Hunter×Hunter x Reader (Hisoka x Reader)

~Bölüm 4: Avcı Sınavı

Gözetmenimiz Satotz gelmiş ve koşunun ilk aşamasına geçmiştik.

Killua kaykay kullanıyordu.

Sıkıldığımdan ben de seke seke koşmaya başlamıştım.

Benim için hava hoş olsa da pek çok kişi epey yorulmuş gibiydi.

Hele sarışının yanındaki o takım elbiselinin vaziyeti gitgide kötüleşiyordu.

Serseri koşarken çok hoş görünüyordu. Pembe saçları hafif hafif uçuşuyordu.

İğneli tuhaf ve ürkütücü bir adam da onun yanında koşuyordu.

Bu adam aniden tüm enerjimi sömürdü.

Sekmeyi kesip normal koşmaya başladım. Hatta aramız açılsın diye biraz da hız kestim.

Kuyruğun arkalarındaki sarışınla aynı hizadaydık şu an.

Killua yanımızdan kaykayla geçerken takım elbiseli "Hey dur velet!" dedi.

Anlık duraklar gibi oldum.

Gözlerimi ona kilitleyerek koşuya devam ettim.

"Sınava azıcık saygı göstersene be!"

Killua "Nasıl yani?" diye sordu.

Yanlış bir hareketinde adamın işini bitirmek için elimi manipüle ederek suikastçı eli haline getirdim.

Sarışın omzuma dokununca aniden ürperdim.

"Hey sakin ol." dedi.

Bir yandan da elime bakıyordu.

"O benim arkadaşım Leorio. Kötü bir niyeti yok sadece biraz huysuzdur."

Elimi gevşettim.

Serserinin bir adam ona çarpıp özür dilemediğinden dolayı adamın kollarını çiçeğe çevirişini aklıma getirdim.

Sanırım kibar olmakta fayda vardı.

"Özür dilerim." dedim. "Benim de kötü bir niyetim yoktu. Sadece kardeşime yanlış bir hareket yaparsa saldıracaktım. Gerçi o da kendi başının çaresine bakabilir ama yine de olsun..."

Sarışın gülümsedi."O senin kardeşin mi? Ne güzel." dedi.

"Aslında öz kardeşim değil..." dedim.

Anlatmam gerekli mi diye ona baktım.

Merak ediyor gibi görünüyordu.

Anlatmaya karar verdim.

"Bilir misin bilmem ama ben aslında Rema'danım. Oradan geriye hayatta kalan son kişiyim desem daha doğru olur. Kurta Katliamı ardından onla büyüdüm." diye Killua'yı işaret ettim.

'Kurta Katliamı' sözümün ardından sarışının gözleri kırmızı halini aldı ansızın.

Nefesim kesildi birden.