Tierra Alta Series #1: Silent Whisper Of The Heart

Kabanata 21

I was crying while editing the typos in this chapter. Reading this part again pinched my heart because, for me, my characters are real. Writing is my little world, and Tierra Alta is my home. For me, Sianna and Israel aren't fictional characters. They are real here on Wattpad. They are real in my heart. So thank you for loving them as well. Thank you for supporting my story. You are all appreciated.

Kabanata 21

Pagkamuhi

After I hurled those words at him, his lips parted and pain quickly flashed across his eyes. I then turned my back on him and walked across the highway. I don't mind getting hit by a car. All I wanted was to see my father. Even if it meant walking back to Manila, I'd do it for Daddy.

Israel called my name countless times as I came dangerously close to being hit by multiple cars, but I ignored him and just kept on walking. Sarado ang tenga ko para sa kanya at mas lalo lang akong nakakaramdam ng galit sa tuwing tatawagin niya ang pangalan ko na akala mo tunay talagang nag-aalala.

Ilang mura ang natanggap ko galing sa mga driver ngunit hindi ko iyon tinapunan ng pansin. Nang tuluyan akong makatawid nakita kong nasa gitna na ng high way si Israel para sundan ako. Nasa mukha niya ang labis na pag-aalala pero mas nangibabaw roon ang galit habang nakapirmi sa akin ang kanyang mga mata.

Basang-basa na rin siya ng ulan katulad ko at walang pakialam na dirediretsong tumatawid. Instead na siya ang umiwas sa mga sasakyan, ang mga sasakyan ang umiiwas para hindi siya mabanga.

Nawala siya sa paningin ko nang may humintong sasakyan sa harapan ko. Napatili ako ng malakas nang bumukas ang pinto ng van at hinila ako ng kung sino papasok sa loob. Nagpumiglas ako pero hindi ako nagtagumpay na makawala hanggang sa naramdaman ko na lang ang mabilis na pagtakbo paalis ng sasakyan.

Iyak ako ng iyak habang pumipiglas. I hit the man multiple times, but I'm not strong enough to free my arm from him. Nilukob ako ng takot ngunit mas nangibabaw sa akin ang galit.

"Pababain niyo ako dito! Mga hayop kayo! Ibaba niyo ako!" Galit na sigaw ko habang nagwawala.

Humigpit ang kapit ng kung sino sa braso ko kaya nalukot ang mukha ko sa sakit.

"Shut your fucking mouth, bitch!" Anito sa nagtitimping tinig.

Inalis ko ang buhok na tumakip sa mukha ko at hinarap ang lalaki. My fist automatically balled the moment my eyes landed on him. Kung kanina ay may takot pa ako ngayon ay tuluyan na iyong naglaho dahil puro galit na lang ang nararamdaman ko ngayon.

"Ano? Papatayin mo ako dahil hindi ka nagtagumpay noong una? Ano, Lucas! Tell me! Your family killed my father!" Malakas na sigaw ko at mas naging agresibo ang pagwawala ko.

Malakas niya akong sinampal na nagpamanhid sa buong mukha ko. Akala niya siguro ay titigil na ako dahil sandali akong nanahimik ngunit lahat ng galit ko ay inipon ko at ibinuhos iyon sa kanya. I hit him hard, scratched his skin, slapped him, and even pinched him sa sobrang panggigigil ko.

Inundayan niya ako ng malakas na suntok sa sikmura kaya natigilan ako at napahawak kung saan niya ako sinuntok. Halos mamilipit ako sa sobrang sakit. Walang tunog akong napaluha.

"You deserve that, bitch! Your father killed my father and my brother! Kulang pa 'yan, Eris. Kulang pa 'yan para sa kinuha ng ama mo sa akin." Nanlilisik ang mga matang sabi niya pagkatapos ay hinila ang buhok ko paangat.

Umiling ako habang walang tigil ang pagdaloy ng luha sa magkabilang mga mata ko.

"Dapat lang 'yon sa kanila! Dapat lang na namatay si Sandro-" Muli akong nakaramdam ng suntok sa sikmura hindi pa man ako natatapos sa pagsasalita.