Aurora ᵗᵃᵉᵍᶤ • ᴶᶦᵏᵒᵒᵏ

pt15

Yıllar sonra kendimi toparlayabildim anca bu fici bitirmek için yazmaya devam etmem gerekiyordu umarım bu fici unutmamışsinizdir(ben bile unuttum olay örgüsünü ama toparladım) lütfen okurken oy verip yorum yapmayı unutmayın ve bolca keyif alın. İyi okumalar🥹

Taehyung

Eve geldiğimden beri yatağımda uzanmış dün gece olan bitenleri hatırlamaya çalışıyordum hayır sarhoş değildim hiç bir şey içmemiştim ama bilincimi bu denli kaybetmemin sebebinin ne olduğunu hâlâ anlayamıyordum. Dün gece yıllarca biriktirdiğim onca şeyi kaldıramadığımı aslında sandığım kadar güçlü olmadığımı fark ettim. Güçlülük neydi ki yaşanılan onca şeyi göz ardı edip ayakta durabilmek miydi ya da ne kadar kötü olursan ol insanların önüne iyiyim maskesi takıp her şey yolundaymış gibi davranmak mı ya da hiç ağlamamak mıydı bu gerçekten güçlülük müydü?

Bunu düne kadar sorsalardı buna düşünmeden evet güçlülük tam olarak bu derdim ama dün asla unutmadığım bir şey varsa asıl güçlülüğün korkmadan bir şeyleri yaşabilmesi. Yıkıldığım ilk anda birinin kollarında olmak bu benim şansım mıydı, şanssızlığım mıydı bilmiyorum ama bu kadar iyi hissettirecegini hiç tahmin edemezdim. Min Yoongi o gece beni bir enkazın altında kollarını bana sararak kurtarmıştı.

Tüm bunları düşünürken sabah Yoongi'nin evinde uyandığımda tavanda gördüğüm ayna aklıma gelince gülmekten kendimi alı koyamadım ve bir kahkaha patlattım Min Yoongi gerçekten çok ilginç bir adamdı. Bildirim sesiyle kendime gelip telefonu elime alınca şaşkınlıktan telefonu düşütüyordum.

Jimineo:
Yarım saat sonra sana atacağım konuma gelmen gerek.
Bana yardım etmen gerek tek gelir misin
[konum]

Günler sonra Jimin'den haber beklerken bu kadar garip bir mesajı ben de beklemiyordum. Jimin benden çok sık yardım istemezdi isterse de bu çok önemli bir konuda olurdu. Konum geldiği gibi üstüme ceketimi alıp çıktım evden. Konuma baktım 2 dakikalık bir yol vardı önüme yarım saate yetiştirim deyip yola koyulmuştum bile.

°°°

Yazar

Taehyung, Jimin'in attığı konuma geldiğinde etrafına iyice baktı ama anlam veremiyordu geldiği yer bir araba hurdalığıydı. Jimin'i ne kadar arasa da ulaşılamıyordu. Taehyung etrafını geze geze Jimin diye seslenmesine rağmen hiç kimse yoktu görünürde. En son Taehyung tam arkasını dönüp ilerleyecekken hurda bir Audi'nin arkasında acıyla inlemeli bir ses duydu ve hemen oraya yaklaştı ama gördüğü şeyle o an kör olmayı diledi çünkü yerde kir ve kan içinde yerde feci hırpalanmış bir Jimin vardı.

Taehyung hiç düşünmeden hemen Jimin'in yanına diz çökmüş yüzünü ellerinin arasına almış kurumuş kan lekerini temizleyip Jimin'e sesleniyordu uyanması için ama hiç bir geri dönüt almıyordu. Eğer Jimin nefes almıyor olsaydı onun öldüğünü bile düşünebilirdi. Kim Taehyung onun en yakın arkadaşını bu hale gördüğünde kendine bir söz verdi ne olursa olsun bunu ona yapanlara çok kötü ödetecekti ama şuan ilk yapacağı arkadaşını alıp taksi çağırıp onu evine götürmekti eğer hastaneye gitselerdi işe polisler girerdi ve Jimin daha baskı altında olurdu bunu biliyordu.

Taehyung taksiyi aradığında 20 dakika da onu beklediler taksi geldiği gibi Jimin'i arabaya bindirip eve gittiler. Taehyung yolda hemşirelik okuyan kuzenini arayıp Jimin'in evinin adresini atmıştı bu kadar yarayla kendisi tek ilgilenemezdi. Eve geldiklerinde Jimin'i yatağına yatırıp üstündekileri dikkatlice çıkardı karnındaki morluklar Taehyung'un yüzüne bir yumruk gibi inmişti, yutkunamamıştı.

Grup işte amk

Taehyung:
Jimin geldi evinde
Yarın okula gelmeyebilir