Historia każdego z nich

Historia rodziców Candy'ego Popa

Calificur i Jesterca znają się od czasów stygijskich. Kiedyś większość mitycznych stworzeń wszelkiego rodzaju ciągle toczyła ze sobą wojnę, próbując przejąć nawzajem swoje ziemie z pomocą krwawych, brutalnych środków. Dhokkalfers i genyry były w tym czasie bardzo wrogo do siebie nastawione. Mroczne elfy wciąż podejmowały walkę z niewinnymi wróżkami, które po prostu chciały spokojnie żyć w swoim Lesie Światła. Wielu dzielnych genyrów sprzeciwiało się temu, a jednym z tych odważnych wojowników była Jesterca. Nie mogła znieść tyranii mrocznych elfów. Jej główną misją było położenie kresu ich nikczemnym zbrodniom. Zaplanowała cały, niespodziewany atak na nich o północy, co zaowocowało wspaniałym sukcesem, ponieważ pokonała sporą liczbę mrocznych elfów, ale dotarło to do uszu króla dhokkalfers, rozwścieczając go i prowokując do kolejnej wojny przeciwko niej i innym genyrom.

W rezultacie bezlitośnie zabili i zatrzymali wielu genyrów. Jesterca niestety znalazła się wśród schwytanych, i najprawdopodobniej miała zostać wykorzystana jako przynęta dla innych genyrów, którzy już planowali kolejny atak, ale powstrzymali się od niego w obawie, że więcej ich przyjaciół zostanie zamordowanych. W czasie jej niewoli, wraz z innymi towarzyszami, była codziennie torturowana i nękana przez dhokkalfers, ale to nie wystarczyło, by złamać tę kobietę lub wzbudzić w niej jakikolwiek strach. Wkrótce przykuło to uwagę Calificura, który osobiście poszedł poznać odważnego genyra. Postanowił zmusić ją do zostania częścią jego haremu, ale to tylko sprawiło, że ich relacje stały się jeszcze trudniejsze. Calificur był zarówno podekscytowany jak i zirytowany jej upartą postawą. Przy różnych okazjach myślał i zabiciu jej, ale była od niego zbyt uzależniona i nie chciał, żeby jego pokręcona gra się skończyła... na razie. W końcu, po kilku latach więzienia w Wysokich Jaskiniach Jesterca uwalnia się dzięki swoim specjalnym umiejętnościom "oszustwa" i uwalnia nie tylko siebie, ale też inne genyry, które były uwięzione razem z nią. Jednak wiele zabaw Calificura z Jestercą miało podłoże seksualne. Spłodził jej dziecko, co miało być jej karą za niechęć do współpracy. Zatrzymał nieznane dziecko, które siłą stworzył z Jestercą. Jesterca bardzo pragnęła zatrzymać dziecko, ale miała swoje obowiązki jako wojowniczka. Miało to doprowadzić jej lud do wolności i uwolnienia się od dhokkalfers.

Calificur był wściekły, kiedy odkrył, że jego zabawka uciekła. Chciał, żeby natychmiast wróciła, ale nie mógł po prostu wysłać swoich wojowników na zwiad, ponieważ musiał się upewnić, że po drugiej stronie nie czeka na nich atak z zaskoczenia. Tymczasem Jesterca szczęśliwie wróciła do siebie i trenowała ciężej, aby osobiście pokonać Calificura za to, co zrobił jej towarzyszom. Chciała też odzyskać ich nieślubne dziecko, które on zabrał. Była na niego wściekła i nie było mowy, żeby kiedykolwiek mogła mu wybaczyć jego czyny. A jednak z tyłu głowy miała krótkie wspomnienia wszystkich chwil, kiedy z nią flirtował i próbował ją uwieść. To sprawiło, że poczuła się nieswojo i winna, że miała nawet takie sprośne myśli o własnym wrogu. Zaczęła wierzyć, że Calificur rzucił na nią jakieś pożądliwe zaklęcie i dlatego zaczęła odczuwać rzeczy, których nigdy wcześniej nie czuła dla żadnego mężczyzny. Po raz kolejny nadeszła godzina i dzień, kiedy Jesterca i Calificur spotkali się ponownie, podczas walki ich gatunków. Bitwa między nimi trwała dość długo, ale doszło między nimi do nieoczekiwanego incydentu, przez co zarówno Jesterca, jak i Calificur, utknęli razem w zablokowanej jaskini hoodoo, z której żadne z nich nie mogło uciec z powodu dziwnych sił, którymi działała na nich ta jaskinia.

Byli zmuszeni do współpracy, jeśli chcieli się stamtąd wydostać. Jesterca starała się unikać jakichkolwiek osobistych rozmów z lubieżnym królem. Ale król wykorzysta każdą szansę, aby móc ją lepiej poznać. Trwało to tak długo, jak byli uwięzieni w tym dziwnym miejscu. Zapuszczali się jakoś w niekończący się system tuneli, w których znajdowały się nieznane istoty, z którymi żadne z nich nigdy wcześniej się nie spotkało. Połączyli siły i walczyli z nimi. Jednak, upraszczając to wszystko, Jesterca została ugryziona przez jedno z tych nieznanych, piekielnych stworzeń i zaraziła się, przez co zachorowała i nie była w stanie dalej walczyć. Zazwyczaj dumny i beztroski Calificur wykazał się pokorą i opiekował się Jestercą. Jesterca nie chciała jego pomocy, ale nie miała wyboru.Calificur był na tyle uprzejmy, że niósł ją na plecach, gdy nie była jeszcze w stanie samodzielnie chodzić przez toksyny, które miała w swoim ciele. Spędzili w jaskini jeszcze co najmniej 6 tygodni, i gdzieś w okolicach tych 6 tygodni Calificur odbył gorący stosunek z Jestercą. Jesterca najprawdopodobniej straciła czujność przez to, jak słodki i opiekuńczy wydawał się być w stosunku do niej w tym szczególnym momencie, nie wspominając o tym, że był to sezon godowy genyrów, przez co było jej jeszcze trudniej oprzeć się mu.