19

13.3K 229 94
                                    

I've been staying with Ian for almost four months. Sa loob ng halos apat na buwan, mountains of incidents already happened between us two. May isang bagay kaming nakaugalian na hindi ko alam kung paanong napunta kami sa ganoong bagay. Basta ang alam lang namin, na-e-enjoy namin ang bagay na iyon.

Naging normal na rin sa 'min ang sex.

Hindi kami ganoon ka-okay ni Ian katulad noon pero okay naman kami kahit papaano. Medyo naging maingat lang si Ian sa mga gamit niya. Ang cellphone niya ay palaging nakatabi sa kaniya pati ang kaniyang laptop. Kulang na nga lang ay magpagawa siya ng matibay na ID lace para talagang maging katabi niya na ang mga iyon.

Every night, every afternoon, every morning o kung saan man kami abutin pareho ay kilos kung kilos. Naging normal routine na namin iyon... We even recorded some of it at wala namang issue sa 'ming pareho.

"Where are you going?" I asked Ian who's currently buckling his belt. We just finished at heto siya ngayon, nagbibihis na.

"Munisipyo," he answered without looking at me.

Napatango ako kahit medyo hindi okay o sabihin na nating sang-ayon sa pag-alis niya. Katatapos lang namin tapos aalis na agad siya? Ano 'yon? Labas muna bago alis?

Niyakap ko ng mahigpit ang kumot na nakabalot sa 'kin. Nakatingin ako sa sahig, sa mga damit ko. I am feeling bad right now. Hindi nakatutuwa, I am feeling blue.

"I cooked food. Nasa kusina. Baka makauwi ako rito around ten to eleven na ng gabi," he said while buttoning his polo. "May bago kasing project at i-che-check ko. Do I look good?" dagdag pa niya bago humarap sa 'kin.

I put my gaze on him. I looked at his serious face. His baby blue polo suits his face kahit pa medyo gusot ito.

"Yes, you are," I answered before pointing his hair. "But I suggest na mas okay kung magsusuklay ka muna at mag-aayos ng damit mo. Messy ang hair mo at gusot 'yang polo na suot mo. Mag-change ka."

"No, that would be a waste of time," he said then shrugged. "I like it this way."

"But your hair is messy, Ian. Baka magtaka mga kasama mo sa munisipyo kung bakit mukhang galing kang sumakay sa airplane."

"Let them go with their curiosity," he said then smirked. "It's not that hard to answer their questions, right? 'Di naman mahirap sabihin na galing akong makipa-"

"Leave!" I shouted before throwing a pillow to him.

He licked his bottom lip before rolling his eyes, joking. I buried my face with pillows because of embarrassment. I wanna be taken by death right now! The embarrassment!

"Stop burying your face with pillows, Babe. Face me." And then, I felt his hands touched my leg.

"Leave na nga, you'll be late!"

"You don't want me here, do you?"

I shouted in frustration which made him laugh. By that, nawala ang kamay niya sa hita ko habang tumatawa.

"Calm down, you're making my blood run cold," he chuckled. "Alright, I'll leave now. See you later, Cortez."

Nanatili akong nakabaon sa unan habang ang mga yabag niya ay lumalayo. When I heard the door's closed sound, doon ko lang inilabas ang mukha ko sa unan.

"Omg, you're so frustrating, Ian!" I whispered as my feet met the cold floor.

Hubo't hubad na kinuha ko ang damit kong nasa sahig bago tumingin sa wall clock ng kuwarto niya. Three o'clock in the afternoon. Maghahapunan ako.

The Politician's Biggest Mistake (Flame Series #1)Where stories live. Discover now