Κοίταξε γύρω του τρέχοντας μέσα στο χιονισμένο δάσος.
Έκανε τόσο κρύο όσο ποτέ. Το χιόνι έπεφτε με τις ωρες και ειχε στρώσει για τα καλά, σε αυτη τη μικρή πόλη με το μεγάλο αυτό δάσος.
Πως και βρέθηκε στο δάσος;
Πελώρια ψηλά δέντρα με καταπράσινα φύλα, στα οποία το χιόνι είχε ξεκουραστεί, μα τα βαρενει τόσο πολύ. Το Δάσος είναι γεμάτο από δέντρα, μερικά από αυτά πεσμένα λόγο καιρικών καταστροφών.
Ποιος βγαίνει από το σπίτι του με τόσο κρύο;
Δυνατός αέρας φυσάει που και που κάνοντας το πρόσωπο του ανθρώπου να παγώνει έως ότου να ξεραινεται και να ματώνει ελάχιστα.
Συνεχίζει να τρέχει πανικόβλητος κοιτώντας πίσω του. Σκόνταψε όμως σε ένα κλαδί και έπεσε στα μούτρα του.
Πως και είχε καταλήξει στο δάσος των δύο αδερφών, όπως ονομάζονταν;
Ο καημένος δεν θα έφευγε πλέον ποτέ από αυτό το Δάσος ζωντανός ή πεθαμένος. Τώρα θα γινόταν όμηρος ανάμεσα στα δύο αδέρφια τα οποία θα τον έκαναν ότι ήθελαν.
Προσπαθεί να σηκωθεί γρήγορα στα γόνατα του, μα αποτυγχάνει μάταια. Γλυστραει και ξανά πέφτει. Την επόμενη φορά που σηκώνεται φαίνεται να έχει χτυπήσει άσχημα το πόδι του. Ασχέτως το ότι κάνει τόσο κρύο που δεν νιώθει το σώμα του. Τα άκρα του έχουν παγώσει και δεν τα νιώθει, ούτε μπορεί να τα κουνήσει καλά καλά. Μα από το τρόμο και το φόβο δεν στέκεται ούτε λεπτό ακίνητος. Και αρχίζει πάλι να τρέχει.
Ανάμεσα στα χιόνια, κοίταγε γύρω γύρω σαν χαζός, δίνοντας επιπλέον χρόνο στους περίφημους δαίμονες να κατά στρώσουν καλά καλά τα σχέδια τους. Οι περήφημοι δαίμονες ήταν οι βασιλιάδες του δάσους αυτού, δύο αδέρφια που μεγάλωσαν μαζί, απόμακροι από τους ανθρώπους εξαιτίας του είδους τους. Για αυτό το λόγο, όταν έχουν την ευκαιρία, τους αρέσει να ασχολούνται με τους ανθρώπους, και να παίζουν μαζί τους.
Δυό αδέρφια που ποτέ δεν βίωσαν κανενός είδους σχέση, σχέση φιλίας σχέση αγάπης ή ακόμη και οικογένειας. Είχαν μόνο ο ένας τον άλλον από την γέννηση τους.
Οι δύο δίδυμοι δαίμονες ήταν ο ορισμός της μοναξιάς και της κακιάς. Πελώριοι και μεγαλωσομοι, τόσο τρομαχτικοι και σκοτεινοι. Κάθονται με μεγάλο χαμόγελο και αποφασιζουν ο καθένας να κάνει τι.
Ήταν σχεδόν το τέλος της ημέρας, η νύχτα πλησίαζε σιγά σιγά, και ο άνθρωπος αυτός δεν θα ξανά έβλεπε ποτέ τον ουρανό.
