Medya: BTS - Blue & Grey -
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
İnsandan aşkı çıkartınca ne kalırdı geriye?
Bir beden..?
Bir ruh..?
Veya atan ama bir amacı olmayan kalp?
İnsandan aşkı çıkartınca büyük boşluk oluyormuş meğerse.
İnsanlar sanki kapkaranlık bir dünyanın içine düşüyormuş gibi oluyorlardı.
Var olma sebeplerini yitiriyorlardı...
Hayatlarında her şey son bulup bitiyordu.
Gerçekten bitmiş miydi peki?
Her gerçeği kendi gözümle gördükten sonra, gerçekten de bitmiş miydi?
Peki bunu gerçekten ben mi bitirebilmiştim?
Dahası ben kendi içimde bitirebilmiş miydim ki?..
~
Hana ile birlikte beş yıldızlı bir otele gelmiştik. Hana beni yalnız bırakmamış aynı odada kalmayı teklif etmişti.
Bende sadece başımı sallamak ile yetinmiştim. O kadar halsizdim ki...
Şu an da ise bir koltukta oturmuş sadece karşıya bakıyordum.
Ne ağlamak geliyordu içimden ne de bağırıp çağırmak. Ne öfkeliydim ne de hüzünlü.
Şu an ne hissedeceğimi bilmiyordum.
Duygularım yok olmuştu resmen.
Görüş açıma giren bir büyük bardak kırmızı şişe ile kendime geldim.
"Bunu asla yapmazdım ama Hae Soo Hanım.. Şu an kafanızı dağıtmanız lazım. Ki yarına kadar toparlayabilesiniz."
Başımı salladım ve içi şarap dolu bardağı elime aldım. Hana'da yanıma çekinerek oturdu ve o da içkisinden yudumlamaya başladı.
Bende tek sefer koca bardakta ki şarabı içmeye kalkışmış ama sadece yarısına gelince hafif boğaz yangım ile durmuştum.
"Şu an eminim ki berbatımdır." dedim.
Boğazımın düğümlenmesi biraz bile olsa geçmişti sonunda. Şu an ise gece on iki buçuktu.
"Hae Soo Hanım.. İçinizi dökebilirsiniz. Ben sizin için her şeyi yapmaya hazırım, biliyorsunuz." dedi.
Bir yandan da sırtımı sıvazladı ve geri çekildi.
Hala ruhsuz bir beden gibiydim. Şarap bile fayda etmemişti.
"Soju var mı?" dedim birden.
"Efendim?" çok net olmamdan afallamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Reality |Jung Hoseok|
Fanfiction• TAMAMLANDI • Gözünü açtığında, olduğu odadan çıktığında durdu Hae Soo. Karşısında ki tabloya baktı. Nedensizce hiç bir şey hatırlayamazken, sadece karşısında ki tablodan en sevdiği grubu hatırlıyordu. Tüm üyelerin gözlerine baktı. O şaheser gözle...
