CELLAT

Sevda Oyunu 36. Bölüm

Ara yorumları unutmayın♥

Multi medyada "Manuş Baba" nın "Aşkın kederi" adlı çok güzel bir şarkı var onu açıp okursanız çok sevinirim. Evet kahveleriniz de hazırsa buyurun efendim herkese keyifli okumalar.🥰

Çok sahiplenmeden seveceksin mesela. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hem de hep senin kalacakmış gibi.

Can Yücel

Cemre'nin ağzından

Bilirsin bazen çok ağır gelir her şey.
Ufacık sorunlar gözünde büyür, dünyanın sonuymuş gibi hissettirir.
İçindeki boşluk hissi ne yapsanda geçmez. Bit yük biner sanki omuzlarına, epey ağır bir yük.
Altında ezilirsin. Anlamsız gelmeye başlar bazı şeyler. Her şey koca bir hiçmiş gibi hissedersin. Geçmiş ansızın çelme takar ayağına bir sokak başında ya da geleceğe dair umudunu yavaş yavaş yitirirsin. Dedim ya bazen çok ağır gelir her şey ve bil ki ben, öyle kolay üstesinden gelemiyorum artık..

Nasılsa beni senden soracak hiç kimsemiz yok nasılsa beni yolcu etmen için hazırdır nedenlerin
merak etme beni nasılsan öyledir halim.. yanında olamayacağım her mesafede Saçına dokunma isteğimin ihtimali dahi yok artık
bu yüzden önemi de yok nerde olacağımın ve seslenen sen olmayacaksın madem Bana sanıp adımı duyacağım hiçbir yöne kalbim çarpmayacak Siyah şimdi bana daha mı çok yakışacak bana oysa ne çok dilerdim geceyi kıskandıran gözlerine bürünmeyi Kaç bin adım sonra hayalin silinir gözlerimden
Peki üç cümlenin birinde adını anma alışkanlığım tükenir mi ?
bahardı gözlerin..

Şimdi takatim yeter mi boynuma kadar kış mevsiminden geçmekten
Elime dahi dokunmadan nasıl verdin bana bu şekli Sen varsın
gerçeksin madem.. Nasıl benden bahsedebiliyorum Ardından kaç yıl sonra yollarsın sende kalan aklımı
Aklım bulunca tanır mı senden geriye enkaz kalmış beni Şimdi yetimler mi muktedir ruhumu teskin etmeye
Nasıl bir sensizliğe düştüm ki
Dünya koca bir çukur gibi bedenime
Allah aşkına değmesin saçlarına artık şimal rüzgârları İzin verme..!
Bilirim kokunun aşamayacağı uzaklık yok Bilirim gelirde beni kefenler nefesin Ölmemi istemezsin
Şimdi dokunman gereken alnıma duvarlar çarpar Nerdesin..

Biri olsun hayatınızda.
Ama helal olan biri.
Bir cafe, pastahanede ya da tenha bir köşede değil.. Dularımızda buluştuğunuz biri.
Ellerine dokunabildiğin degil,gönlüne dokunabildiğin. Biri olsun,
Sana bir sen gibi, bir can gibi.
Gözyaşlarında mendilin gibi.
Suya muhtaçlığı gibi bir çiçeğin.
Sırılsıklam olsan, dünyayı
bakışlarında bulacağın biri.
En güzel emanet olduğunu bilerek,
Tebessümünde güneşi bulacağın,
Masallarında uyutacağın.
Öylece bakakalacağın, hiç soru sormayacağın. Sorsan da cevabı kendinde bulacağın, edebinde kaybolacağın. Haramlarına dur olacak, Hayır duaları edeceğin.
İşte öye biri..

Ama öyle birini bulmak imkansız artık. Çünkü kime ümit bağlasak onun ile hikayemiz çok güzel olacak desek o insan bizi üzecek yada kıracak bir şey yapar, yapıyor da. Mesela şuan karşımda Barlas ile Ece var ve arkamda ağlamak için kendini tutan Naliz var. Dün Naliz den özür dileyen Barlas bugün hiç bir şey olmamış gibi Ecemi alıp buraya gelebiliyor üstelik Naliz'in onu sevdiğini bildiği halde, Naliz'in ne kadar üzülüp ağlayacağını biliyor ama bunu yapa biliyor. Kardeşimi üzen Abim bile olsa buna izin vermem, veremem çünkü Naliz bunları hak etmiyor. Barlas'ın koluna girip Ecenin yanından ayrıldım ve Eceyi umursamadan konuşmaya başladım.