυμωμένος ο σύζυγός μου προσπαθώντας να με προστατέψει απο την οργή της, γύρισα το ανήσυχο βλέμμα μου σε εκείνον, όσο έχει εμένα στην κατοχή της, θα τον μεταχειρίζεται όπως την ευχαριστεί, ξέρει οτι νοιάζεται για εμένα. Τον διέκοψε η απότομη φωνή της.