CELLAT

Cellat Gelmiş 5.Bölüm

Barlas hızlı adımlarla Cemre'nin yanına gelip Cemre'nin kolundan tuttu. Diliyle dudağını ıslatıp Cemre'nin gözlerinin içine baktı. Şuan burda ne oluyordu! Barlas neden endişeliydi? Daha doğrusu korkuyor gibiydi. İyi de neden ne olmuştu böyle? Şuan hiçbir şey anlamıyordum ve korkuyordum.

"Hadi Cemre gidelim hemen buradan."

Dedi Barlas, endişeli bir sesle. Merakla olan biteni izliyordum. Cemre kolunu çekip Barlas'a baktı.

"Ne oldu Barlas? Niye bu kadar endişelisin?

"Bir şey olduğu yok! Hemen buradan gidelim güzelim hadi."

Cemre direk başını çevirip bana baktı. Şuan burda ne olduğunu o da bende anlamıyorduk. Barlas neden onu buradan götürmekte ısrarcıydı.Derin bir nefes verip Barlas'a baktım.

"Ne oluyor Barlas?"

Barlas birden sinirle bana baktı.

"Seni ilgilendirmez bu Naliz!"

'Barlas' dedi Cemre sinirle. Barlas bu sefer sinirle Cemreye baktı.

"Neden anlamıyorsun! Gidelim buradan diyorum."

"Ne olduğunu bana söylemeden gelmeyeceğim seninle hiçbir yere."

Kapıdan konuşarak giren çocuğun dediği şeyle hepimiz şoke olduk.

"Abi duydun mu 'Cellat' gelmiş.

Hemen başımı çevirip Cemreye baktım. Cemre donmuş bir şekilde o çocuklara bakıyordu. Allah kahretsin ki Cemre daha yeni iyileşmiş onu unutmuştu.
Şimdi nereden çıkmıştı bu çocuk?!

Elimi hemen Cemre'nin omuzuna koydum.

"Sakin ol Cemre birşey yok."

Barlas sinirle az önce Cellat'ın adını veren çocuğa sert bir yumruk attı. Çocuk yere düşüp burnundan tutup Barlas'a baktı. Barlas sinirle bağırdı.

"Ben size demedim mi o şerefsizin adını almayın ağzınıza diye lan! Tembihlemedim mi hepinizi?!"

Deyip duvara sert bir yumruk attı. Tam onun yanına gidecekken Gözüm cemreye kaydı. Ne konusuyor, ne hareket ediyordu. Öylece bir heykel gibi cansız duruyordu. O kadar çok korkuyordum ki şuan. Cemre birden bayılmasıyla 'Barlas' diye bağırdım. Barlas koşarak yanıma gelip. Cemreyi kollarına aldı.

☆☆☆☆☆☆☆

Cemre'nin baş ucuna oturmuş uyanmasını bekliyordum daha doğrusu bekliyorduk. Ben, Eda ve Barlas. Elimle gözyaşlarımı silip ayağa kalkıp pencerenin yanına gittim. Şuan bizi ne beklediğinden habersizdik. Peki Cemre o nasıl toparlayacaktı? Eda'nın elini omuzuma koymasıyla ona sarılıp ağlamaya başladım. Cemre nasıl dayanacaktı? Onu asla görmemesi lazımdı. Barlas odaya girdiğinde Eda'dan ayrılıp elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim.

"Benim bir işim var dışarı çıkmam lazım bir şey olursa arayın beni."

Başımı tamam anlamında salladım.

Barlas kapıyı kapatıp odadan çıktı. Cemre'ye baktığımda gözlerini açtığını gördüğümde koşup elinden tutum.

"Cemre! İyi misin?"

Başını evet anlamında salladı. Gülümsedim.

"Beni, bizi çok korkuttun."

Başını çevirip pencereye baktı. Ben sana ne getireyim, aç mısın ne istersin?/"

"Su.."

Başımı sallayıp odadan çıktım mutfağa girdiğim an yukarıdan gelen çığlık ve kırılma sesi gelmesiyle koşarak yukarı gittim kapıyı açmamla Cemre eline ne geliyorsa fırlatıp kırıyordu.