The Stars Is Alive For All

≠ 31

"Asthrea..."

Ipinalibot niya ang braso sa baywang ko ng makalapit. Tinitigan niya ako sa mga mata na agad ko namang ginantihan.

"Taki-"

Napapikit ako nang salubungin niya ako ng halik sa labi. Napa-kuyom ang mga kamay ko na nasa dibdib niya. Naramdaman ko na lang ang pagsalpok ng likod ko sa pinto ng kwarto niya.

Tumugon rin ako kalaunan. Ang mga kamay na kaninang nasa dibdib niya ay nakapalibot na sa leeg nito ngayon. Hindi ko na maintindihan ang sarili sa sandaling ito.

Nag-aalab ang buong sistema ko. Sa bawat dampi ng labi niya sa akin, para akong nalulunod. Sa bawat haplos sa aking katawan, para akong napapaso.

His lips leave mine but continue going down to my jaw. He leave more wet kisses until he reached my collar bone. He go up again to my ear and whisper something.

"I love you..."

He was about to continue on what he's doing when his phone on the side table suddenly rang.

Binalot ako ng kahihiyan matapos niyang magpaalam na sasagutin niya lang kung sino man ang tumatawag saglit.

He even whispered that we will continue after answering the call! Nakakahiya. Nawala na naman ako sa sarili ng malapatan ng labi niya. Pa-isang buwan pa lang namin bukas pero grabe na.

"Saang ospital?"

Na-alarma ako nang marinig ang sinabi ni Taki sa kabilang linya. Mukhang nagpa-panic rin siya.

"Okay, I'll be there in 30 minutes."

Agad niyang ibinulsa ang cellphone at lumapit sa akin.

"I'm sorry. Aryes got into an accident, I need to make sure if she's okay. I'll be back, hmm?" Dire-diretsong aniya.

Napatango na lang ako. He lean to give me a peck. Naglakad na rin siya agad paalis pero hindi ako nakasunod sa pagkabigla.

"Don't forget to lock the door and windows. Take care, babalik ako, I promise." Pahabol niya pa.

Oo, sana bumalik ka pa...

Kinakabahan ako. Sana okay lang si Aryes, sama walang nangyaring masama o hindi gaanong ka-seryoso ang natamo niya sa insidente.

Ini-lock ko ang buong bahay ko at lumiban na ulit sa bahay ni Taki. Doon ko sana planong matulog sa unang pagkakataon pero wala naman siya para tabihan ako.

First monthsarry pa naman namin bukas. Tinext ko siya at sinubukang tawagan makalipas ang isang oras pero hindi naman siya sumasagot.

"Huli na 'to. Kapag hindi siya sumagot, matutulog na ako."

Huminga ako ng malalim at muling idinial ang number niya. Naka-limang ring bago niya sinagot.

"Hel-"

["Asthrea, please. Pwede bang mamaya na?! She's in danger, nag-aagaw buhay si Aryes!"]

The call ended.

Lumaglag ang luha ko na agad ko namang pinahid. Natatakot lang siya sa sitwasyon ni Aryes ngayon kaya niya ko nagawang sigawan. Oo, tama.