GİRİŞ BÖLÜMÜ

40.6K 2.1K 2.1K
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

GİRİŞ BÖLÜMÜ

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

GİRİŞ BÖLÜMÜ

"Yeter Ayliz!" Diye haykırdı babam, yaptığım tek şey sıkıntıyla nefesimi dışarıya vermek oldu ve kendimi uzun bir azarlanma sürecine hazırladım.

"Çocuk değilsin artık!" Diye devam etti, bu cümlenin sonunda da yaşımı söyleyecek ve büyümüş olduğumu dile getirecekti.

"20 yaşındasın! Koskaca kız oldun!" Ben demiştim değil mi? Ah bu cümleyi de hiç sevmem. Ben demiştim! Dediysen dedin yani ne olmuş?

Babamın bakışlarından kurtulmak ve yıllardır dinlediğim aynı sözleri duymamak için çok başka şeyler düşünürken "Ne zaman akıllanacaksın?" diye sordu, geriye yaslandım, başımı da koltuğun arkasına yasladım ve bir kez daha sıkıntıyla ofladım. Çok uykum vardı, kızması bir an önce biter umarım, gidip uyumak istiyorum.

"Bak bir de beni hesaba almıyor! Kızım sen beni delirtmek mi istiyorsun?" Sordu, alttan alttan güldüm, cevap versem mi acaba? Belki biraz ortamı yumuşatmak iyi olur diye düşünüp başımı kaldırdım, gözlerine baktım ve şirin şirin gülümsedim.

"Hayır." Dediğim an kaşları öyle bir çatıldı, bakışları öyle bir sertleşti ki korkmadan edemedim, başımı önüme eğdim, dudaklarımı ısırdım.

"Sen gerçekten akıllanmayacaksın!" Evet bunu ben de biliyorum. Hem akıllı olup da ne yapacağım? Bu dünyada akıllı kalınmaz bir kere, delirmek en iyisi. Ben onlarla uğraşacağıma onlar benimle uğraşıyorlar.

"Ne zaman hayatını düzene sokmayı düşünüyorsun? Hayatın boyunca böyle serseri gibi mi yaşayacaksın?" Daha fazla dayanamadım, ayağa kalktım.

"Baba yaptığım tek şey dün gece arkadaşlarımla dışarıya çıkmak oldu! Neden bu kadar büyütüyorsun anlamıyorum!" Bakışları daha da sertleşti.

AŞKA SÜRGÜNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin